Συνεχίζω την καταγραφή των σπουδαιότερων γεγονότων με τον Ιούλιο, και όταν βρίσκω κάποιο γεγονός που μου έχει διαφύγει, θα επιστρέφω να το προσθέτω στον αντίστοιχο μήνα. Ελπίζω να καλύψω με γεγονότα όλες τις ημέρες του έτους με αποτέλεσμα να έχω ένα πλήρες ημερολόγιο του Αγώνα το οποίο, ευελπιστώ να εκδώσω.
Η καταγραφή παρουσιάζεται ανά 10ήμερο. Αυτό είναι το δεύτερο του Ιουλίου.
________________________
11 Ιουλίου:
1822: Το όνομα της Μαντούς Μαυρογένους άρχισε να διαδίδεται σε όλη την Ελλάδα και να τις προσδίδεται ο τίτλος «Ηρωίδα της Μυκόνου». Στο ελληνικό στρατόπεδο της Ευβοίας παρουσιάστηκε η Μαντώ και μίλησε με θέρμη στους συμπολεμιστές της και συντοπίτες της γιατί είχε στρατολογήσει 400 νησιώτες στα όπλα.
1826: «Καθ’ όν δεν χρόνον το Επτανήσιον σώμα και οι εν αυτώ Κεφαλλήνες θα διαπρέπουν κατά του Κιουταχή, έτερον σώμα Κεφαλληνο-Ζακυνθίων συσταθέν την 11ην Ιουλίου εκ 500 επιλέκτων κατ’ εξοχήν Κεφαλλήνων υπό την διοικητικήν ηγεσίαν των Ανδρ. Μεταξά, Κωνσταντίνου Μεταξά, Δημ. Ορφανού, Καρόλου Δρακόπουλου, έσον στρατιωτικούς ηγέτας τον Κεφαλλήνα Δανιήλ Πανά και τον Ζακύνθιον Ιωάν. Πέτα, θα τεθή εις τας διαταγάς του Θ. Κολοκοτρώνη και θα αγωνισθή σθεναρώς κατά του Ιμπραήμ πασά κατά τας επιχειρήσεις του Ιουλίου 1826 εις τας επαρχίας Μυστρά, Αγ. Πέτρου και Πραστού. Ιδιαιτέρως το σώμα αυτό των Κεφαλληνο-Ζακυνθίων θα διακριθή κατά την μάχην εις Άστρος και έτι πλέον κατά την μάχην της Μπασαράς».
1826: Στρατιωτικά τμήματα του Ομέρ πασά της Ευβοίας εισέρχονται στην Αθήνα και καταλαμβάνουν τον λόφο του Μουσείου.
1829: Αρχίζει στο Άργος τις εργασίες της η συγκληθείσα υπό τον Ι. Καποδίστρια Εθνική Συνέλευση. Πρώτος πρόεδρος εκλέχθηκε ο Σισίνης.
1832: Γεννήθηκε στο Ναύπλιο ο Χαρίλαος Τρικούπης, γιος του Σπυρίδωνα Τρικούπη και της Αικατερίνης Μαυροκορδάτου, αδελφής του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου.
12 Ιουλίου:
1821: Σφαγές Ελλήνων από Τούρκους στην Κύπρο και στην Κω.
1823: Μεγάλη νίκη των κρητικών κατά των Τούρκων στο χωριό Ταράτσο του Ηρακλείου.
1823: Ο λόρδος Μπάιρον έφτασε στο Αργοστόλι.
1827: Ο τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Α΄ αποδέχεται την παραίτηση του Ιωάννη Καποδίστρια από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών της αυτοκρατορίας.
13 Ιουλίου:
1821: Διακόπηκαν οι διπλωματικές σχέσεις Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Τσαρικής Ρωσίας μετά την επίδοση τελεσιγράφου στην Πύλη από τον Ρώσο πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρόγκανοφ. Με παρέμβαση του Μέττερνιχ απεφεύχθη η οριστική ρήξη.
1825: Οι έγκλειστοι στο Μεσολόγγι αρνήθηκαν την πρόταση των Τούρκων υπό τον Κιουταχή για παράδοση.
12, 15, 16 Ιουλίου:
1822: Συνεχείς και αμφίρροπες αψιμαχίες κοντά στο Άργος.
14 Ιουλίου:
1770: Αλβανοί πυρπόλησαν τα Τρίκαλα και διήρπασαν τις περιουσίες των κατοίκων.
1821: Ο Μάρκος Μπότσαρης νικά τους Τούρκους στους Βαριάδες.
1824: Σημαντική επιτυχία των Ελλήνων επί ισχυρών τουρκικών δυνάμεων στην Άμπλιανη (οπλαρχηγοί: Κ. Τζαβέλας, Σαφάκας, Σκαλτσάς, Νάκος Πανουργιάς, Γ. Δράκος κ.ά.). Δύναμη από 12.000 Τουρκαλβανούς υπό τους Γιουσούφ πασά Περκόφτσαλη και Αμπάζ πασά, επιτέθηκε στην Άμπλιανη εναντίον 3.000 αγωνιστών. Μετά από σκληρή μάχη που κράτησε εννιά ώρες, οι Έλληνες καταδίωξαν για τρεις ημέρες τους Τουρκαλβανούς που είχαν 2.000 απώλειες, έναντι 37 των Ελλήνων.
1831: Υδραίοι καταλαμβάνουν το ναύσταθμο στον Πόρο.
15 Ιουλίου:
1821: Οι Έλληνες υπό τον Τσελεπή, τους Χάληδες καθώς και οι Λακκιώτες, συνέτριψαν τους Τούρκους υπό τον Λατίφ πασά στη Καμπιά της Δυτ. Κρήτης που επικεφαλής 5.000 ενόπλων είχε βγεί από τα Χανιά. Με τη νίκη αυτή στερεώθηκε η επανάσταση στη Κρήτη και ειδικά στην περιοχή των Σφακίων.
1821: Ο Ομέρ Βρυώνης επικεφαλής 2.000 ενόπλων ηττήθηκε στα Βρυσάκια της Εύβοιας από τις επαναστατικές δυνάμεις, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Αγγελής Νικόλαος ή Γοβγίνας και ο Α. Μπαλαλάς. Οι Τούρκοι έχασαν 210 αξιωματικούς και στρατιώτες.
1821: Οι Κρήτες συνέτριψαν τους Τούρκους στα Κεραμειά.
1822: Η Μύκονος στα όπλα υπό την Μαντώ Μαυρογένους.
16 Ιουλίου:
1821: Νέα φάση δράσης των κεφαλληνιακών σωμάτων με κέντρο την Πάτρα. Στη θέση Σαραβάλι, στη μονή Γηροκομείου με επικεφαλής τον Κ. Μεταξά απέκρουσαν τουρκικές δυνάμεις που εξαναγκάστηκαν να κλειστούν στο Κάστρο. Στην πρώτη μάχη 11 Κεφαλλονίτες σκοτώθηκαν και 13 τραυματίστηκαν.
1826: Ο Κιουταχής που είχε στρατοπεδεύσει στην περιοχή Πατήσια, κανονιοβόλησε την πόλη.
1826: Αμφίρροπη ναυμαχία έξω από το Καρλόβασι της Σάμου. Ισχυρή μοίρα του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου υπό τον καπουδάν, επιτέθηκε κατά του ελληνικού που περιελάμβανε 15 υδραϊκά πολεμικά και 4 πυρπολικά υπό τον Σαχτούρη, 12 σπετσιώτικα και 3 πυρπολικά υπό τον Γ. Ανδρούτσο, 6 ψαριανά και 1 πυρπολικό υπό τον Αποστόλη. Ο Κανάρης διασώθηκε μετά τη βύθιση του πυρπολικού του αφού όμως, συνοδευόμενος από τον «Φιλοκτήτη» του Εμμ. Λαζάρου, βύθισε μια τουρκική φρεγάτα. Μετά την σύγκρουση οι Τουρκοαιγύπτιοι αποσύρθηκαν στη Μυτιλήνη και οι Έλληνες στην Ικαρία.
1827: Ο Καποδίστριας έφυγε από την Πετρούπολη για να έρθει στην Ελλάδα.
1832: Με τη Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως ορίστηκαν τα σύνορα του ελληνικού βασιλείου.
17 Ιουλίου:
1818: Τα χρήματα που προσέφερε για τις ανάγκες της Φ. Εταιρείας ο Παν. Σέκερης ήταν τόσα πολλά ώστε ο Αναγνωστόπουλος έμεινε έκθαμβος. Μέχρι τότε τα ποσά που δίδονταν ήταν ελάχιστα.
1821: Ο Μάρκος Μπότσαρης συνέτριψε τους Τούρκους στην Πλάκα.
1824: Κύπριοι Έλληνες που διασκορπίστηκαν στα κέντρα της Δ. Ευρώπης δραστηριοποιήθηκαν ζητώντας βοήθεια για την απελευθέρωση της Κύπρου. Στο Λονδίνο, μέλη επιτροπής Κυπρίων με επικεφαλής τον Έξαρχο της Αρχιεπισκοπής Κύπρου Ιωαννίκιο συναντήθηκε με τον Μαυροβούνιο στρατηγό του Βρετανικού στρατού de Wuits που είχε επιδείξει ενδιαφέρον για τον ελληνικό αγώνα, για την απελευθέρωση της Κύπρου. Στις 17 Ιουλίου του 1824 ο de Wuits έστειλε τον γιό του και τον κεφαλλονίτη Γεώργιο Δρακάτο γνωστό ως Παπανικόλα -«Οφφικιάλιους του αξιωματικού μου συστήματος»- να προσκομίσουν από το Λονδίνο επιστολή στο Βουλευτικό στο Ναύπλιο, με αίτημα (ημερομηνία: 15 Ιουλίου 1824) να βοηθήσουν «να ταχύνουν την επιχείρησιν» που «υπαγορεύεται από αυτόν τον χριστιανισμόν» γιατί είναι «ωφέλιμος η ελευθέρωσις της Κύπρου». Και συνεχίζει η επιστολή: «Έδωκα εις τους γραμματοκομιστάς μου αξιωματικούς οδηγίας λεπτομερεστέρας, οίτινες και είναι ικανοί να δώσωσι λόγον εις όλα τα προβλήματα τα οποία έπονται εις ταύτην την διαπραγμάτευσιν». «Κύριοι, θέλετε αποδεχθή μετά χαράς … δια την βεβαίαν ελπίδα να ιδήτε την ωραιοτέραν νήσον της Ελλάδος ελευθερωμένην από τον δεσποτικόν ζυγόν των βαρβάρων». Η υπόθεση αυτή δεν εστέφθη από επιτυχία καθώς, Κύπριοι που διέμεναν στο Ναύπλιο έστειλαν αναφορά στο Βουλευτικό η οποία έλεγε μεταξύ άλλων και τα εξής: «… οι εν Λονδίνω πραγματεύοντες δάνειον δια του γενεράλ Δεβουΐτζι προς απελευθέρωσιν της Κύπρου δεν είναι πληρεξούσιοι γενικώς όλης της Κύπρου».
1825: Ελληνική δύναμη 1.500 ανδρών υπό τους Κ. Μπότσαρη, Γ. Δράκο, Γιώτη Δαγκλή, Διαμαντή Ζέρβα, Γιάννη Γκούρα και Χρ. Περραιβό, δέχθηκε κοντά στην Ι. Μ. του Προφήτη Ηλία κοντά στα Σάλωνα από 7.000 Τουρκαλβανούς υπό τον Σούλτσα Κόρτσα. Αντεπιτέθηκαν οι Έλληνες και οι Τουρκαλβανοί τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας πίσω 73 νεκρούς.
1827: Έλληνες υπό τον Φεϊζόπουλο και τον Χελιώτη νίκησαν τους Τούρκους σε μάχη στο χωριό Τσετσεβά, στο Αίγιο (Βοστίτσα).
18 Ιουλίου:
1821: Σφακιανοί οπλαχηγοί κατέκοψαν ισχυρή Τουρκική φάλαγγα στο οροπέδιο στα Λευκά όρη Ασκύφου.
1822: Σημαντική νίκη των Ελλήνων στον Κρουσώνα της περιοχής Μαλεβιζίου Κρήτης (οπλαρχηγοί: Δεληγιαννάκης, Πωλογεώργης και Ζερβουδάκης). Από τους 350 Αλβανούς διασώθηκαν μόνον 2.
1826: Στο χωριό Μεχμέταγα της Τρίπολης 400 Αιγύπτιοι συγκρούστηκαν με Ελληνική δύναμη υπό τους Χατζημιχάλη Νταλιάνη, Νικηταρά, Γιατράκο και τον πορτογάλο Φιλέλληνα Αλμέϊδα. Οι Αιγύπτιοι τράπηκαν σε φυγή και εγκατέλειψαν 200 νεκρούς. Οι ελληνικές απώλειες ήταν μόνον 4.
19 Ιουλίου:
1821: Ισχυρή τουρκική δύναμη υπό τον Ομέρ Βρυώνη έφθασε στην Αθήνα και υποχρέωσε τους Έλληνες υπό τον Λιβέρη Λιβερόπουλο να λύσουν την πολιορκία της Ακροπόλεως και να καταφύγουν στην Αίγινα και στην Σαλαμίνα.
1826: Ο Καραϊσκάκης ξεκίνησε από το Ναύπλιο εκστρατεία στη Ρούμελη.
1826: Αγωνιστές υπό τον Νικηταρά συνέτριψαν τους Τουρκοαιγύπτιους στο Μεχμέτ Αγά Τριπόλεως.
20 Ιουλίου:
1792: Η Μόσχω Τζαβέλλα, επικεφαλής 400 Σουλιωτισσών, επιτέθηκε κατά Τουρκαλβανών του Αλή πασά, ενώ την ίδια στιγμή εξελισσόταν η μάχη των Σουλιωτών στα στενά της Κιάφας.
1807: Ο φυλακισμένος στη ναυαρχίδα «Ευαγγελίστρια» του μικρού Ρώσικου Στόλου, στη Λευκάδα, από την Ιόνιο Γερουσία, Θ. Κολοκοτρώνης επειδή δεν υπάκουσε στις εντολές της και επιτέθηκε σε τουρκικές βάσεις στην Αχαΐα, συνέταξε επιστολή προς τον Ιωάννη Καποδίστρια με την οποία υπέβαλε την παραίτησή του. Η επιστολή είχε ως εξής:
«Προς τον εξοχώτατο κόντε Ιωάννη Καποδίστρια, Κομισσάριο, Στραορδινάριο εις την νήσον της Αγίας Μαύρας
Παρά του καπετάν Κολοκοτρώνη, ραπόρτο
Σας ειδοποιώ, ότι δια προσταγής του Τζενεράλε Παπαδοπούλου, ευρίσκομαι εις το αρέστο, μέσα εις το καράβι του Αρχηγού μου Μαγιόρ κ. Ελευθερίου Κυριακοβίτσι όθεν παρακαλώ να μου δοθούν οι πάγες μου και το κοντράτο ως ταις 20 του παρόντος, όπου μου λείπουν 1500 γρόσια. Προσέτι σας φανερώνω, ότι δεν είμαι άξιος της δουλεύσεως και κατά το κοντράτο μου ζητώ τη λιτσέντζα μου δίδοντας σας το αβίζο από την σήμερον έως να συμπληρωθούν αι ημέραι είκοσι της σταλίας, όπου διαλαμβάνεται το κοντράτο.
Τη 20 Ιουλίου 1807. Σεμπέκο «Ευαγγελίστρια».
Δούλος ταπεινός ρεστάντος
Θοδωράκης Κολοκοτρώνης»
Ο Καποδίστριας κατάλαβε το λάθος και αποφυλάκισε άμεσα τον Κολοκοτρώνη. Λίγο αργότερα βρέθηκε ο Κολοκοτρώνης με το πλοίο στη Σκιάθο όπου συμμετείχε στον καταδρομικό στολίσκο των κλεφταρματολών Γιάννη Σταθά και Νικοτσάρα και προκαλούσαν μεγάλες φθορές στο τουρκικό ναυτικό αναστατώνοντας το Αιγαίο.
1821: Παραδόθηκε στους Έλληνες η Μονεμβασία μετά από τετράμηνη πολιορκία. Σημαντική η παρουσία των Κεφαλλήνων. Ως διασώζει ο Σπυρίδων Τρικούπης: «Διά του παρόντος υπογράφου και βεβαιωτικού ημών γράμματος δηλοποιούμεν όλοι ημείς οι αγάδες Μονεμβασίας και οι λοιποί, ότι, επειδή και επολεμήθημεν παρά του εκλαμπροτάτου ηγεμόνος Αλεξάνδρου πρίγκηπος Κατακουζηνού, και μην υποφέροντες πλέον να εναντιωθώμεν εις την ηγεμονίαν του, υπό της μεγάλης ημών ανάγκης παραδιδόμεθα και δίδομεν το βασιλικόν κάστρον εις την εκλαμπρότητά του κατά τας συνθήκας και ομιλίας και αποφάσεις της ηγεμονίας του. Η απόφασις της ηγεμονίας του, κατά το ζήτημά μας, είναι διά να μας στείλη με καράβια ή εις Τσιρήγον ή εις Ανατολήν, δίδοντάς μας και την ζωοτροφίαν μας, και να μας υπάγουν, Θεού θέλοντος, χωρίς ναύλους• παραδίδομεν και τα άρματά μας άνευ των ασημίων. Ούτως εδέσαμεν τας συμφωνίας και συνθήκας μας και ούτως παραδιδόμεθα εις την εκλαμπρότητά του, δίδοντες τα κλειδιά του κάστρου μας Μονεμβασίας.
1821 Ιουλίου 20, από Μονεμβασίας.
Όλοι ημείς οι αγάδες Μονεμβασίας υπογραφόμενοι βεβαιούμεν.
ΜΕΧΜΕΤΑΓΑΣ, Γιανιτσάραγας.
ΙΜΠΡΑΧΗΜΑΓΑΣ, Τσιτάραγας του πάνου κάστρου.
ΜΟΥΣΤΑΦΑΓΑΣ, Τσιτάραγας του κάτου κάστρου.
ΜΕΧΜΕΤΑΓΑΣ, Αζέπι Αβέλης.
ΜΕΧΜΕΤΑΓΑΣ, Τσεπετσή Αβέλης.
ΧΟΥΣΕΗΝΑΓΑΣ, Τσεπετσή Ανής.
ΙΜΠΡΑΧΗΜΑΓΑΣ, Τοπιτσή Αβέλης.
ΜΕΧΜΕΤΑΓΑΣ, Τοπιτσή Ανής.
ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΜΠΕΗΣ, Χασάν – μπέη – Ζαδές»
1827: Οι Άγγλοι Ναύαρχοι Κόχραν και Τόμας με τα ελληνικά πλοία «Ελλάς» και «Σωτήρας» καταναυμάχησαν μεταξύ Γλαρέντζας και Ζακύνθου με 4 αιγυπτιακά πολεμικά. Κατά την ναυμαχία αιχμαλωτίστηκαν 2 πολεμικά του εχθρού και μεταφέρθηκαν στον Πόρο όπου πήραν τα ονόματα «Ύδρα» και «Αθηναϊς».
Ευρυδίκη Λειβαδά
Εικόνα: Στο Κάστρο της Μονεμβασίας μετά την παράδοσή του στους Έλληνες το 1821 και την λαμπρή παρουσία των Κεφαλλήνων, φρούραρχος τοποθετήθηκε ο Κεφαλλονίτης Παναγιώτης Ορφανός, άντρας με διοικητικές ικανότητες που μπόρεσε και επέβαλε αμέσως την τάξη. Αντέδρασαν όμως εναντίον του οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου, που έβλεπαν στο πρόσωπο του έναν έμπιστο του Υψηλάντη, ο οποίος τελικά πείστηκε να τον αντικαταστήσει με τον Παναγιώτη Καλογερά, άνθρωπο έντιμο, αλλά χωρίς τις ικανότητες του Ορφανού.