Είναι,
όταν το,
“…κι όμως κατά βάθος
κάπου υπάρχει λάθος…”
έρχεται πανηγυρικά στο φώς.
Ήταν αρκετή μιά βροχή,
γιά να καταπέσει η βιτρίνα,
και ν’ αποκαλυφθεί πως ο “βασιλιάς” είναι γυμνός.
Άσε που σαν Κεφαλλωνίτες
μάς ενοχλεί απολύτως καί τό γεγονός
ότι μάς πιάνουν στο στόμα τους αρνητικά …
(ίσως από άλλους και περιπαικτικά…)
-θίγεται το Κεφαλληνιακό μας φιλότιμο-
…να εδώ παραδείγματος χάριν,
στο “Πρώτο Θέμα”…
-την δουλειά τους κάνουνε οι άνθρωποι-
Ποτέ δεν κάνω εύκολη, λαϊκιστική, κριτική.
Όμως ο καιρός στο Νησί μας,
δρώντας απάνω στην Πρωτεύουσα του, αποκάλυψε μιά μεγάλη αλήθεια :
Το πρόβλημα μας είναι από κάτω.
Στο από κάτω κείμενο• κάτω απ’την βιτρίνα, ή από τα έργα βιτρίνας,
κάτω από το φαίνεσθαι•
στα κρυμμένα, άπλυτα κι αθλίως λερωμένα.
Στο Θέατρο λέμε,
(δεν είναι ίσως πολύ γνωστό, ένας παλιός μου Δάσκαλος
μού το είχε διδάξει αυτό) :
Όταν κάνεις λάθος μία φορά,
το ξέρεις εσύ.
Όταν κάνεις δυό φορές, το ξέρει και ο θίασος.
Όταν τρείς, το ξέρει και το κοινό.
Στρέφομαι εξ’ίσου
-δεν έχω ψευδαισθήσεις-
απέναντι σ’ολόκληρο το
παρασιτικό καρκίνωμα που λέγεται “πολιτικό” προσωπικό, τής Πατρίδας μας .
Πρόκειται γιά κάτι που τα μέλη του, έχουν φροντίσει επιμελώς όλα αυτά τα χρόνια,
φροντίζοντας να απαξιωθούν στην συνείδηση των Ελλήνων
στο έπακρον•
επιδεικνύοντας υποδειγματικά : ανικανότητα, σαθρές προθέσεις, ιδιοτέλεια, προδοσία, εγκληματικές οδηγίες κ ενέργειες, και ωμή κλοπή, πρόσκτηση, με διάφορα λογιστικά τεχνάσματα, τού δημοσίου χρήματος,
υπονομεύοντας εν συνόλω
την μοίρα, το μέλλον, αυτού
τού λαού .
Δεν είναι τυχαία η απαξίωση,
το ποσοστό αηδίας τού κόσμου, τό 60% αποχής δηλαδή, στις τελευταίες εκλογές.
Πρόκειται γιά έναν οργανισμό,
-μιλάμε πάντα γιά το “πολιτικό” προσωπικό- που έχει σαπίσει και διαστραφεί βαθειά, σε όλες του τις βαθμίδες και τα κλιμάκια,
και που,
οι λίγες εξαιρέσεις προσώπων
με αληθινά καλές προθέσεις,
-πού κάποιοι είναι και φίλοι μας-
δεν αρκούν για να αναστείλουν το γενικό ποτάμι βόθρου
και ευκαιριακού σχεδιασμού άρπα κόλλας,
που ξεχύνεται από παντού.
“Πολιτικού” προσωπικού
που παίζει το “παιχνίδι” μόνον σε επίπεδο :
πασαλειμάτων, πλαστής επικοινωνημένης εικόνας, υποταγής στα συμφέροντα,
μίζας, επιπλέον μίζας από ότι κυκλοφορεί και διοχετεύεται,
και με δεδομένη την απαξίωση τού γενικού κοινωνικού συμφέροντος,
τού πολιτισμού, της παιδείας,
και τής ιστορίας αυτού τού λαού.
Οι άνθρωποι λοιπόν μέσα στις πολιτικές δομές ξέρουμε τι είναι:
Σε γενικές γραμμές : Αριβίστες, Υπεύθυνα Ανεύθυνοι• πάνω σε όλους τούς τομείς τής ζωής .
Το πρόβλημα είναι το κοινό !
Έτσι έχουμε :
Υπεύθυνα Ανεύθυνους, εκατέρωθεν.
Τούς κυρίως υπεύθυνα ανεύθυνους,
που βρίσκουν και τα κάνουν•
και εκείνους,
που τούς ανέχονται.
Το κοινό των ανθρώπων, που παρακολουθεί και υφίσταται τίς συνέπειες, τής άθλιας κακοπαιγμένης αυτής παράστασης, ψεύδους και εξαπάτησης, και σοφιστικών δικαιολογιών, εκ μέρους των υπεύθυνα ανεύθυνων.
Πόσα λάθη, και εγκληματικά λάθη, θα πρέπει να κάνει ακόμα ο κάθε ένας θεατρίνος τής πολιτικής,
πόσο ακόμα πρέπει να υποτιμήσει, κοροϊδέψει, απαξιώσει, σκοτώσει, τον πολίτη, ούτως ώστε ο πολίτης,
να υπερβή μέσα στην συνείδηση του, το ότι αυτός που τον δουλεύει κατάμουτρα,
και τον κοιτάει στα χέρια
γιά την ψήφο του,
είναι όμως γνωστός του,
και άνθρωπος που τον ξέρει
από μικρό παιδί,
και είναι αυτός που έχει δώσει δουλειά στο παιδί του, στον αδελφό του, στον ίδιο.
Πόσο ακόμα οι δήθεν “κοινωνιστές”, οι θεατρίνοι τής “πολιτικής”, όλων των χρωμάτων, μαζί με το συγγενολόϊ τους,
θα ασελγούν απάνω στην Κεφαλλωνιά,
κατατρώγοντας την άγια σάρκα και το χώμα της κυριολεκτικά,
πετώντας σε Κεφαλλωνίτες
ένα ξεροκόμματο μισθού,
λέγοντας τους,
…να, έχεις να φας και μη μιλάς…
Καί ούτε λόγος βέβαια
να τού φροντίσουν την ποιότητα ζωής, προοπτικής, κι ανάπτυξης,
καί τόν στρατηγικό τους σχεδιασμό όλων αυτών•
δημιουργώντας παράλληλα
-λαμβάνοντας υπ’όψιν το ιδιαίτερο πολιτισμικό στίγμα αυτού τού λαού-
μιά αληθινή πολιτισμική δομή κι οργάνωση,
που δεν θα είναι διακοσμητική αλλά λειτουργική
(κάτι δηλαδή που είναι εφικτό, διότι δεν προϋποθέτει πρώτα
τα κεφάλαια, αλλά την βούληση)•
και που θα μπορεί να εκπέμψει σαν φάρος πολιτισμού ,
και σαν στοιχείο συνεκτικό
κ ευεργετικού αφυπνισμού,
μέσα στην κοινωνική θάλασσα .
Γιά ένα εύ ζήν.
Κι όχι γιά ένα απλώς
φαίνεσθαι, καταναλώνειν, τρώγειν, αφοδεύειν,
εαυτόν αποχαυνώνειν,
βουλώνειν οπές,
εκκρίνειν υγρά, πεθαίνειν.
Όχι.
Δεν το θέλουν το εύ ζήν
των ανθρώπων.
Την ικμάδα τους των ανθρώπων μέσα σε ένα αληθινά λειτουργικό κοινωνικό γίγνεσθαι χαράς•
εύφορης κι ελεύθερης κοινωνίας.
Τούς βολεύουν καλύτερα νοοτροπίες Τουρκοκρατίας, πρακτικές Δυτικής φεουδαρχίας,
καί μπαλώματα προχειρότητας .
Ούτε και πρόκειται να υπάρξει καλυτέρευση σε όλα αυτά.
Έχει χαθεί και το μέτρο σύγκρισης στις μέρες μας•
έχει ξεχαστεί πως είναι,
“το ωραίο, το μεγάλο, το αληθινό”
(Κωστής Παλαμάς),
καθώς ο πήχυς είναι χαμαιρπής,
μέχρι και κάτω από τη
γή, σε όλα.
Εξαιρέσεις υπάρχουν• δεν αρκούν.
Τα πράγματα θα αλλάξουν μέσα από πόνους γέννας,
και με τρόπους που δεν το έχει φαντασθεί η φιλοσοφία τους .
Καλό θα είναι αυτό•
πρωτίστως για τούς ίδιους αυτούς τούς προαναφερθέντες αχαρακτήριστους, υπεύθυνα ανεύθυνους .
Θα είναι κρίμα να φθάσουν
στην τελευταία εκπνοή τους,
καβαλημένοι,
αλαζόνες,
χωρίς να έχουν καταλάβει τίποτα.
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Στην φωτογραφία στο βάθος,
το ιστορικό θέατρο Αργοστολίου.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 23/11/2024 #ODUSSEIA #ODYSSEIA