Ερχονται κάποιες μέρες καλοκαιρινές
γεμάτες φώς λυωμένο
όπου η υπαρξή σου είναι βαρειά
σχεδόν ασήκωτη…
Καί ψάχνεις νά’βρεις ένα σύννεφο
γιά νά τήν ακουμπήσεις.
Καί ψάχνεις ένα φύλλο πράσινο
νά’χει τό σχήμα μιάς καρδιάς.
Μιά σκιά νά’χει τό σχήμα ενός ανθρώπου.
Ο Ουρανός εψήλωσε πολύ.
Η Γή χαμήλωσε καί σύ πού νά πιαδτείς;
Τά χέρια τού αδελφού σου ιδρωμένα.
Τού φίλου σου τά μάτια
δυό πέτρες γλυστερές
τριγυρισμένες μέ λειχήνες.
Έρχονται κάποιες μέρες
πού χαράζεις τό περίγραμμά σου
μέσα στό φώς μόνο και μόνο
απο μιά φτωχή υπερηφάνεια.
Μαζεύεις μες τίς χούφτες σου τό φώς.
Τό σφίγγεις ώσπου νά τό στραγγαλίσεις.
Ειν’ η φτωχή εκδίκησή σου
γιά τήν ασήμαντη υπαρξή σου.
Ζολιώ Λαδά Βαρβαρέσου
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 14/8/2023 #ODUSSEIA #ΟDYSSEIA