Ο Βασίλειος Δρακόπουλος, (1907- 1998), ο Βάσος, όπως τον αποκαλούσαμε στο Ληξούρι, ήταν παιδί του ιεροψάλτη Κωνσταντίνου Δρακόπουλου, και έφερε το όνομα του παππού του, Βασιλείου Δρακόπουλου, που υπήρξε σπουδαίος ιεροψάλτης και μελοποιός του νησιού μας, κληροδοτώντας μας υπέροχες εκκλησιαστικές μελωδίες με κεφαλληνιακό τρόπο και άκουσμα.
Ο Βάσος είχε αδελφό, τον επίσης μουσικοδιδάσκαλο- μαέστρο και χοράρχη, Γεράσιμο Δρακόπουλο, ο οποίος εξάσκησε επιπλέον το επάγγελμα του χρυσοχόου στο Ληξούρι. Φυσικό ήταν, ο Βάσος να ήταν μέλος στα χορωδιακά κοσμικά και εκκλησιαστικά κόρα που είχε σχηματίσει κατά καιρούς ο άξιος αδελφός του.
Επίσης, ο Βάσος, ήταν προικισμένος με μια υπέροχη φωνή τενόρου που τη χαρακτήριζε μια γλυκύτητα και μια μεγάλη έκταση, διατηρώντας συγχρόνως την ομοιογένειά της. Κάποτε ένας μαέστρος από ιταλικό οπερατικό θίασο, τον άκουσε, και του ζήτησε, να τον πάρει στην Ιταλία και να τραγουδά στο Μιλάνο. Για πολλά χρόνια διετέλεσε ιεροψάλτης σε κάποιες εκκλησίες του Ληξουρίου, υπηρετώντας το ψαλτικό κεφαλληνιακό ιδίωμα.
Από τη δεκαετία του 30, ο Βασίλειος Δρακόπουλος είχε κηροποιείο στο Ληξούρι, κοντά στη Βρύση της αγοράς και διατήρησε αυτό το επάγγελμα του κηροποιού για πολλά χρόνια, έως και μετασεισμικά, τη δεκαετία του 1970. Το παλιό κηροποιείο, πριν το σεισμό του 1953, ήταν οργανωμένο και φημισμένο στο Ληξούρι και ευρύτερα στην Παλική και εξυπηρετούσε επάξια τις ανάγκες των πελατών του.
Το κηροποιείο είχε ένα μεγάλο καζάνι στερεωμένο πάνω σε μια δυνατή μεταλλική πυροστιά και μέσα σ’ αυτό έλιωνε τους τάκους από κερί, που ο Βασίλης Δρακόπουλος, τους αγόραζε από την Πάτρα. Όταν το κερί έλιωνε ομοιόμορφα μέσα στο καζάνι, βουτούσε για λίγο τα φυτίλια ή τους σπάγκους, ή τις κρεμασμένες ισοϋψείς βαμβακερές κλωστές που κρέμονταν από ένα ξύλινο τελάρο, και έπειτα τραβούσε το τελάρο και το κρεμούσε κάπου για να κρυώσει το κερί και να σχηματίσει τη λαμπάδα, ή το λιανοκέρι.
Ανάλογα το πάχος του κεριού ή της λαμπάδας που ήθελε ο κηροπλάστης Δρακόπουλος, ξανά βουτούσε το κερί, το οποίο και δεχόταν κάθε φορά και μια νέα επίστρωση, έως να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Δεν έκανε χρωματιστά κεριά ο Βασίλειος Δρακόπουλος, όμως ήταν δεινός τεχνίτης διακοσμητής, που με πολύχρωμα χαρτάκια κοσμούσε τα κεριά και τους έδινε μια καλαίσθητη ελκυστική εικόνα.
Το κηροποιείο του Δρακόπουλου, έφτιαχνε ποικίλες κέρινες κατασκευές. Λαμπάδες και κεριά διαφόρων μεγεθών για τις εκκλησίες, για τους ιερείς, αυτά που χρησιμοποιούσαν στις νεκρώσιμες ακολουθίες, λαμπάδες μεγάλες για γάμους, για βαπτίσεις και για όπου το κερί ήταν απαραίτητο. Ακόμη ο Βασίλειος αναλάμβανε κι άλλες επαγγελματικές διαδικασίες όπως, τη φροντίδα για μια κηδεία, τα κηδειόσημα, τις αναρτήσεις τους στις κολόνες, τις πληρωμές των συντελεστών ή της χαράς ή της λύπης, βοηθούσε με το υλικό του για το στολισμό των χώρων κατά τις εθνικές εορτές, τοιχοκολλήσεις και ενημέρωση με το σήμαμα των εκκλησιών, ανάλογα την περίσταση και το συμβάν.
Το κατάστημά του, που βασικά ήταν κηροποιείο, το εφοδίαζε πάντα και με χάρτινο και όχι μόνο, υλικό γραφής και διακόσμησης, με τετράδια, με σημαίες, με εκκλησιαστικά βιβλία και εικόνες για να καλύπτει τις ανάγκες των πελατών του. Λιβάνια και κολόνιες, φυλλάδες εκκλησιαστικές, νάμα και λιβανιστήρια, εικονίτσες χάρτινες, μικρές και μεγάλες. μεταλλικά μανουάλια , ξύλινους σταυρούς, στεφάνια άνθινα της Μεγάλης Εβδομάδας για τον Χριστό, χάρτινα μεγάλα κόκκινα αυγά… όλα αυτά περιείχε το κατάστημά του τα εκκλησιαστικά αναγκαία για τις θείες τελετουργίες και τις ευλαβικές μας καταθέσεις στη θρησκεία μας.
Ο Δρακόπουλος μάζευε και τα «καμένα» ή καλύτερα θα λέγαμε τα χρησιμοποιημένα κεριά των εκκλησιών και τα έστελνε στην Πάτρα, για να τα ξαναλιώσουν, και να του στείλουν το κερί σε μικρούς τάκους.
Πέρασαν τα χρόνια, κι όπως όλα έρχονται και παρέρχονται, τα σώματά μας, ακολουθούν τη φυσική μεταμόρφωση της φθοράς, όμως ας θυμόμαστε, όσο η μνήμη το επιτρέπει, και κάτι από τα παλιά, που μας έφεραν στο σήμερα.
Έτσι, απλά είναι τα πράγματα, που έκανε και ο Βασίλειος Κωνσταντίνου Δρακόπουλος, που κάθε που ερχόταν η Μεγάλη Εβδομάδα στο Ληξούρι, φόρτωνε το κατάστημά του, με τις άσπρες λαμπάδες του και τα λιανοκέρια του, ντυμένα και διακοσμημένα με χρωματιστά χαρτάκια και πολύχρωμες κορδέλες, και χαιρόσουν την ομορφιά που αντανακλούσαν όλα αυτά μέσα στις άγιες μεγάλες ημέρες.
Γεράσιμος Σ. Γαλανός
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 16/4/2025 #ODUSSEIA #ODYSSEIA
