JILLIAN CREMENS : PLASTIC REFRACTIONS
https://drive.google.com/file/d/1hK_BEMIPkcI5ADEX0y41yXqoGyIDkB5B/view?usp=drive_web
Η Aviva Rafaela και η Jillian Cremens σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης τους το Σάββατο 8 Οκτώβρη 2022 και ώρα 20.00μ.μ στο Ιόνιο Κέντρο Τεχνών & Πολιτισμού στα Mεταξάτα.
Aviva Rafaela and Jillian Cremens invite you to the opening of their exhibition on Saturday, October 8, 2022 at 8:00 p.m. at the Ionion Center for the Arts & Culture, Metaxata.
”A DROP IN THE OCEAN” συλλογή έργων ζωγραφικής της Aviva ανακινούν αρχέγονους Ελληνικούς Μύθους και δημιουργούν αρχετυπικές μορφές σε σύγχρονες αποτυπώσεις /Aviva’s collection of paintings shake up ancient Greek Myths and create archetypal forms in contemporary expressions.
”PLASTIC REFRACTIONS ” έργα τρισδιάστατα της Jillian ερμηνεύουν την κατάσταση των Ωκεανών του αιώνα μας με σκοπό να ξυπνήσουν το ενδιαφέρον μας για τη διάσωση του θαλάσσιου κόσμου /3D works by Jillian interpret the state of the Oceans of our century with the aim of awakening our interest in saving the sea world.
Event open to the public in respect to the health protocols
Eκδήλωση ανοικτή στο κοινό με τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων.
Δεκτοί δημοσιογράφοι
επικοινωνία και πληροφορίες: info@ionionartscenter.gr
STATEMENT:
A DROP IN THE OCEAN
Aviva Rafaela exhibition at the Ionion Center for the Arts and Culture , October 8th 2022.
https://drive.google.com/file/d/1hK_BEMIPkcI5ADEX0y41yXqoGyIDkB5B/view?usp=drive_web
Η Aviva Rafaela χρησιμοποιεί το φύσημα γυαλιού και την ελαιογραφία ως κύρια τεχνικά μέσα της. Τα έργα της Aviva πραγματεύονται τα θέματα της θηλυκότητας, του υποσυνείδητου νου, της αντιπαράθεσης ερωτισμού και πνευματικότητας και της περίπλοκης διαδικασίας διάλυσης της ταυτότητας. Σπούδασε τέχνη στο Πανεπιστήμιο Tel Hai, στο Kiryat Shemoneh του Ισραήλ το 2015 και επεξεργασία φυσητού γυαλιού και βιολογική ανθρωπολογία στο Palomar College το 2019.
Αφού έζησε και απομακρύνθηκε από τον Ορθόδοξο Εβραϊκό κόσμο, το έργο της Aviva μεταπήδησε από την οπτική απεικόνιση της καβαλιστικής φιλοσοφίας στην καθολική αφήγηση της αρχέγονης γυναίκας: το άγριο και σοφό γυναικείο αρχέτυπο, που υφίσταται διαπολιτισμικά. Οι πίνακές της ξεπερνούν τις δυτικές πολιτιστικές αφηγήσεις των γυναικών που συνδέονται με τα τρία στερεότυπα «παρθένα, μητέρα, πόρνη» και γιορτάζουν την αρχαία αρχέγονη σοφία, που κατοικεί σε όλες τις σύγχρονες γυναίκες, τόσο στο φυσικό σώμα όσο και στη συλλογική συνείδηση των γυναικών.
Χρησιμοποιώντας συχνά τον εαυτό της, τους προγόνους και άλλες γυναίκες ως υποκείμενα, το αισθησιακό, ρευστό και συναρπαστικό έργο της αντικατοπτρίζει την εμπειρία των γυναικών, που ανακαλύπτουν και ενσαρκώνουν την πρωταρχική τους δύναμη σε έναν κόσμο που τις υποτάσσει και τις αντικειμενοποιεί συνεχώς από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Οι πληθωρικές συνθέσεις της απεικονίζουν τον αισθησιασμό μέσα από έναν φεμινιστικό φακό, μια μορφή ανάκτησης της σεξουαλικότητας και της ευχαρίστησης της γυναίκας ως βασικό συστατικό στον αγώνα των γυναικών για αυτονομία και απελευθέρωση του σώματος.
Aviva Rafaela is using glass blowing and oil painting as her primary mediums. Aviva’s works tackle the themes of femininity, the subconscious mind, the juxtaposition of eroticism and spirituality, and the complex process of dismantling identity. She studied studio art at Tel Hai University in Kiryat Shemoneh, Israel in 2015, and glass blowing and biological anthropology at Palomar College in 2019.
After living in and breaking away from the Orthodox Jewish world, Aviva’s work transitioned from visually depicting Kabbalistic philosophy to the universal narrative of primordial woman: the wild and wise female archetype that is found cross-culturally. Her paintings transcend western cultural narratives of women being bound to the three “virgin, mother, whore” stereotypes, and celebrates the ancient primeval wisdom that resides in all modern women, both in women’s physical bodies and collective consciousness.
Often using herself, ancestors, and other women as subjects, her sensual, fluid, and compelling work reflect the experience of women discovering and embodying their primal power in a world that has continuously subjugated and objectified them from antiquity to today. Her voluptuous compositions depict sensuality through a feminist lens, a form of reclaiming woman’s sexuality and pleasure as a key component in women’s fight for body autonomy and liberation.
”PLASTIC REFRACTIONS”STATEMENT :
JILLIAN CREMENS
EXHIBITION at the Ionion Center for the Arts & Culture, October 8th 2022
https://drive.google.com/file/d/1hK_BEMIPkcI5ADEX0y41yXqoGyIDkB5B/view?usp=drive_web
Plastic Refractions/Πλαστικές Διαθλάσεις
”Plastic Refractions” είναι ένα σύνολο έργων, που αντανακλά τη σχέση πλαστικού και Ωκεανού. Πλαστικό μιας χρήσης συνεχίζει να είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα. Παρά την επίγνωση 20.000 πλαστικά μπουκάλια νερού χρησιμοποιούνται κάθε δευτερόλεπτο Παγκοσμίως. Πρόκειται για αντικείμενο μιας χρήσης. Στην πραγματικότητα περίπου 8 εκατομμύρια κομμάτια πλαστικού μολύνουν τον Ωκεανό κάθε μέρα, συνήθειες που επαναλαμβάνονται.
Βλέπω τη χρήση πλαστικού μιας χρήσης ως συνήθεια που μπορεί να βελτιωθεί με την πρακτική. Με αυτό κατά νου αναγκάστηκα να δω τι θα μπορούσα να δημιουργήσω χρησιμοποιώντας ένα μόνο συνηθισμένο αντικείμενο: το πλαστικό μπουκάλι νερού.
Δουλεύοντας με τα οργανικά σχήματα του υλικού, ήθελα το ίδιο το υλικό που τον βλάπτει να μιμηθεί την κίνηση, την ενέργεια και το μεγαλείο του Ωκεανού
Plastic Refractions is a body of work reflecting on the relationship between plastic and the Οcean. Single use plastic continues to be a growing problem; even with all the awareness brought forward, 20,000 plastic water bottles are used every second Worldwide. That’s just one disposable object. In fact, about 8 million pieces of plastic pollute the ocean every day. Habits are repetitive actions. I see using single use plastic as a habit that can be broken through practice.
With this in mind, I was compelled to see what I could create by using a single habitual object: the plastic water bottle.
Working with the material’s organic-like shapes, I wanted to mimic the ocean’s movement, energy, and splendor with the very material that is harming it.
Jill Cremens.
Website : https://www.jillcremens.art/
Instagram: jillcremens.art
Κατάλογος Έργων /List of Works
‘’Υποβρύχια’’ (κάτω μέρος του μπουκαλιού)
Ο ωκεανός περικλείει την ενότητα σε έναν εντελώς άλλο κόσμο. Η άμπωτη και η ροή της παλίρροιας δίνει το ρυθμό αναπνοής στο νερό. Τα κύματα μιλάνε το συναίσθημά του. Ο ωκεανός είναι ζωντανός και ισχυρός, κάτι που πρέπει να είναι σεβαστό.
Υποβρύχια, κοιτάζοντας ψηλά, μπορείς να δεις να αναπνέει. Τα κύματα ακολουθούν την κύλιση με την ενέργεια και τη ροή του ωκεανού. Η ίδια η κίνηση είναι τόσο απλή, αλλά κόβει την ανάσα. Πώς μπορεί το νερό να αισθάνεται τόσο ζωντανό;
Αφαιρούμε τη ζωή από τον ωκεανό με το πλαστικό.
Μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι υπεύθυνες για την παραγωγή 36 εκατομμυρίων τόνων πλαστικού ετησίως, με περίπου 8 εκατομμύρια τόνους πλαστικά απόβλητα να πηγαίνουν στον ωκεανό.
Ο Ωκεανός αναπνέει μέσα από πλαστικό. ‘’Υποβρύχια’’ είναι μια πραγματικότητα. Το πλαστικό της επιφάνειας κυλάει με τα κύματα, σπάζοντας την ηρεμία.
‘’Underwater’’ (bottom part of bottle)
The ocean encompasses oneness in a totally other world. The ebb and flow of the tides breathe rhythm into the water. The waves speak its emotion. The ocean is alive and powerful, something to be respected.
Underwater looking up, you can see her breathe. The waves above rolling with the energy and flow of the ocean. The motion itself is so simple, yet breathtaking. How can water feel so alive?
We are choking the life out of the ocean with plastic.
The United States alone is responsible for producing 36 tons of plastic a year, with around 8 million tons of that waste going into the ocean.
The ocean is breathing in plastic. ‘’Underwater’’ is a reality.
Surface plastic is rolling with these waves, breaking the serenity.
‘’Κυτταρική Διάθλαση’’ (μέσο τμήμα)
Όταν σκέφτομαι τον Ωκεανό, το μυαλό μου πηγαίνει πάντα στη σχέση που έχει με το φως. Σε υποβρύχια θεώρηση το φως διαθλάται, στέλνοντας αστραφτερές κορδέλες φωτός, που χορεύουν στην απεραντοσύνη του ωκεανού.
Υπάρχει ειρήνη σε αυτή την απεραντοσύνη.
Υπάρχουν επίσης πάνω από 5 τρισεκατομμύρια κομμάτια πλαστικού σε αυτή την απεραντοσύνη, με μέσο όρο 8 εκατομμύρια τόνους, που εισέρχονται στον ωκεανό κάθε χρόνο. Αυτό το πλαστικό διαταράσσει όχι μόνο τις διαθλάσεις του φωτός, αλλά και ολόκληρη την ευεξία του, ολόκληρο τον ωκεανό.
Πώς θα μοιάζει ο ωκεανός σε 20 χρόνια από τώρα;
Διαμορφώνοντας τα μεσαία μέρη του μπουκαλιού σε μορφές που μοιάζουν με κύτταρα, ήταν δυνατό να ξαναδημιουργησω τον ωκεανό και τον χορό του φωτός του ήλιου.
‘’Κυτταρική Διάθλαση’’ είναι μια πιθανότητα για το μέλλον του Ωκεανού μας, με την πλαστική περαιτέρω διάθλαση του φωτός κάτω από το νερό.
‘’Cellular Refraction’’ (middle part)
When thinking of the ocean, my mind always goes to the relationship that it holds with light. Underwater, light gets refracted- sending glistening ribbons dancing across the vast ocean.
There is peace in that vastness.
There are also over 5 trillion pieces of plastic in that vastness, with an average of 8 million tons entering the ocean every year. This plastic disrupts not only light refractions, but the entire well-being of the ocean.
What will the ocean look like 20 years from now?
By shaping the middle parts of the bottle into cell-like forms, I was able to recreate the ocean and sun’s dance of light.
‘’Cellular Refraction’’ is a possibility of our ocean’s future, with plastic further
refracting the light underwater.
‘’Σύγχρονο Κοράλι’’ (πάνω μέρος)
Επί του παρόντος, μόνο το 45% όλων των κοραλλιογενών υφάλων είναι πραγματικά ζωντανοί και υγιείς.
Αυτός ο αριθμός μειώνεται ανά δευτερόλεπτο. Τα κοράλλια είναι ζωντανοί οργανισμοί, που παρέχουν άσυλο, θρεπτικά συστατικά και ασφάλεια στα ψάρια. Η συμβιωτική σχέση κοραλλιών και θαλάσσιας ζωής είναι ζωτικής σημασίας για την ευημερία του ωκεανού.
Αυτοί οι ύφαλοι προσφάτως μειώνονται με διπλάσιο ρυθμό από αυτόν μείωσης των τροπικών δασών και οι επιστήμονες φοβούνται ότι, η σημερινή γενιά που γεννιέται, θα είναι η τελευταία που θα ζήσει ταυτόχρονα με αυτά τα αρχαία πλάσματα.
Καθώς ο ήλιος πέφτει πάνω στο πλαστικό που επιπλέει στην επιφάνεια του ωκεανού, οι χημικές ουσίες από αυτό το πλαστικό διαλύονται από την συμπαγή τους σκληρή μορφή και απελευθερώνονται στο νερό. Αυτές οι χημικές ουσίες συμβάλλουν στη δημιουργία ‘’λεύκανσης’’ των κοραλλιών, μαζί με την άνοδο της θερμοκρασίας του ωκεανού.
Το ‘’Σύγχρονο Κοράλι’’ κατασκευασμένο από το πάνω μέρος του μπουκαλιού, μιμείται το σχήμα και την ανάπτυξη ενός κοραλλιογενούς υφάλου.
‘’Modern Coral’’ (top part)
Currently, only 45% of all coral reefs are actually alive and well.
That number decreases by the second. Corals are living animals that
provide homes, nutrients, and safety to fish. The symbiotic relationship of coral and marine life is vital to the ocean’s wellbeing.
These reefs are currently declining at twice the rate of rainforests, and scientists fear that the current generation being born will be the last to live at the same time as these ancient creatures.
As the sun beams down on the plastic floating at the surface of the
ocean, chemicals from that plastic are separated from their hard form
and released into the water. These chemicals help contribute to coral bleaching along with the rising temperatures of the ocean.
The ‘’Modern Coral’’, made from the top-most part of the bottle, mimics the shape and growth of a coral reef.
‘’Κατασκευασμένο Nερό ‘’(μακρύ υφαντό)
«Το πλαστικό διαχωρίζεται από τη φύση», δηλώνει η Ana Maria Gutierrez,πολιτικός μηχανικός που εργάζεται επί του προβλήματος της πλαστικής ρύπανσης στο Μικρό Νησί του Πάσχα, στα ανοικτά των ακτών της Χιλής.
Το νησί βρίσκεται μίλια μακριά από ένα μείζον νησί σκουπιδιών στον Νότιο Ειρηνικό. Τα ωκεάνια ρεύματα στέλνουν τόνους σκουπιδιών την ακτή αυτού του ιστορικού νησιού κάθε εβδομάδα, αναγκάζοντας τους νησιώτες ντόπιους να επεξεργάζονται οι ίδιοι τα διεθνή σκουπίδια. Η βραχώδης ακτογραμμή και τα ισχυρά ρεύματα που περιβάλλουν το νησί επιταχύνουν το σχηματισμό μικροπλαστικών.
Το πλαστικό είναι τόσο διαδεδομένο στις παραλίες τους, που έχει γίνει μέρος της παραθαλάσσιας άμμου του νησιού. Το μικροσκοπικό νησί του Πάσχα δεν είναι εξαίρεση. Τώρα ζούμε σε μια πραγματικότητα όπου το πλαστικό είναι μέρος της φύσης.
Και αυτό το προκαλέσαμε.
Το έργο ‘’Fabricated Water’’ γεφυρώνει στη γλυπτική και στις υφαντές πτυχές του τις ‘’Πλαστικές Διαθλάσεις’’. Με το υφάδι να είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο από μπουκάλια νερού, το ύφασμα αναγκάζεται να συμμορφωθεί με το πλαστικό. Οι μακριές σπείρες από πλαστικό καταρράκτη με ροπή προς τα κάτω, όταν μετακινούνται, δημιουργούν τον ήχο του τρεχούμενου νερού.
‘’Fabricated Water’’ (long woven)
“Plastic is becoming apart of nature’’, reflects Ana Maria Gutierrez, a civil engineer working with the plastic pollution problem on Tiny Easter Island off the coast of Chile. The island lays miles away from a major
trash island in the South Pacific. Ocean currents send tons of trash to the shore of this historic island every week, forcing the island natives to process international trash themselves. The rocky shoreline and the strong currents surrounding the island expedite the formation of microplastics.
The plastic is so prevalent on their beaches, it has become part of the island’s coastal sand. Tiny Easter Island isn’t an outlier. We now live in a reality where plastic is a part of nature.
And we caused that.
‘’Fabricated Water‘’bridges the sculpture and woven aspects of Plastic Refractions. With the weft being completely made from water bottles, the cloth is forced to conform to the plastic. The long spirals of plastic cascade down; when moved they create the sound of falling water.
‘’Ένα Κύμα Επιπτώσεων’’
Η κίνηση του ωκεανού μας ρυθμίζεται εν μέρει από 5 μητρικά ρεύματα: το Βόρειο-Ατλαντικό Ρεύμα, το Νότιο Ατλαντικό Ρεύμα, το Νότιο Ειρηνικό Ρεύμα , το Βόρειο Ειρηνικό Ρεύμα και το Ρεύμα του Ινδικού Ωκεανού. Αυτά τα ρεύματα ορίζουν την κίνηση των ωκεάνειων ρευμάτων. Καθοδηγούν τη θαλάσσια ζωή, μετακινούν τα θρεπτικά συστατικά, βοηθούν στην ισορροπία του ωκεανού.
Μαζεύουν επίσης όλα τα απόβλητά μας.
Ό,τι κυκλοφορεί έρχεται κι επανέρχεται. Τα απόβλητα που δημιουργούμε μαζεύονται από τα μικρά ρεύματα και τροφοδοτούν τελικά τα μεγάλα ωκεάνεια ρεύματα . Στο Βόρειο Ειρηνικό Ρεύμα έχει δημιουργηθεί ένα νησί σκουπιδιών που επιπλέει, το οποίο ονομάζεται Great Pacific Garbage Patch… που έχει πλέον το μέγεθος της Σαουδικής Αραβίας. Ενώ αυτό το νησί σκουπιδότοπος είναι το μεγαλύτερο, δεν είναι το μόνο. Κάθε ωκεάνειο ρεύμα έχει το δικό του νησί με σκουπίδια
‘’Ένα Κύμα Επιπτώσεων’’ είναι μια υφαντή αναπαράσταση αυτών των στροφών, η κυκλοφορία των σκουπιδιών, που περιστρέφεται αδιάκοπα στον ωκεανό μας.
‘’Α Wave of Impact ‘’
Our ocean is circulated in part by 5 mother currents: the North Atlantic Gyre, the South Atlantic Gyre, the South Pacific Gyre, Northern Pacific Gyre, and the Indian Ocean Gyre. These gyres are the controlling flow of currents in the Ocean. They guide marine life, they move nutrients, they help regulate the ocean.
They also are collecting all of our waste.
What goes around comes around- the waste we create is picked up by small currents and eventually fed to the Gyres. The Northern Pacific Gyre has an island of trash floating around called the Great Pacific Garbage Patch… which is now the size of Saudi Arabia. While that patch is the biggest, it’s not alone. Each gyre has its own island of trash.
‘’A Wave of Impact’’ is a woven representation of these gyres and
the circulation of trash that is continuously rotated around our ocean.
‘’80/20: Ύφανση του Ωκεανού’’
‘’80/20: Η Ύφανση του Ωκεανού’’ είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Στην παρούσα χρονική στιγμή μόνο το 20% της επιφάνειας του ωκεανού είναι απαλλαγμένο από πλαστικό, το υπόλοιπο είναι γεμάτο από σκουπίδια.
Αυτά τα απόβλητα μολύνουν κάθε πτυχή του ωκεανού. Τα χρώματα του πλαστικού μπερδεύουν τα θαλάσσια πουλιά, προκαλώντας το θάνατο ενός εκατομμυρίου ανά έτος. Το πλαστικό είναι τόσο διαδεδομένο πλέον στον ωκεανό, που υπάρχουν μικροπλαστικά ενσωματωμένα στον μυϊκό ιστό των ψαριών.
Η επιφάνεια αυτού του υφαντού διπλού πανιού είναι κατασκευασμένη 80% από πλαστικό, καθιστώντας το μια σχεδόν άμεση οπτική αναλογία με την σημερινή επιφάνεια του ωκεανού.
‘’80/20: Weaving the Ocean’’
80/20: Weaving the Ocean is the harsh reality. At this current point
in time, about only 20% of the ocean’s surface is plastic-free; the rest
is littered with waste. This waste infects every aspect of the ocean. The
colors of plastic confuse sea birds, causing a million to die every year.
Plastic is so prevalent in the ocean, microplastics are found
Embedded into fish muscle tissue. The surface of this woven double-cloth is 80% found plastic, making this a near direct visual proportion to the ocean’s surface today.
Jill Cremens.
Website : https://www.jillcremens.art/
Instagram: jillcremens.art
https://drive.google.com/file/d/1hK_BEMIPkcI5ADEX0y41yXqoGyIDkB5B/view?usp=drive_web
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 7/10/2022 #ODUSSEIA #ODYSSEIA