Στις λανθασμένες εκτιμήσεις των Βρετανών που οδήγησε στην κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς τον Μάϊο 1941, αναφέρεται ανάλυση που δημοσιεύεται στο «War On the Rocks».
Στο κείμενο που υπογράφει ο Iskander Rehman με τίτλο Britain’s Strange Defeat: The 1941 Fall of Crete and Its Lessons for Taiwan επιχειρείται ένας παραλληλισμό με εκτιμήσεις για τις μελλοντικές πιθανές αναμετρήσεις ΗΠΑ-Κίνας στην περιοχή του Ινδο-ειρηνικού.
Ο αρθρογράφος εισαγωγικά αναφέρεται στην ρίψη Γερμανών αλεξιπτωτιστών και στρατιωτών με ανεμόπτερα στην Κρήτη την 20η Μαϊου 1941, που απετέλεσε ιστορικά την πρώτη αερομεταφερόμενη επίθεση μεγέθους μεραρχίας, καθώς και στην αμφισβήτηση των Βρετανών για την αποτελεσματικότητα οποιασδήποτε αερομεταφερόμενης επιχείρησης μεγάλης κλίμακας, επειδή ανέμεναν την κύρια επίθεση δια θαλάσσης, όπου οι Γερμανοί θα αντιμετώπιζαν το βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό.
Αυτή την απόρριψη της βιωσιμότητας της αερομεταφερόμενης επίθεσης εναντίον μιας καλά οχυρωμένης θέσης συμμεριζόταν σε μεγάλο βαθμό το Λονδίνο. Αλλά αυτές οι βασικές διαφορές στην ιεράρχηση των απειλών και στην ανάλυση των πληροφοριών θα αποδεικνυόταν αργότερα κρίσιμες.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών, ωστόσο, αυτή η σταθερή αίσθηση εμπιστοσύνης θα διαλυόταν σταδιακά, για να αντικατασταθεί από μια αίσθηση αμηχανίας και αγωνίας, καθώς οι αριθμητικά ανώτεροι υπερασπιστές αρχικά θα εξουδετερώνονταν και στη συνέχεια θα κατακλύζονταν πλήρως από την επίθεση της Γερμανίας.
Παρά το γεγονός ότι υπέστησαν τρομακτικά επίπεδα απωλειών από εκδικητικούς Κρητικούς χωρικούς και δυνάμεις της Κοινοπολιτείας, χιλιάδες γερμανικά στρατεύματα μεταφέρθηκαν μέσω του Αιγαίου στην Κρήτη από τα αεροδρόμια της πρόσφατα κατακτημένης ελληνικής ηπειρωτικής χώρας.
Πολεμώντας μέσα από πυκνούς ελαιώνες και πάνω από απόκρημνους, γεμάτους σκόνη λόφους, αυτοί οι ελαφρά οπλισμένοι αλεξιπτωτιστές έδωσαν σκληρή μάχη για να εξασφαλίσουν μόνιμα προγεφυρώματα σε βασικά κρητικά αεροδρόμια όπως το Μάλεμε, πριν τελικά δημιουργήσουν το απαραίτητο κύριο προγεφύρωμα που επέτρεπε την αδιάλειπτη αεροπορική τους ενίσχυση.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά -και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην προστατευτική ομπρέλα που προσέφερε η κυριαρχία της Luftwaffe στον αέρα- μια αδιάκοπη ροή γερμανικών ορεινών στρατευμάτων ξεχύθηκε στην Κρήτη, ενώ η αποβίβαση γινόταν με ρυθμό 20 αεροπλάνων ανά ώρα (καθένα από τα οποία μπορούσε να μεταφέρει περίπου 20 άτομα και τέσσερα εμπορευματοκιβώτια εξοπλισμού).
Σε διάστημα λίγο μικρότερο των δύο εβδομάδων, ο Άξονας βρέθηκε να ελέγχει πλήρως ένα από τα πιο στρατηγικά εδάφη της Μεσογείου, με τις δυνάμεις της φρουράς της Κρήτης είτε να σκοτώνονται, είτε να αιχμαλωτίζονται, είτε να απομακρύνονται εσπευσμένα δια θαλάσσης στην Αίγυπτο που ελεγχόταν από τους Βρετανούς.
Έπειτα από μια σειρά υποχωρήσεων, είτε από τη Δουνκέρκη τον Ιούνιο του 1940, είτε από την ηπειρωτική Ελλάδα στα τέλη Απριλίου 1941, η πτώση της Κρήτης αποτέλεσε σοβαρό πλήγμα για το βρετανικό ηθικό – πολύ περισσότερο λόγω του εν πολλοίς απροσδόκητου χαρακτήρα της, δεδομένων των προϋπαρχουσών παραδοχών του Λονδίνου.
Η μάχη της Κρήτης του 1941, που κερδήθηκε από την γερμανική αεροπορική υπεροχή, παραμένει διαφωτιστική όσον αφορά τη σύγχρονη άμυνα της Ταϊβάν για τρεις κυρίως λόγους.
Πρώτον, μας υπενθυμίζει τον αποφασιστικό ρόλο που θα έπαιζε η κινεζική αεροπορική δύναμη σε οποιαδήποτε εισβολή στην Ταϊβάν και την επείγουσα ανάγκη να επενδύσει η Ταϊπέι σε μεγαλύτερο βαθμό σε ένα πολυεπίπεδο, ανθεκτικό και κινητό δίκτυο αεράμυνας.
Δεύτερον, υπογραμμίζει την κρισιμότητα των ισχυρών δικτύων επικοινωνίας, της διοίκησης αποστολής, της ανάθεσης λήψης αποφάσεων και της γενικής τακτικής ανταπόκρισης κατά την αντιμετώπιση αεροπορικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας. Και
Τρίτον, αναδεικνύει τις προκλήσεις που είναι συνυφασμένες με ένα παιχνίδι εκτός έδρας εναντίον ενός αντιπάλου που δρα στις δικές του εσωτερικές γραμμές, τονίζοντας τη σημασία της δημιουργίας μιας πιο διασκορπισμένης γεωγραφικά αρχιτεκτονικής δομής στον Ινδο-Ειρηνικό.
Το έπος της Κρήτης χρησιμεύει επίσης ως μια χρήσιμη υπενθύμιση ότι η καλή συλλογή πληροφοριών και η καλή ανάλυση πληροφοριών είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Οι βρετανικές και κοινοπολιτειακές δυνάμεις στην Κρήτη είχαν εξαιρετικές και έγκαιρες πληροφορίες σχετικά με το στρατιωτικό σχέδιο δράσης του αντιπάλου τους, ωστόσο επέλεξαν να εφαρμόσουν μια αμυντική στρατηγική που ήταν υπερβολικά γραμμική στη φύση της, με ελλιπείς πόρους και κακώς προσαρμοσμένη στη φύση της απειλής.
Εν ολίγοις, μαθαίνοντας από την πτώση της Κρήτης το 1941 και άλλα υποβαθμισμένα επεισόδια της στρατιωτικής ιστορίας, μπορεί κανείς να ελπίζει ότι θα αποτρέψει την προοπτική μιας παρόμοιας ανεπιθύμητης μορφής στρατηγικού αιφνιδιασμού, καταλήγει ο αρθρογράφος.
*Ο Iskander Rehman είναι Ανώτερος Συνεργάτης Στρατηγικών Μελετών στο American Foreign Policy Council και στο Kissinger Center.
War On the Rocks, Iskander Rehman [Britain’s Strange Defeat: The 1941 Fall of Crete and Its Lessons for Taiwan
Πηγή: Hellas Journal
ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 29/5/2024 #ODUSSEIA #ODYSSEIA