πρωτόπλαστους (Αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί κατακυριεύσατε τήν γήν)
Ένωσε αναπόφευκτα διά κοινής μοίρας όλα τά δημιουργήματά πού
ονομάζονται άνθρωποι. Είμαστε κρίκοι απ τήν αλυσσίδα τών ομοίων μας
πού κυκλοφορούν δίπλα μας στούς δρόμους, πού στέκονται πλάι μας
στά φανάρια μέχρι ν ανάψει πράσινο… Γεννηθήκαμε μέλη κοινωνιών
ζούμε τόσο κοντά όλοι εμείς! Ο πολιτισμός μάς επέβαλε νά ζήσουμε ακόμη
πιό κοντά ο ένας στόν άλλον, ένας τοίχος μάς χωρίζει από τό διπλανό
διαμέρισμα τής πολυκατοικίας. Γείτονες, συνάδελφοι, συμπατριώτες…
Είναι αυτοί πού θά αποφανθούν εάν είσαι επιτυχημένος ή αποτυχημένος
στό επάγγελμα σου. Οταν όμως εχεις πρόβλημα μπορείς νά κτυπήσεις
τήν πόρτα τού διπλανού σου διαμερίσματος νά ζητήσεις βοήθεια; Ισως
καμιά φορά ναί.. Γιατί λοιπόν όταν θά πάρεις τήν απόφαση νά ενεργήσεις
έτσι η αλλιώς θά πρέπει νά υπολογίσεις τήν γνώμη του; Είναι απίστευτο
πόσο κοντά καί συγχρόνως ποσο μακρυά είμαστε από τούς αλλους
από τόν Κόσμο! Οι άλλοι πολλές φορές δέν έχουν ούτε καν τήν
περιέργεια νά στρέψουν τό κεφάλι πρός τό μέρος μας, πόσο μάλλον
τόν χρόνο νά μάς ακούσουν, δέν μάς βλέπουν καν. Κάνε τό πείραμα
νά πείς σ’ ενα γνωστό σου «εχω μιά στενοχώρια σήμερα». Χίλια τά εκατό
σιωπή. Εκατό τά εκατό «εγώ πήρα αύξηση 50 ευρώ στή σύνταξη».
Ετσι είναι ο κόσμος!
Ετσι είναι κι ο καθένας από μάς! Εμείς είμαστε ο κόσμος! Πάντα μόνοι
Καί πάντα αντιμέτωποι…
(*). ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ.
Ζολιώ Λαδά – Βαρβαρέσου
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 16/8/2021 #ODUSSEIA #ODYSSEIAÂ