Η 28η Οκτώβριου του 40 αποτελεί ασφαλές κριτήριο των δυνατοτήτων του λαού μας. Είναι επέτειος καθολικής ανάτασης του λαού μας, επέτειος μιας από τις ιστορικές στιγμές στις οποίες ο Ελληνικός λαός στάθηκε στο ύψος φωτεινού πανανθρώπινου παραδείγματος.
Τι σημαίνει, για μας, σήμερα, αυτό το έπος του λαού μας; Πως το αξιοποιούμε στην παιδεία μας, στην αναγκαία κοινωνική και πολιτική μας συνειδητοποίηση; Πως διατηρούμε ζωντανή την σχέση του λαού μας με τις πηγές που τον όπλισαν με το σθένος να προσφέρει το έπος του 40.
Πως αξιοποιείται αυτό το έπος στις διεθνείς μας σχέσεις, στις σχέσεις μας με τους συμμάχους και τους εχθρούς του 40 . Πως το κοινωνούμε σήμερα το έπος του 40 στις σχέσεις με εχθρούς και φίλους;
Δίνουμε το μήνυμα ότι ο λαός μας έχει και διατηρεί τα ψυχικά αποθέματα , και όταν και όποτε, οι καιροί το απαιτούν, θα υπερασπίζεται με ασυμβίβαστη αξιοπρέπεια τα δίκαια του, όποια κι αν είναι η ηγεσία του;. Οτι ο λαός μας μπορεί να αναβαπτίζεται στις πηγές των ηρωικών του παραδόσεων, να μην λυγίζει τα γόνατα μπροστά στην αλαζονεία των εκάστοτε ισχυρών αντίθετα να διδάσκει με το μεγαλείο της Εθνικής του αντίστασης; .
Με αυτήν την έννοια μπορεί η εθνική επέτειος του 40 να αποτελεί, την ευκαιρία που θα καλούμαστε ως λαός να ατενίσουμε, να αναγνωρίσουμε να αγαπήσουμε,τον καλύτερο εαυτό μας,.
• Να ατενίσουμε και θα αναγνωρίσουμε, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, τον λαό μας, αυτόν τον «μικρό και τον μέγα» της ιστορίας, με τις μικρότητες και το μεγαλείο του.
Αν οι Εθνικές επέτειοι καταλήγουν σε ευκαιρίες <πανηγυρικών εκδηλώσεων> διανθισμένων με δόσεις πατριωτικής ρητορικής, κενής περιεχομένου, ασφαλώς δεν ωφελούν.
Αντίθετα οι Εθνικές εορτές μπορούν να είναι προσκλητήρια εθνικού ανα- στοχασμού , προσκλητήρια συνειδητοποίησης της ιστορίας.
Μπορούν να αποτελούν προσκλητήρια των ηρωικών νεκρών μας, ως κριτών, ως Ελλανοδικών, στους δικούς μας αγώνες, αλλά και ως μάχιμων συντρόφων στους αγώνες που απαιτεί το σήμερα .
Μπορούν οι Εθνικές γιορτές να αποτελούν κάλεσμα των ηρωικών νεκρών μας στον αναγκαίο αγώνα μας για ψυχική ανάταση, στον αναγκαίο αγώνα για ηθική κάθαρση, για νίκη επί της δολερής ιδιοτέλειας και διχόνοιας, για νίκη στον αγώνα της δημιουργικής ειρήνης αλλά και ως συντρόφων συμμαχητών – οδηγών, σε όποιο δίκαιο πόλεμο, <ό μη γένοιτο>, ήθελε μας στείλει η μοίρα.
Το 40 ο λαός δεν σύρθηκε στην αντίσταση του στον Ιταλικό φασισμό. Μπήκε στον πόλεμο τραγουδώντας. Μπήκε τραγουδώντας όχι γιατί είναι φιλοπόλεμος αλλά γιατί αυτό πίστευε ότι επιβάλλει η ανθρώπινη και η Εθνική του αξιοπρέπεια..Στο αξιακό του σύστημα ο ελληνικός λαός δεν είναι φιλοπόλεμος, ούτε περιφρονεί τον θάνατο. Αντίθετα είναι φιλειρηνικός, λατρεύει την ζωή, την ομορφιά της ζωής, την Ομορφιά ως ιδεώδες. Μετατρέπει σε «οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου».
Δεν περιφρονεί τον θάνατο, αρνείται να αποδεχτεί τον φόβο του θανάτου ως δυνάστη, ως καταλύτη ,της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας του.
Για αυτήν την αλήθεια για τρόπο που ο λαός στάθηκε απέναντι στον Δίκαιο πόλεμο και τον θάνατο δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στην Ακριτική μας παράδοση και την πάλη του Διγενή με τον Χάρο.. Έχουμε δυο ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές μαρτυρίες μια από τον πόλεμο του 1912 από τον ποιητή μας Μαβίλη και μια από αυτόν του 40 του Ελύτη . Μαρτυρίες αποκαλυπτικές και για το νήμα που ενώνει το 1912 με το 1940 και προφανώς αποκαλυπτικές του νήματος που δεν έπαψε να συνυφαίνεται στην πορεία του λαού μας.
Γράφει ο Ελύτης.
«Αλλά είδα στο πρόσωπο των στρατιωτών μου τη λάμψη που είναι ικανός ο Ελληνισμός ν” αναδύσει όταν πιστεύει στο δίκιο του. Και γνώρισα από πολύ κοντά την αψηφισιά του θανάτου, την ακατάβλητη θέληση της ζωής που έγινε τελικά και δική μου”.
Και ο Μαβίλης που με τον ηρωικό του θάνατο, ως εθελοντής, στον Δρίσκο 28/11/1912 σφράγισε την αλήθεια των λόγων του τονίζει για τον ενθουσιασμό με τον οποίο προσέτρεξαν οι Έλληνες στον πόλεμο..
«Τέτοιος ενθουσιασμός δεν μπορεί ποτέ να φωλιάζει σε στήθια παρακμής, σε εκφυλισμένες ψυχές» …
. Είναι ο ίδιος ηρωικός ενθουσιασμός με τον οποίο συμμετείχε στον αγώνα και αντιμετώπισε τον θάνατο η Κυπριακή νεολαία στον αγώνα εναντίον της Αγγλικής αποικιοκρατίας.(1955-1959). Αλήθεια που τεκμηριώνεται από τα σχετικά στατιστικά στοιχεία που αναφέρουν ότι το 70% των πεσόντων ήταν νέοι ηλικίας μεταξύ 15 και 25 ετών
Το δικό μας χρέος σήμερα .
Δικό μας χρέος είναι:
Να αναγνωρίσουμε ότι το 40 αποτελεί ασφαλές κριτήριο των δυνατοτήτων και ψυχικών αποθεμάτων του λαού μας.
Να αναγνωρίσουμε , να υπερασπιστούμε να διατηρήσουμε ζωντανές τις πηγές που έθρεψαν το σθένος και οδήγησαν τον λαό μας στο έπος του 40.
Να διασφαλίσουμε την εθνική και κοινωνική μας ενότητα και συνοχή, την βαθειά σχέση του λαού μας με τις αγωνιστικές του παραδόσεις.
Να υπερασπιστούμε την πολιτισμική μας ταυτότητα και ιδιοπροσωπία. Να αντιμετωπίσουμε την παραλυτική –παρακμιακή νοοτροπία του αντικοινωνικού ατομικισμού , με μια αναγεννητική στροφή στον συμμετοχικό μας πολιτισμό . Να αναβαπτισθούμε στο ήθος της υπεύθυνης συμμετοχής, που στην «κοινοτική» μας παράδοση, μας χάρισε υπέροχους καρπούς
Να εδραιώσουμε ένα εθνο-ενωτικό, πολιτικά και πολιτισμικά αναγεννητικό, πολιτικό σύστημα.
Ένα πολιτικό σύστημα απαλλαγμένο από τα αδελφοφαγικά και Προκρούστεια χαρακτηριστικά του σημερινού πολιτικού μας συστήματος και του πολέμου, όλων εναντίον όλων που το χαρακτηρίζει. Ένα πολιτικό σύστημα ριζωμένο στις πολιτισμικές και αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας. Ικανο να υπηρετήσει και να υπερασπιστεί την πολιτισμική μας διπροσωπία και επιβίωση . Ένα σύστημα ικανό να σταθεί απέναντι στην α-πολιτισμική και α-εθνική παγκοσμιοποίηση, υπερασπιζόμενο μια διεθνή έννομη τάξη «ισηγορίας και ισονομίας εθνών και πολιτισμών». Ικανό να διαμορφώσει, όχι απλά μια αμυντική στρατηγική, απέναντι στην τουρκική απειλή, αλλά, μια στρατηγική ανάκτησης της οικονομικής μας ανεξαρτησίας. κατάκτησης μιας αξιοπρεπούς θέσης και σχέσης στον ενδο-ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό εργασίας και ισχύος. Ικανό να ηγηθεί του λαού μας στην διεκδίκηση της θέσης που του ανήκει, στο ευρωπαϊκό πολιτισμικό γίγνεσθαι.
Ίσως έτσι σταθούμε αξιοπρεπώς απέναντι στο κάλεσμα του 40 και του χρέους μας απέναντι στο έπος του 40.
Γιώργος Σκλαβούνος
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 28/10/2024 #ODUSSEIA #ODYSSEIA