Τά τελευταῖα 2 – 3 ἒτη ἀναγιγνώσκομεν εἰς τόν Τύπον καί βλέπομεν εἰς τήν Τηλεόρασιν τόν Πρωθυπουργόν τῆς Οὐγγαρίας Βίκτωρα Ὀρμπάν νά ὑποστηρίζῃ τήν θέσιν, ὃτι ἐπ’ οὐδενί λόγῳ ἡ Οὐγγαρία «εἶναι διατεθειμένη νά δεχθῇ ξένους μετανάστας εἰς αὐτήν, διά νά μήν ἀλλοιωθῇ ὁ πληθυσμιακός χαρακτήρ τῆς χώρας του». Ἡ θέσις δέ αὐτή εὑρίσκει εὐήκοον οὖς μεταξύ τῶν Οὒγγρων πολιτῶν, ὣστε εἰς τάς ἐκλογάς τῶν τελευταίων ἐτῶν πάντοτε ὁ κ. Βίκτωρ Ὀρμπάν τάς κερδίζει ἀναδεικνυόμενος Πρωθυπουργός τῆς Οὐγγαρίας.
Διαβάζων καί ἀκούων τάς ἀνωτέρω δηλώσεις κάτι μέ ἐνοχλεῖ. Θά ἀνέμενον, ὃτι ἲσως κάποιον Εὐρωπαϊκόν κράτος ἢ ἒστω πολίτης, θά ηὑρίσκετο νά ἀνταπαντήσῃ εἰς τόν κ. Ὀρμπάν καί νά ἀνατρέψῃ τά λεγόμενά του δίδων εἰς αὐτόν τάς δεούσας ἀπαντήσεις. Ὃμως εἰς μάτην ἡ ἀναμονή μου. Μοῦ φαίνεται ὃτι οἱ πάντες ἀκολουθοῦσι τήν θέσιν: «τά περασμένα, ξεχασμένα …». Ἲσως καί ἐξ ἀγνοίας τῶν γεγονότων… Διά τόν λόγον αὐτόν ἐθεώρησα πρέπον, ὃτι κάποιος, ἒστω εἷς ἀσήμαντος πολίτης ὡς ὁ γράφων, θά ἒπρεπε νά ἀναφερθῇ εἰς τό θέμα αὐτό διά νά λεχθῶσι κάποιαι ἀπόψεις χάριν τῆς ὀρθότητος τῶν πραγμάτων.
Πρός τόν σκοπόν αὐτόν λαμβάνων ὁ γράφων τήν πρωτοβουλίαν θά ἢθελε νά θίξῃ δύο θέματα:
Κατά πρῶτον τό ὃτι ὁ πληθυσμός τῆς Οὐγγαρίας δέν εἶναι ἀμιγής. Βεβαίως οἱ περισσότεροι εἶναι ἀπόγονοι τῶν Μαγιάρων, ἀλλά μεγάλον μέρος τοῦ πληθυσμοῦ ἀπηρτίζετο καί ἀπό Ῥομά (τσιγγάνους, ἀθιγγάνους), οἳτινες ἐχάραξαν ἀνεξιτήλως καί τήν πολιτιστικήν κληρονομίαν τῆς χώρας αὐτῆς. Ἡ τσιγγανική μουσική ἐκφράζεται μέ ὃλον τό συναισθηματικόν πάθος πού ἐμπεριέχει διά τῶν μαγευτικῶν μελῳδιῶν τῶν χορδῶν τῶν τσιγγανικῶν βιολιῶν καί τῶν ἂλλων ὀργάνων των. Αἱ τσιγγάνικαι μελῳδίαι καί χοροί ἀποτελοῦν τήν μουσικήν παράδοσιν τῶν Οὒγγρων, ὃπως ἀκριβῶς εἶναι τό Βάλς διά τούς Αὐστριακούς. Νά μή λησμονῶμεν ἐξ ἂλλου τάς ἀθανάτους ὀπερέττας περιφήμων Οὒγγρων μουσικοσυνθετῶν, ὡς π.χ. Emmerich Kàlmàn μέ τάς ὑπερόχους ὀπερέττας του «Gräfin Mariza» (Ἡ Κόμησσα Μάριτσα) καί τήν «Csàrdàsfürstin» (Ἡ Πριγκήπισσα τῆς Τσάρντας). Ἐπίσης αἱ μοναδικαί συνθέσεις τοῦ ὀνομαστοῦ Franz Léhar κ.ἂ.
Τά ἀνωτέρω ἀνεφέρθησαν ἐν συντομίᾳ περί τῆς λεχθείσης μή μολύνσεως τῆς γνησιότητος καί τοῦ ἀμιγοῦς τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Οὐγγαρίας, ὁ ὁποῖος εἶναι καί αὐτός κράμα καί ἂλλων ἐθνοτήτων καί ἐπιδράσεων.
Ἂς ἒλθωμεν ὃμως εἰς τό δεύτερον καί οὐσιωδέστερον θέμα, πού εἶναι καί πρόσφατον καί ἀντικείμενον τοῦ παρόντος ἂρθρου, εἰς τό ὁποῖον θά ἢθελε νά ἐπικεντρωθῇ ὁ γράφων. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν ἂς μεταφερθῶμεν εἰς τόν Ὀκτώβριον – Νοέμβριον τοῦ 1956, ὃταν ὁ τότε Πρωθυπουργός τῆς Οὐγγαρίας Imre Nagy ἐκήρυξε τήν Οὐδετερότητα τῆς Οὐγγαρίας, ἢτοι τήν ἀπαρχήν τῆς Ἀποσταλινοποιήσεως τῆς Χώρας του. Ὑπῆρξαν τότε ἀλλεπάλληλοι λαϊκαί ἐξεγέρσεις εἰς τήν Οὐγγαρίαν μέ πρωταγωνιστάς τούς φοιτητάς καί τήν ἐργατικήν νεολαίαν, πού δέν ἒβλεπον μέλλον μέ τό ὑφιστάμενον τότε κομμουνιστικόν καθεστώς εἰς τήν χώραν των. Εἶναι τότε ἀκριβῶς πού αἱ Ῥωσσικαί δυνάμεις μέ πολυάριθμα τάνκς, 1000 τόν ἀριθμόν, μέ μεγάλας δυνάμεις στρατοῦ καί μέ ἀεροπορικάς ἐπιθέσεις κατά τῆς Βουδαπέστης εἰσέβαλον εἰς τήν Οὐγγαρίαν καί κατέπνιξαν εἰς τό αἷμα τάς κινητοποιήσεις καί τήν ἐξέγερσιν τῶν νέων εἰς τήν πρωτεύουσαν Βουδαπέστην καί γενικώτερον. Κατά τάς σκληράς μάχας πού ἐπηκολούθησαν ἒχασαν τήν ζωήν των 2.500 Οὖγγροι.
Αὐτό συνέβη τόν Ὀκτώβριον/Νοέμβριον τοῦ 1956. Τότε ὀ γράφων ἦτο φοιτητής εἰς τό St. Gallen τῆς Ἑλβετίας. Ἐνθυμοῦμαι δέ πολύ καλῶς τά γεγονότα, ἀφοῦ τά ἒζησα ὡς φοιτητής, ὃταν τότε κατά δεκάδας χιλιάδας οἱ Οὖγροι φοιτηταί καί φοιτήτριαι καί λοιποί ἐπαναστάται νέοι διά νά σωθῶσιν ἀπό τάς Ῥωσσικάς ὀρδάς διέβησαν τά αὐστηρῶς φρουρούμενα σύνορα τῆς Οὐγγαρίας πρός τήν Αὐστρίαν καί εἰσῆλθον κατά χιλιάδας εἰς τήν χώραν αὐτήν καί δι’ αὐτῆς εἰς τάς γειτονικάς της Γερμανίαν καί Ἑλβετίαν. Ἀποτυχούσης ὡς ἦτο ἀναμενόμενον τῆς Ἐξεγέρσεως καί ἐγκαθιδρυθείσης φιλορωσσικῆς κυβερνήσεως ὑπό τόν Γιάνος Καντάρ, τό νέον καθεστώς ἐξετέλεσεν 450 Οὒγγρους και ὁ Πρωθυπουργός Imre Nagy κατεδικάσθη καί ἀπηγχονίσθη.
Αἱ ὡς ἂνω Δυτικαί αὐταί χῶραι ἢνοιξαν τότε τάς ἀγκάλας των εἰς τήν κατατρεγμένην Οὐγγρικήν νεολαίαν καί τήν ἐδέχθησαν εἰς τούς κόλπους των διά νά τούς σώσωσιν προσφέρουσαι εἰς μέν τούς φοιτητάς καί φοιτητρίας δωρεάν φοίτησίν των εἰς τάς Ἀνωτέρας Σχολάς των, εἰς ἂλλους δέ εἰς γραφεῖα καί ἐργοστάσιά των, ἀναλόγως τῆς μορφώσεως καί πείρας πού εἶχον καί παρέχουσαι εἰς αὐτούς ὃλους παντός εἲδους οἰκονομικήν βοήθειαν, σίτησιν καί στέγασιν καί οἱανδήποτε ἂλλην βοήθειαν πρός τούς κατατρεγμένους Οὒγγρους πρόσφυγας.
Ἑπομένως, πιστεύω, ὃτι δέν εἶναι ὀρθόν ἐκ μέρους τῶν σημερινῶν Οὒγγρων νά παρουσιάζωνται τόσον σκληροί ἀπέναντι τῶν σημερινῶν προσφύγων τῶν προερχομένων ἐξ ἂλλων χωρῶν, ὃταν κάποιοι κατατρεγμένοι ἀπό αὐτούς ζητοῦν προστασίαν καί βοήθειαν εἰς τήν χώραν των. Θεωρῶ ὃτι αὐτή ἡ στάσις τῶν σημερινῶν Οὒγγρων ἠθικῶς δέν εὐσταθεῖ, ὃταν εἰς τούς ἰδίους ἂλλαι χῶραι τούς συμπαρεστάθησαν, ὃταν καί αὐτοί (οἱ Οὖγγροι) πρό 65 ἐτῶν ἦσαν ὑπό διωγμόν ἀπό τήν χώραν των ζητοῦντες καταφύγιον εἰς γειτονικάς χώρας των, τήν ὁποίαν καί ηὗραν καί ἒλαβον.
Βεβαίως ὁ γράφων συμφωνεῖ, ὃτι εἰς μίαν χώραν πρέπει νά γίνηται ἐπιλογή τῶν εἰς αὐτήν καταφευγόντων προσφύγων, διά νά ἀποφεύγωνται οὓτω τά ἐγκληματικά στοιχεῖα ἐκμεταλλευόμενα τήν εὐκαιρίαν νά εἰσέρχωνται εἰς τάς φιλοξένους χώρας. Ἐπίσης πιστεύω, ὃτι μία χώρα πρέπει νά δέχηται ἓν τοιαῦτον ἀριθμόν καί ποσοστόν ἀλλοδαπῶν, πού οὐδείς κίνδυνος νά ὑπάρχῃ ἀλλοιώσεως τοῦ δημογραφικοῦ χαρακτῆρος ταύτης.
Ὃμως δέν εἶναι ὀρθόν μία χώρα νά στρέφῃ τελείως τήν ῥάχην της εἰς ξένους κατατρεγμένους πρόσφυγας ζητοῦντας ἂσυλον εἰς αὐτήν καί μάλιστα αὓτη νά προσποιῆται, ὃτι ἒχει λησμονήσει ὃτι εἰς παρομοίαν περίπτωσιν ὡς ἡ ἰδική της, ἂλλαι χῶραι συμπεριεφέρθησαν πρός αὐτούς (τούς Οὒγγρους) μέ μεγάλην στοργήν, κατανόησιν καί μεγαλοψυχίαν. Αὐτή ἡ στάσις δέν εἶναι καθόλου ὀρθή ἐκ μέρους τοῦ κ. Ὀρμπάν.
Εὐχαριστῶν διά τήν φιλοξενίαν,
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 4/8/2022 #ODUSSEIA #ODYSSEIA