1824: Καταστροφή των Ψαρών από τους Τουρκοαιγυπτίους υπό τον Ιμπραήμ. Από τους 7.000 κατοίκους φονεύθηκαν οι 4.000 και μεγάλος αριθμός αιχμαλωτίσθηκε. Οι Τούρκοι είχαν κι αυτοί μεγάλες απώλειες, αλλά η θηριωδία τους προκάλεσε παγκόσμιο αποτροπιασμό και ενίσχυσε τον Φιλελληνισμό.
21-25 Ιουνίου 1826: Αποτυχημένη εκστρατεία του Ιμπραήμ εναντίον της Μάνης.
22 Ιουνίου:
1824: Τελευταία αντίσταση των Ψαριανών στη Μαύρη Ράχη και μετά το ολοκαύτωμα. Η καταστροφή των Ψαρών ήταν δεινό πλήγμα για τον Ελληνισμό. Χάθηκε το ένα σκέλος του ναυτικού μας τρίποδα. Παρά τούτο, η καταστροφή αφύπνισε τη Διοίκηση που κινητοποίησε τον στόλο των άλλων ναυτικών δυνάμεων και έτσι σώθηκε η Σάμος. Η ανατίναξη του Παλαιόκαστρου από τον επικεφαλής των υπερασπιστών του Αντώνιο Βρατσάνο προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση στο εξωτερικό και η διεθνής κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε για να βοηθήσει και πάλι τον ελληνικό Αγώνα κατά των Τούρκων. ΟΙ Ψαριανοί κατόρθωσαν να διασώσουν μέρος των πυρπολικών τους, αλλά και μέρος του στόλους τους. Διασώθηκαν 16 πολεμικά και 7 πυρπολικά με τα οποία συνέχισαν τον Αγώνα μέχρι το τέλος του.
1825: Ο Γάλλος συνταγματάρχης Κάρολος Φαβιέρος διορίζεται από την κυβέρνηση αρχηγός του τακτικού στρατού.
1826: Άρχισε η τριήμερη μάχη της Βέργας που κατέληξε σε ήττα του Ιμπραήμ. Τουλάχιστον 300 οι νεκροί την πρώτη ημέρα από την πλευρά των επιτιθεμένων, ενώ οι Έλληνες μέτρησαν 3 νεκρούς και 4 τραυματίες. Οι Αιγύπτιοι, παρά τις εννέα αλλεπάλληλες λυσσώδεις επιθέσεις τους, αποκρούσθηκαν από τους Μαυρομιχαλαίους. Στη συνέχεια, μετά από αντεπίθεση των Μανιατών, οι Αιγύπτιοι, μετά τις απώλειές τους, απωθήθηκαν στην Αγιάσο της Μεσσηνίας.
23 Ιουνίου:
1821: Οι Τούρκοι εκτέλεσαν στο Μεγάλο Κάστρο της Κρήτης τον αρχιεπίσκοπο Γεράσιμο και πολλούς αρχιερείς του νησιού.
1821: Νίκη των επαναστατών σε μάχη κοντά στο φρούριο Μαλάξα της Κρήτης (οπλαρχηγοί: Γ. Δασκαλάκης, Α. Φασούλης, Β. Χάλης, Α. Παναγιώτου).
1821: Κεφαλλήνες αγωνιστές μαζί με άλλα σώματα υπό την ηγεσία των Γεωργίου Κοζάκη Τυπάλδου, Διον. Ορφανού, Ευαγ. Πανά και Σπύρου Αμπατιέλου έλαβαν μέρος στην πολιορκία και παράδοση της Μονεμβασίας την 23η Ιουνίου.
1822: Η μάχη στη Μονή Γηροκομείου στην Αχαΐα στις 2 Μαρτίου εντάσσεται στην προσπάθεια των Τούρκων να λύσουν τον ασφυκτικό κλοιό των Ελλήνων γύρω από την Πάτρα. Όμως, παρά το επιτυχές αποτέλεσμα της μάχης υπέρ των Ελλήνων, η πολιορκία τελικά λύθηκε στις 23 Ιουνίου, λόγω διαμαχών ανάμεσα στους Έλληνες. (Ο Κολοκοτρώνης ήρθε σε σύγκρουση με την Κυβέρνηση). Συμμετείχε και σώμα Ζακυνθίων και Κεφαλλήνων (πιθανόν 120 που αρχικά είχαν κατευθυνθεί προς τα Άγραφα όπου υπήρχαν πληροφορίες πως θα εισέβαλε τουρκικός στρατός) υπό τον Γεράσιμο Φωκά. Αρχικά ήταν υπό τον Κωνσταντίνο Μεταξά ο οποίος, μετά την μάχη του Γηροκομείο τον Μάρτιο, αρρώστησε και μεταφέρθηκε στο Μεσολόγγι.
1825: Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος κατευθύνθηκε στο Ναυαρίνο όπου αποβίβασε στρατό και εφόδια.
1826: Στο Ναύπλιο συγκροτήθηκε «Επτανήσιον σώμα» βάσει ειδικού καταστατικού χάρτου -οργανισμού από 36 άρθρα, το οποίον προήλθεν από την συνέλευση όλων των Επτανησίων αγωνιστών που βρίσκονταν τότε εκεί. Επικεφαλής του ήταν 7μελής διοικητική επιτροπή – όσα και τα νησιά του Ιονίου- στην οποίαν την Κεφαλλονιά εκπροσωπούσε ο μέγας αγωνιστής του ’21 αγωνιστής, ο διοργανωτής και πρώτος διοικητής του τακτικού ελληνικού πυροβολικού, ο γεννημένος στη Ρωσία Θεόδωρος Βαλλιάνος και την Ιθάκη ο Σπύρος Κυπαρίσσης. Στρατιωτικός ηγέτης του σώματος εκλέχθηκε ο Διον. Ευμορφόπουλος. Αυτός με τον Γεράσιμο Φωκά και άλλους Κεφαλλονίτες και Θιακούς βρέθηκε, στο πλάι του Γκούρα, στην Ακρόπολη. Αργότερα δε, πολιορκήθηκε μέσα στην Ακρόπολη από δυνάμεις του Κιουταχή, ενώ έξω από αυτήν και για δική της υπεράσπιση δρούσε στο στρατόπεδο της Ελευσίνας, άλλο επίλεκτο Επτανησιακό σώμα.
1826: Με θυελλώδη ορμή οι Μανιάτες και οι Μανιάτισσες οπλισμένες με δρεπάνια, απέκρουσαν του Τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ που προχωρούσαν σε δυο φάλαγγες και τους καταδίωξαν μέχρι την άκρα του Δυρού με σημαντικότατες απώλειές εκ μέρους των Αιγυπτίων.
24 Ιουνίου:
1770: Ο ρωσικός στόλος υπό τους Αλέξιο και Θεόδωρο Ορλώφ, νίκησε τον τουρκικό στο Τσεσμέ, έναντι της Χίου.
1798: Θάνατος Ρήγα Φερραίου: Με πλήρη μυστικότητα εκτελέστηκε στις φυλακές Βελιγραδίου μαζί με άλλους επτά συνεργάτες του (εξαιρέθηκε ο Περραιβός, καθώς ήταν υπήκοος Γάλλος).
1825: Ήττα των υπό τον Κολοκοτρώνη ελληνικών δυνάμεων από τους Τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ στα Τρίκορφα της Τριπολττσάς. Σημαντικές απώλειες των Ελλήνων.
1827: Δύναμη από 6.000 Τουρκοαιγύπτιους υπό τον Ιμπραήμ, επιτέθηκε εναντίον της Μονής του Μ. Σπηλαίου στα Καλάβρυτα όπου βρίσκονταν οι «απροσκύνητοι» της περιοχής και οι Πετμεζαίοι. Οι υπερασπιστές της μονής αντιμετώπισαν με τόλμη και αποφασιστικότητα τις επιθέσεις του Ιμπραήμ και τον ανάγκασαν να αποσυρθεί στην Τριπολιτσά.
25 Ιουνίου:
1821: Ο Ιωάννης Κωλέττης κηρύσσει την Επανάσταση στο Συράκο και τους Καλλαρύτες της Ηπείρου.
1821: Οι Τούρκοι επιτέθηκαν εναντίον των Ελλήνων στη Μητρόπολη Ηρακλείου. Έσφαξαν τον μητροπολίτη, αρχιερείς και προκρίτους και εξαπόλυσαν σφαγές κατά του ελληνικού πληθυσμού.
26 Ιουνίου:
1821: Ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιοσέ Μεχμέτ κατέλαβαν την Λειβαδιά και κατέσφαξαν τους κατοίκους της. Ο απολογισμός σημειώνει 1.000 νεκρούς και 2.000 αιχμάλωτους. Οι υπερασπιστές της πόλης είχαν απορρίψει προηγούμενη πρόταση των πασάδων να παραδώσουν την πόλη.
1827: Ο Τσάρος αποδέχθηκε την παραίτηση του Καποδίστρια και έδωσε σε αυτόν ισόβια επιχορήγηση, την οποία όμως αυτός αρνήθηκε να αποδεχθεί.
27 Ιουνίου:
1638: Οι Τούρκοι έπνιξαν στον Βόσπορο τον πλέον φωτισμένο κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας πατριάρχη Κύριλλο Λούκαρι. Στην θανάτωσή του συνέβαλαν κατά κύριο λόγο οι Ιησουίτες που τον συκοφάντησαν στον Σουλτάνο Μουράτ.
1797: Γαλλικός και ενετικός στόλος εισήλθαν στον πορθμό της Κέρκυρας και ο λαός πλήρης ενθουσιασμού τούς υποδέχθηκε.
28 Ιουνίου:
1821: Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης παραδίδει έπειτα από συμφωνία το φρούριο της Λειβαδειάς στον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ.
1821: Σφακιανοί υπό τον Ρούσσο απέκρουσαν επί δυο ημέρες στο Βαθειακό της Ίδης σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων και τελικά τούς έτρεψαν σε φυγή.
1867: Κρήτες επαναστάτες απέκρουσαν από τα υψώματα της Κράπης τις σφοδρές επιθέσεις του Μεχμέτ πασά.
29 Ιουνίου:
1821: Οι αγωνιστές στο στρατόπεδο των Βερβένων Αρκαδίας στασίασαν εναντίον των προυχόντων που ήταν κι η αφορμή για να αποχωρήσει ο Δ. Υψηλάντης. Ούτε αυτός, ούτε και οι πρόκριτοι είχαν υπολογίσει τον λαϊκό παράγοντα, τη λαϊκή ψυχή σε κατάσταση συλλογικής οργής. Ο Παπαφλέσσας όμως κι ο Αναγνωσταράς, γεννημένοι «ινστρούχτορες» ήξεραν να αξιοποιούν τέτοιες καταστάσεις που οδήγησαν σε μεγάλες εντάσεις. Ο Κολοκοτρώνης που είχε συνοδεύσει του προκρίτους, επειδή σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή της δύσκολης επαναστατικής πορείας δεν ήθελε την αιματοχυσία, πήρε επάνω του την ευθύνη να ηρεμήσει τα εξεγερμένα παλληκάρια.
1821: Ο Χουρσίτ πασάς κατέστρεψε τους Καλαρρύτες και το Συρράκο στην Ήπειρο διασκορπίζοντας τους κατοίκους στις γειτονικές περιοχές. Ο αρχηγός Ιωάννης Κωλέττης με τους προκρίτους πήγαν στο Μεσολόγγι.
1822: Ο Μαχμούτ πασάς της Δράμας (Δράμαλης), ο πρώην αρχιβεζύρης Τοσάλ Αλή πασάς, ο Μαχμούτ Χασάν πασάς και ο Ερείπ Αχμέτ πασάς ως επικεφαλής ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων στρατοπέδευσαν κοντά στη Λαμία. Αντικειμενικός σκοπός της εκστρατείας ήταν η καταστολή της Επανάστασης.
30 Ιουνίου:
1821: Ο φρούραρχος Αθηνών Ιωάννης Γκούρας αφάνισε από τα γύρω χωριά της Αττικής πολλούς Τούρκους.
Ευρυδίκη Λειβαδά
Εικόνα: Στη τολμηρή δράση των ελληνικών πυρπολικών οφείλονται αρκετές νίκες κατά θάλασσα. Εδώ, πυρπόληση τουρκικής ναυαρχίδας.