Ὡς γνωρίζομεν ὃλοι τά τελευταῖα ἒτη ἡ Τουρκία καί ὁ ἐν Κύπρῳ ἐκπρόσωπος τῶν θέσεών της κ. Τατάρ προσπαθοῦσι νά ἐπιτύχωσιν ἀλλαγήν τῆς πολιτικῆς των εἰς τό Κυπριακόν μεταπηδήσαντες εἰς τήν ἀπαράδεκτον καί πολύ ἐπικίνδυνον θέσιν τῶν δύο κρατῶν, θέσιν τήν ὁποίαν ἐπαναλαμβάνουσιν εἰς κάθε συνάντησίν των, τόσον εἰς Κύπρον ὃσον καί κατά τάς ἐπισκέψεις των εἰς ξένας χώρας ἢ εὑρισκόμενοι μέ ἀξιωματούχους τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν κ.ἂ.
Ἀπό πλευρᾶς μας βλέπομεν καί παρακολουθοῦμεν τήν Τουρκικήν προπαγάνδαν κάπως ἀμήχανα, δύναμαι νά εἲπω, ἒχοντες ὡς μοναδικόν ἐπιχείρημά μας τάς ἀποφάσεις καί ψηφίσματα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, εἰς τά ὁποῖα ῥητῶς ἀναφέρεται, ὃτι ἡ λύσις τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος πρέπει νά εἶναι ἡ Διζωνική Δικοινοτική Ὁμοσπονδία. Τό αὐτό καί μέ τήν Εὐρωπαϊκήν Ἓνωσιν.
Ἐκτός ὃμως τῶν Ψηφισμάτων τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καί τῆς Ε.Ε. ἒχομεν ἀκόμη ἓν ἰσχυρόν ἐπιχείρημα, τό ὁποῖον κατά τήν ταπεινήν ἂποψιν τοῦ γράφοντος, εἶναι ἐξ ἲσου ἰσχυρόν ὡς ἐκεῖνον τῶν Η.Ε. Ἀναφέρομαι εἰς τήν παρεγνωρισμένην Ἐνυπόγραφον Συμφωνίαν, ἣτις δίς ἐνεκρίθη καί ὑπεγράφη ὑπό τῶν δύο πρώτων ἡγετῶν τῆς Κύπρου, ἢτοι κατά πρῶτον τῷ 1977 (12/2/1977 εἰς Βιέννην) μεταξύ ἀφ’ ἑνός τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καί Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου μ. Μακαρίου Γ΄ καί ἀφ’ ἑτέρου τοῦ Ἡγέτου τῆς Κυπριακῆς Κοινότητος Ῥαούφ Ντενκτάς. Ἡ πρώτη Συμφωνία, θανόντος τοῦ Προέδρου τῆς Κύπρου καί Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου καί Μακαρίου, ἐπανελήφθη καί ὑπεγράφη τῷ 1979 (19/5/1979 ἐν Λευκωσίᾳ) μέ τόν διαδεχθέντα αὐτόν, δεύτερον Πρόεδρον τῆς Κύπρου μ.Σπύρον Κυπριανοῦ. Καί τάς δύο φοράς ἡ Συμφωνία ὑπεγράφη μέ τόν ἲδιον ἱκανώτατον Ἡγέτην τῶν Τ/Κυπρίων Ῥαούφ Ντενκτάς. Ἀμφότεραι αἱ Συμφωνίαι ὑπεγράφησαν ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ τότε Γ.Γ. τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν Δόκτορος Kurt Waldheim.
Εἰς τάς Συμφωνίας αὐτάς εἶχε συμφωνηθῆ ὡς Λύσις τοῦ προβλήματός μας ἡ γενομένη καί ἀπό τάς δύο πλευράς ἀποδεκτή Διζωνική Δικοινοτική Ὁμοσπονδία. Αὐταί αἱ Συμφωνίαι δέν πρέπει ἐπ’ οὐδενί τρόπῳ καί λόγῳ νά λησμονῶνται ἢ/καί νά παραγνωρίζωνται ὑπό τῶν δύο πλευρῶν, διότι αὗται ἀποτελοῦσι καί θά πρέπῃ νά ἀποτελῶσιν ἀενάως τήν πυξίδα καί βάσιν ἐπιλύσεως τοῦ Κυπριακοῦ Προβλήματός μας. Οὐδείς δέ μεταγενέστερος πολιτικός(-οί) ἒχει(-ουν) δικαίωμα ἢ δύνα(ν)ται νά λαμβάνῃ(-ωσιν) ἀφ’ ἑαυτοῦ(-ῶν), εἲτε εἶναι Ε/Κύπριος, εἲτε Τ/Κύπριος, τό δικαίωμα ἀλλοιώσεως, μεταβολῆς ἢ ἀπορρίψεως αὐτῆς τῆς Ἱστορικῆς Συμφωνίας τῶν ὡς ἂνω Ἱστορικῶν Ἡγετῶν τῆς Κύπρου.
Διότι διά τόν μ. Ῥαούφ Ντεκτάς, παρ’ ὃλην τήν γνωστήν ἀντιπάθειαν πρός ἡμᾶς καί πολέμιον τῶν Ἑλληνοκυπρίων, ὃμως οὐδείς δύναται νά ἀρνηθῇ, ὃτι ὁ ἀνήρ αὐτός ὑπῆρξεν ἂριστος πολιτικός καί νομικός, εἷς τῶν ἱκανωτέρων ἐν Κύπρῳ, προστατεύσας εἰς τό ἃπαν τά συμφέροντα τῶν συμπατριωτῶν του Τουρκοκυπρίων. Τό αὐτό ἰσχύει καί διά τόν ἰδικόν μας Πολιτικόν καί Θρησκευτικόν Ἡγέτην Ἀρχιεπίσκοπον Μακάριον Γ΄. Κατά τόν ἲδιον τρόπον ἐπανυπεγράφη ἡ ὡς ἂνω Συμφωνία καί ὑπό τοῦ δευτέρου Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, μ. Σπύρου Κυπριανοῦ, προστατεύοντες οὓτω ἀμφότεροι οἱ Ε/Κύπριοι ἡγέται μας τά ὑπό τῶν Τούρκων καταπατηθέντα δίκαια ἡμῶν τῶν Ἑλληνοκυπρίων καί λοιπῶν ἐθνοτήτων τῆς Κύπρου (Ἀρμενίων, Μαρωνιτῶν καί Λατίνων), ἐξασφαλίζοντες οὓτω τήν ἐπανένωσιν τῆς διαμοιρασθείσης Πατρίδος μας.
Ὡς ἐκ τῶν ἀνωτέρω, σήμερον τόσον ἡ Τουρκία καί ὁ ἐν Κύπρῳ ἐκπρόσωπός τῆς πολιτικῆς της κ. Τατάρ μέ τό νά προωθῶσιν ἂλλας «λύσεις» καί κατευθύνσεις διά τό Κυπριακόν, δυστυχῶς συνεπικουρούμενοι καί ὑπό τινων Ε/Κυπρίων, διά τῆς στάσεώς των πάντες αὐτοί σοβαρῶς παρασπονδοῦσι καί καταπατοῦσι τάς δύο ἱστορικωτάτας Συμφωνίας τῶν ἱστορικῶν ἡγετῶν τῶν Ε/Κ καί Τ/Κ εὑρισκόμενοι καθ’ ολοκληρίαν ἐκτός καί τοῦ γράμματος καί τοῦ πνεύματος τῶν Ὑπογραφεισῶν Συμφωνιῶν μεταξύ τῶν τότε Ἡγεσιῶν τῆς Κύπρου. Οἱ τότε δέ ὑπογράψαντες δέν ὑπῆρξαν τυχαῖα πρόσωπα, ἀλλ’ οἱ ἐκλελεγμένοι ἡγέται τῶν δύο κοινοτήτων, οἱ ὁποῖοι τάς ἀπεδέχθησαν καί ὑπέγραψαν, ἀφοῦ κατά πρῶτον ἒζησαν ἐκ τοῦ σύνεγγυς τόν ὑπάρξαντα ἐν Κύπρῳ αἱματηρόν πόλεμον μεταξύ τῶν δύο Κοινοτήτων των καί εἶχον ἂμεσον καί ἰδίαν γνῶσιν τῆς τότε ἐκ τῶν συγκρούσεων αὐτῶν δημιουργηθείσης δραματικῆς καταστάσεως ἐν Κύπρῳ.
Τάς Συμφωνίας αὐτάς θεωρεῖ ὁ γράφων ὃτι πρέπει οἱ σώφρονες Κύπριοι, τόσον οἱ Ε/Κ ὃσον καί οἱ Τ/Κ, νά προβάλλωμεν εἰς ἀντίκρουσιν τῆς παρασπόνδου σήμερον στάσεως τῆς Τουρκίας μετά τοῦ κ. Τατάρ, ὃταν προωθῆται ἡ παράλογος ἀπαίτησίς των δημιουργίας δύο ξεχωριστῶν κρατῶν. Ταὐτοχρόνως ὃμως καί ὁ Γ.Γ. τῶν Η.Ε. κ. Antonio Gouteres καί οἱ ἑκάστοτε ἐκπρόσωποί του, ἐκτός τῶν πάντοτε ἰσχυουσῶν ἀποφάσεων τῶν Η.Ε., θά πρέπῃ διαρκῶς νά ἐπισείωσιν αὐστηρότατα εἰς τούς παρεκτρεπομένους σήμερον ἀπό τάς δύο προαναφερθείσας Συμφωνίας Τούρκους, αἱ ὁποῖαι ὑπεγράφησαν μεταξύ τῶν Ἱστορικῶν Ἡγετῶν τῆς Νήσου, ἐπαναφέροντες τούτους εἰς τήν ὀρθήν ἠθικήν καί νομικήν τάξιν.
Ὀφείλουσι δέ οἱ πάντες ἐν Κύπρῳ τάς Συμφωνίας αὐτάς καί τήν συμφωνηθεῖσαν Βάσιν τῆς Λύσεως τοῦ Κυπριακοῦ θέματος, τήν ὁποίαν ἐπέλεξαν οἱ ἱστορικοί Ἡγέται τῶν δύο κοινοτήτων νά τάς σέβωνται, διότι δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θά δύνανται καί οἱ πάντοτε ἀθῶοι καί ἀμέτοχοι πολίται τῆς Κύπρου νά ζῶσι καί νά συνεργάζωνται μεταξύ των εἰρηνικῶς εἰς τόν τόπον των, ὡς καί εἰς τό παρελθόν. Ἐξ ἂλλου, οὐδείς ἒχει τό δικαίωμα, νά ἀλλάζῃ τάς ἀπό ἐτῶν ὑφισταμένας ἐνυπογράφους Συμφωνίας καί Συνθήκας ἐπί σοβαροτάτων θεμάτων πού ἒζησαν καί ἀπεφάσισαν προηγούμενοι Ἡγέται του. Αἱ ἐνυπόγραφοι Διεθνεῖς Συμφωνίαι καί Συνθῆκαι γενόμεναι μάλιστα ὑπό τήν ἐπίβλεψιν τῶν Η.Ε., δέν ὑπογράφονται, διά νά ἒρχωνται οἱ μεταγενέστεροι πολιτικοί διά μιᾶς μονοκονδυλιᾶς νά τάς ἀκυρώνωσιν ἢ μετατρέπωσιν κατά τό δοκοῦν των! Ἐκτός τῶν ἂλλων ἀποτελεῖ μία τοιαύτη πρᾶξις καί μεγίστην ἀσέβειαν πρός τούς τεθνεῶτας Ἡγέτας των. Αὐτά δέν ἐπιτρέπεται νά τά πράττωσιν οἱ μεταγενέστεροι Ἡγέται τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ (Ε/Κ καί Τ/Κ), οἱ ὁποῖοι θέλουσι νά θεωρῶνται «πολιτισμένοι». Αὐτά τά πράττουσι κράτη καί ἂνθρωποι ἂνευ Ἠθικῆς Ὑποστάσεως καί Ἀρχῶν καί πρέπει νά ἀνακαλῶνται πάραυτα εἰς τάξιν ὑπό τῶν ἀνωτέρων ἐκείνων Ὀργανισμῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι τεταγμένοι νά ἐπιβλέπωσι τήν τήρησιν τῆς Διεθνοῦς Νομιμότητος καί Τάξεως.
Εὐχαριστῶν διά τήν φιλοξενίαν,
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 15/1/2024 #ODUSSEIA #ODYSSEIA