Ὡς εἷς ἁπλοῦς πολίτης, κατά τήν ἐκ τοῦ μακρόθεν ἀντίληψίν μου, κρίνων τόν βίον καί συμπεριφοράν τοῦ θανόντος Βασιλέως τῆς Ἑλλάδος Κωνσταντίνου τοῦ Β΄, αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκην, ὃπως ἐκφράσω κάποιας προσωπικάς ἀπόψεις μέσῳ τῶν στηλῶν τῆς ἐγκρίτου ἐφημερίδος ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΩΝ.
Πιστεύω ὃτι ὁ Ἑλληνικός Λαός ἒχει ἐπικεντρωθῆ ὑπέρ τό δέον εἰς τήν ἀντίκρυσιν τοῦ ἀνδρός ὑπό τήν ἐπήρειαν διαδόσεων ὑπό πολιτικῶν ἀντιθέτων πρός τόν θεσμόν τῆς Βασιλευομένης Δημοκρατίας παρασυρόμενος κατ’ αὐτόν τόν τρόπον καί παραγνωρίζων τά θετικά στοιχεῖα τοῦ βίου τοῦ ἀνδρός αὐτοῦ, μία ἀντιμετώπισις τήν ὁποίαν θεωρῶ ὂχι μόνον μή ἀμερόληπτον ἀλλά καί ἂδικον πρός τόν ἐκλειπόντα Βασιλέα Κωνσταντῖνον.
Ὡς ἐκ τούτου, τό ἐπαναλαμβάνω ὡς εἷς ἁπλοῦς Κύπριος πολίτης, θά ἢθελον νά μοῦ ἐπιτραπῇ νά ἀναφερθῶ εἰς μερικά χαρακτηριστικά σημεῖα τῆς συντόμου καί πολυταράχου σταδιοδρομίας τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου, τά ὁποῖα δυστυχῶς ἀποφεύγονται νά θιγῶσιν εἰς βάθος, παρ’ ὃλον ὃτι κατά τήν ἂποψιν τοῦ γράφοντος θά ἒπρεπε ταῦτα νά τυγχάνωσι τῆς ἰδιαιτέρας προσοχῆς ὃλων.
Κατωτέρω ἀναφέρω τά κατ’ ἐμέ κυριώτερα:
α) Παραγνωρίζεται ὁ λόγος τῆς τότε συγκρούσεως τῆς Βασιλείας μέ τόν ἐκλεγέντα Πρωθυπουργόν τῆς Χώρας Γεώργιον Παπανδρέου, ὃτι δηλ. ὑπῆρξε κατά πρῶτον ἡ ἀπαίτησις τοῦ τελευταίου, ὃπως ἀναλάβῃ καί θέσῃ ὑπό τόν προσωπικόν ἒλεγχόν του τό Ὑπουργεῖον Ἀμύνης, ἣτις προὐκάλεσε τήν ἀντιπαράθεσιν του μέ τήν Αὐλήν. Παρ’ ὃλον τό νεαρόν τῆς ἡλικίας τοῦ Κωνσταντίνου αὐτό ἐθεωρήθη τόσον ὑπ’ αὐτοῦ ἀλλά καί τῶν ἐπί τοῦ Συντάγματος συμβούλων τοῦ Βασιλέως ὡς πολύ ἐπικίνδυνον διά τόν θεσμόν τῆς Βασιλείας, ἐξ οὗ καί ἡ ἂρνησις τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου, ὡς πολύ ἐπικινδύνου διά τόν ὑφιστάμενον θεσμόν τῆς Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Οὓτω ὁ Βασιλεύς ἠναγκάσθη τότε νά προκαλέσῃ τήν πτῶσιν τῆς Κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου.
Ἐπ’ αὐτοῦ δέν δύναμαι νά ἀποφύγω τήν σκέψιν, ὃτι ἲσως ὁ Γεώργιος Παπανδρέου, εἷς πολύ ἒμπειρος καί πανέξυπνος πολιτικός, νά ἐπεδίωξε τήν προώθησιν τῆς θέσεώς του αὐτῆς, δηλ. ὃπως ἀναλάβῃ καί τό Ὑπουργεῖον Ἐθνικῆς Ἀμύνης, ἐκμεταλλευόμενος τό νεαρόν καί ἂπειρον τοῦ Βασιλέως, οὓτως ὣστε αὓτη νά ἒχῃ ὡς ἀναπόφευκτον ἐπακόλουθον τήν δημιουργηθεῖσαν τότε πολιτειακήν κρίσιν.
Ὁ Γεώργιος Παπανδρέου δέν ἦτο εἷς ἂπειρος πολιτικός, ἀλλά ἐκ τῶν παλαιοτέρων καί ἱκανωτέρων. Διατί δέν ἒθεσε τό συγκρουσιακόν αὐτό θέμα εἰς τόν προηγούμενον τοῦ Κωνσταντίνου Βασιλέα, τόν ἀείμνηστον Παῦλον, ἀλλά ἐπέλεξε τόν νεαρόν καί ἂπειρον τότε Βασιλέα Κωνσταντῖνον; Ἡ συγκυρία (τό timing) θά πρέπῃ νά ἐθεωρήθη ὑπό τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου ὡς ἰδεώδης διά νά θέσῃ τό πολύ ἀκανθῶδες καί συγκρουσιακόν θέμα τῆς ἐπιζητουμένης ὑπ’ αὐτοῦ πολιτειακῆς ἀλλαγῆς.
β) Κατά τήν περίοδον τῆς Χουντικῆς δικτατορίας, ὁ νεαρός Βασιλεύς Κωνσταντῖνος ὑπῆρξεν ὁ πρῶτος ἐμπράκτως ἀντιστασιακός μαχητής καί ἀγωνιστής εἰς Ἑλλάδα, ὃστις συνεκρούσθη μέ τούς δικτάτορας μέχρι σημείου διακυβεύσεως τοῦ θρόνου του καί αὐτῆς τῆς φυσικῆς ὑπάρξεώς του προβαίνων εἰς τό κίνημα ἀνατροπῆς τῆς Χούντας πρός ἐπαναφοράν εἰς τήν Ἑλλάδα τοῦ προτέρως ὑφισταμένου πολιτεύματος τῆς Χώρας καί τῆς διασαλευθείσης νομιμότητος. Δυστυχῶς τό κίνημα ἀπέτυχε καί εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἀπώλειαν τοῦ ἀξιώματός του καί τήν ἐγκατάλειψιν τοῦ ἐδάφους τῆς Πατρίδος του. Ὃμως αἱ ἐνέργειαι αὐταί τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου κατά τῆς Χούντας εἶναι καταγεγραμμέναι εἰς τήν Ἱστορίαν καί θά τόν τιμῶσιν ἐσαεί καί οὐδείς δύναται νά τάς ἀφαιρέσῃ ἢ ἀλλοιώσῃ.
Οἱ τότε πολιτικοί ἀρχηγοί Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς καί Ἀνδρέας Παπανδρέου ηὑρίσκοντο μακράν τῆς Ἑλλάδος, ὁ μέν πρῶτος εἰς Παρισίους, ὁ δέ ἓτερος εἰς Σουηδίαν. Οἱ ὑπόλοιποι ἀξιόλογοι πολιτικοί ἂνδρες τῆς Ἑλλάδος ἦσαν εἲτε ὑπό αὐστηρόν κατ’ οἶκον περιορισμόν, εἲτε ἐξόριστοι εἰς τήν νῆσον Γυάρον. Ὃλον λοιπόν τό βάρος τοῦ κινήματος καί τῆς προσπαθείας ἀνατροπῆς τῆς Χούντας καί ἐπαναφορᾶς τοῦ πολιτεύματος εἰς τήν νομιμότητα ἒπεσεν ἐπί τῶν ὢμων τοῦ νεαροῦ Βασιλέως τῆς Ἑλλάδος Κωνσταντίνου Β΄. Καί τό ἀνέλαβε πλήρως. Πρέπει λοιπόν ὁ ἀνήρ αὐτός νά ἐπαινῆται ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν καί ὂχι νά λοιδορῆται παντοιοτρόπως. Ἡ Ἱστορία πρέπει νά γράφηται ἀμερολήπτως καί ὂχι κατά τό δοκοῦν καί συμφέρον.
γ) Ὃσον ἀφορᾷ τώρα τό μετά τήν Δικτατορίαν κηρυχθέν ὑπό τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ συμπαραστατουμένου ὑπό τῶν ἂλλων πολιτικῶν ἀρχηγῶν Δημοψηφίσματος μεταξύ Πολιτειακῆς Δημοκρατίας ἢ διατηρήσεως τῆς Βασιλευομένης Δημοκρατίας, τό Δημοψήφισμα αὐτό κατά τήν ταπεινήν ἂποψιν τοῦ γράφοντος ἦτο ἐξ ἀρχῆς «σικέ», ὡς λέγεται σήμερον εἰς τό ποδόσφαιρον! Ὁ λόγος, διότι αὐτό δέν ἒγινεν ἐπί ἲσης, δικαίας καί ἰσομεροῦς βάσεως καί τρόπου. Πῶς αὐτό; Ἡ μέν ἀντιβασιλική παράταξις μέ πρωτοστάτας τόν Κωνσταντῖνον Καραμανλῆν καί τούς ἂλλους πολιτικούς ἀρχηγούς ηὑρίσκοντο ἢδη ὃλοι παρόντες εἰς Ἑλλάδα καί εἰργάζοντο πυρετωδῶς ἀπ’ ἂκρου εἰς ἂκρον τῆς Χώρας ὑπέρ τῆς προωθήσεως τῆς θέσεως των, ἢτοι τῆς Πολιτειακῆς Δημοκρατίας, ἐκμεταλλευόμενοι ὑπέρ τῶν θέσεών των ἐξ ὁλοκλήρου καί τόν ὑπάρχοντα εἰς τόν Λαόν ἂκρατον ἐνθουσιασμόν διά τήν πτῶσιν τῆς δικτατορίας καί τῶν δικτατόρων.
Ὁ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος ὃμως ηὑρίσκετο μακράν τῆς Χώρας του, «ἐξόριστος» λόγῳ Χούντας, εἰς Ἀγγλίαν, μή δυνάμενος νά εὑρίσκηται εἰς τήν Πατρίδα του διά νά ὑποστηρίξῃ τό ἰσχύον πρό τῆς δικτατορίας πολίτευμα τῆς Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Οὒτε καί τοῦ ἐπετράπη νά ἀπευθυνθῇ ὁ ἲδιος αὐτοπροσώπως καί νά ὁμιλήσῃ πρός τόν Ἑλληνικόν Λαόν. Οὒτε καί νά κυκλοφορήσῃ κἂν εἰς τήν Χώραν του, ὡς ἐάν νά ἦτο αὐτός ὁ Χουντικός! Παρ’ ὃλην ὃμως τήν ἐπιδειχθεῖσαν ὑπό τῆς Πολιτείας μεγάλην ἀνισότητα εἰς βάρος του, ὁ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος ἒλαβεν εἰς τό Δημοψήφισμα τό 36% τῶν ψήφων, ἦτοι πέραν τοῦ 1/3 τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ!
Ἐκ τῶν ἀνωτέρω κάλλιστα συνάγεται, ὃτι οἱ πολιτικοί ἀρχηγοί εἰς Ἑλλάδα, ἐξεμεταλλεύθησαν εἰς τό ἂκρον ἂωτον πρός ἲδιον ὂφελος τήν ἒντιμον διαμονήν τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου Β΄ εἰς τήν ἀλλοδαπήν πρός ἒνδειξιν τότε τῆς πλήρους ἀποδοκιμασίας του πρός τούς Χουντικούς.
δ) Καί μετά τήν «σικέ ἀποτυχίαν» του εἰς τό διεξαχθέν Δημοψήφισμα, ὁ ἡγέτης αὐτός ἐπέδειξεν ὑποδειγματικήν διαγωγήν σώφρονος ἂνακτος ἀποδεχθείς τήν ψῆφον τοῦ Λαοῦ, ἒστω καί σικέ, καί μάλιστα ἒκτοτε, καί πάλιν πρός μεγάλον ἓπαινόν του, οὐδόλως ἐπεδίωξεν οἱανδήποτε παρουσίαν καί ἀνάμειξιν εἰς τάς πολιτικάς καταστάσεις τῆς Ἑλλάδος, παρ’ ὃλον ὃτι ὡς Ἓλλην πολίτης μέ τό 36% τοῦ Λαοῦ ὑπέρ του, ὁ ὁποῖος τόν ὑπεστήριξε, θά ἠδύνατο κάλλιστα νά τό πράξῃ, ἒστω καί ἐμμέσως, ἀφοῦ ἂλλοι πολιτικοί μέ μηδαμινά ποσοστά δύνανται νά κατέρχωνται εἰς τήν πολιτικήν σκηνήν τῆς Χώρας των!
Καί κάτι ἂλλον ἀκόμη. Δέν πρέπει νά λησμονῆται ὃτι ὑπῆρξεν καί ὁ πρῶτος Ὀλυμπιονίκης τῆς Ἑλλάδος κατά τήν πρόσφατον μεταπολεμικήν ἀθλητικήν Ἱστορίαν τῆς Ἑλλάδος, γεγονός τό ὁποῖον ἒδωσε τήν περαιτέρω σημερινήν ὢθησιν διά νέας Ἑλληνικάς διακρίσεις εἰς τό Διεθνές Ἀθλητικόν πεδίον. Καί ἀκόμη, διά τοῦ γάμου του μέ τήν Πριγκήπισσαν Ἂνναν-Μαρίαν τῆς Δανίας, ἒφερε τήν Ἑλλάδα εἰς στενωτάτας σχέσεις μέ πολύ ἰσχυράς Βασιλικάς οἰκογενείας τῆς Εὐρώπης, τῶν ὁποίων τήν συμπαράστασιν, τήν διεθνῆ ὑποστήριξιν καί τό ἐκτόπισμα ἒχει πολύ μεγάλην ἀνάγκην ἡ ἀπειλουμένη καί πάλιν Ἑλλάς ὑπό τῆς ἀδηφάγου Τουρκίας.
Αὐτό ὑπῆρξεν ἐν ὀλίγοις τό ἠθικόν ὓψος καί ἡ ἂμεμπτος παιδεία καί ἀνατροφή τοῦ ἐκλειπόντος Βασιλέως τῆς Ἑλλάδος Κωνσταντίνου Β΄. Κλείων τό παρόν ἂθρον καί βασιζόμενος ἐπί τῶν ἀνωτέρω προσωπικῶν ἀτομικῶν παρατηρήσεών μου, πιστεύω, ὃτι κατά τήν ταπεινήν ἂποψίν μου ὁ Βασιλεύς τῆς Ἑλλάδος Κωνσταντῖνος Β΄, πρέπει νά θεωρῆται «Ἂξιος τῆς Πατρίδος» καί ὂχι ὡς ὁ ἀποδιοπομπαῖος ἡγέτης τῆς Χώρας του.
Διά τόν γράφοντα ὁ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος Β΄ ὑπῆρξεν εἷς τραγικός Βασιλεύς, τοῦ ὁποίου τό νεαρόν τῆς ἡλικίας του ἐξεμεταλλεύθησαν πανοῦργοι πολιτικοί πρός ἲδιον ὂφελος, ἀντί νά τοῦ συμπαρασταθῶσιν εἰλικρινῶς καί ὁλοψύχως εἰς τό δύσκολον ἒργον του ὡς Βασιλέως τῆς Ἑλλάδος. Δυστυχῶς αὐτοί εἲμεθα ἡμεῖς οἱ Ἓλληνες! Οὒτε ἡ ὑπόδειξις τῆς Χριστιανικῆς Θρησκείας μας διά τήν μεγίστην ἀδικίαν τοῦ «Σταύρωσον Αὐτόν!» ἒσχεν ἐπί τοῦ χαρακτῆρός μας!
Εὐχαριστῶν διά τήν φιλοξενίαν,
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
Υ.Γ. Τό παρόν ἂρθρον ἀφιερώνεται εἰς τήν μνήμην τοῦ ἐκλεκτοῦ συμφοιτητοῦ μου εἰς Ἑλβετίαν καί ἐγκαρδίου φίλου μου Γεωργίου Γερουλάνου.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 24/1/2023 #ODUSSEIA #ODYSSEIA