1829: Δύναμη από 3.000 Έλληνες υπό τον Δημήτριο Υψηλάντη επιτέθηκε εναντίον των Τούρκων που βρίσκονταν στο χωριό Πυρί της Θήβας. Μετά από δίωρη μάχη οι Έλληνες ανέτρεψαν τον εχθρό και κατέλαβαν την ερειπωμένη Θήβα.
1830: Ο Λεοπόλδος της Σαξονίας – Κόμπουρκ & Γκότα παραιτήθηκε από τον ελληνικό θρόνο.
1864: Ένωση των Ιονίων με την μητέρα Ελλάδα. Ο Άγγλος αρμοστής Στόρ παρέδωσε τα Επτάνησα στον έκτακτο απεσταλμένο της Κυβέρνησης Θρασύβουλο Ζαΐμη και τη σημαία του Ιονίου Κράτους στον Βασιλιά Γεώργιο Α΄.
22 Μαΐου:
1807: Ενωμένη δύναμη ρωσικών και ελληνικών πλοίων ναυμάχησαν με τον τουρκικό στόλο κοντά στην Τένεδο και τον κατανίκησαν.
1823: Ο διορισμένος από την κυβέρνηση αρμοστής της Κρήτης Μανώλης Τομπάζης έφθασε στην Κίσσαμο.
1825: Σκοτώθηκε σε συμπλοκή η Μπουμπουλίνα στις Σπέτσες. Ο μικρότερος γιος της από τον πρώτο της γάμο, ερωτεύτηκε την κόρη της πολύ πλούσιας οικογένειας των Κούτση, προκρίτων στις Σπέτσες. Αυτοί δεν ήθελαν τον γάμο μεταξύ των δύο οικογενειών διότι η Μπουμπουλίνα είχε ξοδέψει πια την τεράστια περιουσία της και είχε καταπέσει οικονομικά. Υπάρχει και η εκδοχή ότι η κοπέλα αυτή, Ευγενία Κούτση (κόρη του Χριστόδουλου), ήταν ήδη λογοδοσμένη να πάρει κάποιον άλλον πλουσιότερο Σπετσιώτη. Οι δύο νέοι όμως κλέφτηκαν και πήγαν στο σπίτι του πρώτου άντρα της Μπουμπουλίνας, του Δημητρίου Γιάννουζα. Η Μπουμπουλίνα πήγε και αυτή στο σπίτι ενώ λίγο αργότερα έφτασαν και οι Κούτση πολύ εξαγριωμένοι με την απαγωγή, την οποία θεώρησαν μεγάλη προσβολή, σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής. Κατά τη διάρκεια λογομαχίας μεταξύ Μπουμπουλίνας και αυτών, o Ιωάννης Κούτσης πυροβόλησε και σκότωσε τη Μπουμπουλίνα.
Ως σπαρτιάτισσα της εποχής της απάντησε μόλις πληροφορήθηκε ότι ο γιός της σκοτώθηκε σε συμπλοκή στο Άργος με Τούρκους: «Ο υιός μου απέθανεν, αλλά το Άργος παρεμένει εις ημάς». Η φήμη της μεγάλης αγωνίστριας είχε επηρεάσει ακόμη και την παρισινή μόδα με τα φορέματα a la Bodeline (α λα Μπουμπουλίνα), ενώ στην Αυτοκρατορική Ρωσία αναπαρίστατο ως έφιππη αμαζόνα.
23 Μαΐου:
1811: Μετά τον θάνατο του δεύτερου άνδρα της Δημητρίου Μπούμπουλη, η Μπουμπουλίνα αναγκάσθηκε να ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη γιατί η τουρκική κυβέρνηση θέλησε να δημεύσει την περιουσία του συζύγου της με το πρόσχημα ότι μετείχε στο κίνημα των Ορλώφ. Μετά από διαπραγματεύσεις και με τη βοήθεια του Ρώσου πρεσβευτή Στρογγάνωφ, πέτυχε τον σκοπό της και ταυτόχρονα έπεισε τους Φιλικούς πως είναι κι αυτή κατάλληλη για στέλεχος της Εταιρείας. Είναι η μοναδική γυναίκα που συμμετείχε στον κύκλο των Φιλικών κι όχι μόνον κατηχήθηκε, αλλά διέθεσε το τεράστιο ποσό των 25.000 δίστηλων για την κατασκευή νέου πλοίου που ονομάστηκε «Αγαμέμνων». Το πλοίο ήταν έτοιμο το 1820, τυπικά ήταν εμπορικό, στην πραγματικότητα ήταν άρτια εξοπλισμένο πολεμικό.
1825: Ο Ιμπραήμ μετά τη μάχη στο Μανιάκι επέστρεψε στο Νεόκαστρο και στη Μεθώνη. Με βάση αυτά τα ορμητήρια κατέλαβε την Καλαμάτα και την πυρπόλησε μέσα σε λίγες ώρες.
1825: Ο ελληνικός στόλος υπό τους Σαχτούρη, Αποστόλη και Γ. Ανδρούτσο καταναυμάχησε τον στόλο του Ιμπραήμ ανάμεσα στην Άνδρο και στο Κάβο Ντόρο. Οι πυρπολητές Γιάννης Ματρόζος και Λάζαρος Μουσούν πυρπόλησαν μια φρεγάτα που είχε 66 πυροβόλα και 800 άνδρες πλήρωμα, ενώ ο πυρπολητής Μανώλης Μπούτης μια κορβέτα που είχε 36 πυροβόλα και 300 άνδρες πλήρωμα. Οι ελληνικές απώλειες ήταν 3 νεκροί.
1868: Πέθανε ο γιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Γενναίος (Ιωάννης). Αυτός είχε γεννηθεί στη Ζάκυνθο το 1806 και είχε μορφωθεί στη ιδιωτική σχολή του Αντωνίου Μαρτελάου. Συνέγραψε απομνημονεύματα του Αγώνα, όπως και ο πατέρας του.
1878: Η Αγγλία, ύστερα από μυστικές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, προσάρτησε την Κύπρο.
24 Μαΐου:
1821: Νίκη των Ελλήνων στον Άγιο Βλάσιο της Τριπολιτσάς υπό τους Κολοκοτρώνη και αδελφούς Πλαπούτα.
1827: Μοίρα υδραίων και σπετσιώτικων πλοίων καταδίωξε τον τουρκικό στόλο και τον ανάγκασε να καταφύγει στην Ναύπακτο. Οι Σπέτσες ήταν το πρώτο νησί που μπήκε ένοπλα στον αγώνα.
1827: Παράδοση της Ακρόπολης στους Τούρκους. Παρόλα αυτά έλαμψε το σώμα των Επτανησίων που την προστάτευε. «Μεταξύ ιδιαιτέρως των ατάκτων, εκέρδισεν έδαφος η ιδέα της παραδόσεως, η οποία και τελικώς πραγματοποιείται την 24ην Μαϊου 1827 μεσολαβήσει του Αυστριακού Cornero και του Γάλλου ναυάρχου Δεριγνύ. Η Επτανησιακή φρουρά της Ακροπόλεως και οι ηγέται της Φωκάς και Ευμορφόπουλος μετά των Αθηναίων, αντέστη μέχρι τέλους εις την παράδοσιν, την οποίαν εθεώρουν ατιμωτικήν πράξιν. Εις τους Αθηναίους αυτούς και εις τον Φωκάν και τον Ευμορφόπουλον οφείλεται και το γεγονός ότι η παράδοσις αύτη κατέστη έντιμος, του Κιουταχή αναγκασθέντος τελικώς να δεχθή τον όρον της εξόδου της φρουράς μετά των όπλων και των αποσκευών των πλην των Αθηναίων, υποχρεουμένων εις παράδοσιν μόνον των όπλων. Ο Ι. Σουμερλής, ο Αθηναίος ιστορικός, συμπολιορκούμενος τότε μετά των άλλων εις την Ακρόπολιν, εις την «Ιστορίαν των Αθηνών» αναφερόμενος εις την Επτανησιακήν φρουράν και τους ηγέτας της γράφει χαρακτηριστικά: «Τοιούτοι εφάνησαν (δηλ. αντιδρώντες εις την παράδοσιν) και οι στρατηγοί Δ. Ευμορφόπουλος-Ιθακήσιος και ο Γεράσιμος Φωκάς Κεφαλλήν. Δεν έχω ικανούς λόγους να επαινέσω το Επτανήσιον σώμα, το οποίον συμφώνως έπνεε διακαή ζήλον και πατριωτισμόν ανυπέρβλητον. Μεταξύ δε τούτου ήσαν οι προκριτώτεροι Στέλιος Συνοδινός, Ιωάννης Φωκάς, Ανδρέας Παϊζης, Σπύρος Αμπατιέλος, Κωνσταντίνος Μακρής Κεφαλλήνες, Δημ. Λελούδας Ιθακήσιος και Ιωάννης Πεφάνης Κερκυραίος».
25 Μαΐου:
1821: Οι Έλληνες βομβάρδισαν το κάστρο της Ναυπάκτου όπου είχε καταφύγει ο τουρκικός στόλος.
1821: Επαναστάτησε το Ξηρόμερο υπό τον Γεώργιο Βαρνακιώτη.
1823: Οι Τούρκοι παρέδωσαν στον αρμοστή Κυριάκο Τομπάζη το φρούριο Κισσάμου.
1825: Έφθασε στο Ναύπλιο η πρώτη δόση του δευτέρου δανείου.
1828: Νίκη των Κρητών στην περιοχή Χαλαρά.
1834: Όξυνση πολιτικών παθών. Ο Κολοκοτρώνης προσκολλημένος στη ρωσική γραμμή, εξέφρασε την δυσαρέσκειά του στους παλιούς συνεργάτες του, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο η αντιβασιλεία, μια τριμελής επιτροπή Βαυαρών, ασκούσε την εξουσία. Διατυπώθηκε σε βάρος του κατηγορία ότι συνωμοτούσε κατά του βασιλιά και της αντιβασιλείας, συνελήφθη και στις 7 Σεπτεμβρίου 1833 συνελήφθη. Φυλακίστηκε στο Ιτς Καλέ (Ακροναυπλία) και στις 30 Απριλίου 1834 προσήχθη σε δίκη με τον Δημ. Πλαπούτα. Κατήγορος ήταν ο Εδ. Μάσσον. 25 Μαΐου 1834 εξεδόθη η απόφαση: καταδίκη σε θάνατο. Την απόφαση όμως αρνήθηκαν να υπογράψουν ο πρόεδρος του Δικαστηρίου Αναστ. Πολυζωίδης και ο Ζακύνθιος δικαστής και ποιητής και αργότερα απομνημονευματογράφος του Γ. Τερτσέτης. Έτσι η ποινή δεν εξετελέσθη. Μετριάστηκε στα 20 χρόνια. Όταν το έμαθε ο Κολοκοτρώνης απάντησε: «Θα γελάσω τον βασιλέα. Δεν θα ζήσω τόσο». Επί 11 μήνες έζησε φυλακισμένος στο Παλαμήδι σε ένα βαθύ μπουντρούμι.
26 Μαΐου:
1821: Υπεγράφη η «Πράξη των Καλτετζών» (βλ. έναρξη 20 του μηνός). Συγκροτήθηκε η Πελοποννησιακή Γερουσία και πρόεδρός της εξελέγη ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης.
1821: Οι Υδραίοι απέστειλαν έγγραφο στον Τομπάζη με το οποίο τον διόρισαν Αρχιναύαρχο του στόλου.
1823: Ο Χουρσίτ πασάς κατάπλευσε στη Κάρυστο, αποβιβάστηκαν γενίτσαροι και κατέσφαξαν τον ελληνικό πληθυσμό.
27 Μαΐου:
1896: Θάνατος του Ευγένιου Βούλγαρη, δασκάλου του Γένους, λογίου, μεταφραστή και του Βολταίρου, Κερκυραίου στοχαστή που κατέχει την κορυφή του Επτανησιακού Διαφωτισμού.
1821: Τούρκοι επιτέθηκαν κατά των οχυρωμένων Ελλήνων στη Μονή Νοτσέτου, στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες, αλλά αποκρούσθηκαν.
1821: Ο ψαριανός Δημήτριος Παπανικολής πυρπόλησε το τουρκικό δίκροτο «Μανσουρίγια» (Νικητής) στην Ερεσό της Λέσβου κι έστειλε στον θάνατο 1.000 Οθωμανούς. Το πυρπολικό που οδήγησε στον αέρα το τουρκικό δίκροτο τελειοποίησε ο ψαριανός Κωνσταντίνος Νικόδημος . Η αρχική κατασκευή του είχε γίνει από τον ηπειρώτη-ψαριανό Ιωάννη Δημουλίτσα, γνωστό ως Πατατούκο. Μαζί με τον Παπανικολή ήταν και οι υδραίοι ναύαρχοι Ιάκωβος Τομπάζης και Γεώργιος Σαχτούρης.
1825: Ο Ιμπραήμ πασάς κατέλαβε όλη τη Μεσσηνία και έφθασε μέχρι την περιοχή του Οιτύλου.
1835: Ενηλικιώθηκε ο Όθων, 2 μέρες μετά την καταδίκη του Κολοκοτρώνη και έδωσε χάρη τόσο σε αυτόν, όσο και στον Πλαπούτα.
28 Μαΐου:
1821: Εκτέλεση του Τούντορ Βλαδιμηρέσκου έπειτα από διαταγή του Αλέξανδρου Υψηλάντη στο Τιργκόβιστε Μολδαβίας. Ο Βλαδιμηρέσκου ήταν Ρουμάνος επαναστάτης, ηγέτης της εξέγερσης της Βλαχίας και της Μολδαβίας το 1821. Κατά την εκεί εξέγερση μέλη της Φιλικής Eταιρείας, υπό την ηγεσία του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, ανέπτυξαν σχέδιο για να απομακρύνουν τον Τούντορ. Ο Ολύμπιος με λίγους δικούς του ιππείς και πεζούς έφτασε στο στρατόπεδο το Μάιο του 1821 όπου ρώτησε τους συνεργάτες του αν θέλουν τέτοιον αρχηγό. Οι περισσότεροι φώναξαν πως δεν τον θέλουν. Ο Βλαντιμιρέσκου ζήτησε τότε να οδηγηθεί στον Υψηλάντη στον οποίον και απολογήθηκε κι αυτός τον παρέδωσε στους Κεφαλλονίτες Καραβία και Ορφανό, και στον Καραβελλόπουλο στις 21 Μαΐου. Τη νύχτα της 27ης προς την 28η Μαΐου, μετά από κατηγορίες για συνεργασία με τους Οθωμανούς εναντίον της Eταιρείας, βασανίστηκε και εκτελέσθηκε από την Eταιρεία στο Τιργκόβιστε και το ακρωτηριασμένο σώμα του ρίχτηκε σε ένα βόθρο. Αυτή όμως είναι η παλαιότερη εκδοχή για την στάση του Βλαντιμιρέσκου. Σήμερα οι Μολδαβοί και οι Ρουμάνοι τον θεωρούν εθνικό τους ήρωα. Νεότερες έρευνες απέδειξαν ότι τα τεκμήρια που έφτασαν στα χέρια του Υψηλάντη ήταν πλαστά, προϊόν συκοφαντικών επιδιώξεων των αυστριακών αρχών. Δεν υπάρχει άλλωστε αμφιβολία ότι η αυστριακή κυβέρνηση προσπαθούσε να διαλύσει τον επαναστατικό στρατό με κάθε μέσο. Μετά τη δολοφονία του Βλαντιμιρέσκου ένα μέρος του στρατιωτικού σώματος ενώθηκε με τους άνδρες του Υψηλάντη και του Ολύμπιου, ενώ οι άλλοι άνδρες του σώματος σκόρπισαν.
1821: Νίκη των Ελλήνων κοντά στο Αγρίνιο υπό τους οπλαρχηγούς Α. Βλαχόπουλο, Δ. Μακρή, Θ. Γρίβα και Κ. Σαδήμα.
1822: Αιγυπτιακός στόλος έφθασε στη Σούδα και αποβίβασε στρατεύματα με σερασκέρη τον Χασάν πασά.
1825: Πρώτη αποτυχημένη έφοδος του Κιουταχή κατά του Μεσολογγίου.
29 Μαΐου:
1822: Οι Τούρκοι υπό τους Ομέρ Βρυώνη και Αγά Μουχουρδάρη επιτέθηκαν κατά του Ναβαρίκου Σουλίου που το υπερασπίζονταν περίπου 300 αγωνιστές. Αν και στην αρχή ήταν οι Έλληνες σε άσχημη θέση, γρήγορα ενισχύθηκαν από 500 άνδρες υπό τον Νότη Μπότσαρη και τους Γιώτη Δαγκλή και Νάση Φωτομάρα και πέτυχαν μεγάλη νίκη κατά των Τούρκων στους οποίους επέφεραν σημαντικές απώλειες.
1824: Ο Χουσεΐν κατέστειλε την Επανάσταση στην Κρήτη. Αμέσως μετά αποβιβάστηκε στην Κάσο, στην απόκρημνη περιοχή του Αντιπεράτου, όπου (27-30 Μαΐου) ο στόλος του προσέβαλε από τα νώτα τους Κάσιους υπερασπιστές και κατέστρεψε την μεγάλη ναυτική βάση του νησιού. Επακολούθησαν λεηλασίες, βιασμοί, σφαγές και καταστροφή του ηρωϊκού νησιού.
1828: Σφακιανοί και Ριζίτες επαναστάτες επιτέθηκαν εναντίον δυνάμεων του Μουσταφά πασά στο Ακασταρέ Χανίων και τον ανάγκασαν να τραπεί σε φυγή προς τα Χανιά.
30 Μαΐου:
1821: Στις 30 Μαΐου η δύναμη των Επτανήσιων, η οποία είχε εν τω μεταξύ μεγαλώσει λόγω της προσέλευσης αγωνιστών από την Ηλεία και τα Καλάβρυτα, κύκλωσε το Λάλα, καταλαμβάνοντας οχυρές θέσεις γύρω από αυτό. Μια τέτοια ήταν το βουνό Πούσι, μόλις μισή ώρα μακριά. Οι Λαλαίοι συνειδητοποίησαν για πρώτη φορά τη δυσκολότατη θέση στην οποία βρέθηκαν, όταν είδαν την αριθμητική δύναμη του αντιπάλου και τη στρατιωτική οργάνωση των Επτανησίων, η οποία είχε ήδη εντυπωσιάσει και τους Έλληνες επαναστάτες. Μεταξύ των Ελλήνων όμως υπήρχε αναποφασιστικότητα σχετικά με την τακτική που θα ακολουθούσαν. Οι Επτανήσιοι ήθελαν να επιτεθούν αμέσως, ώστε να μη προλάβουν να προετοιμαστούν οι Λαλαίοι, ενώ οι Πελοποννήσιοι προτιμούσαν να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία. Όταν όμως κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι Λαλαίοι σκέπτονταν να παραδοθούν στους Κεφαλλονίτες, ξέσπασε αναταραχή στο στρατόπεδο των Επτανησίων, όπου οι στρατιώτες άρχισαν να απειλούν ότι θα φύγουν. Για να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο, οι Επτανήσιοι αρχηγοί αποφάσισαν να στείλουν επιστολή στους Λαλαίους, με προτάσεις ειρηνικής αποχώρησης των δεύτερων και απειλή άμεσης επίθεσης και παράδοσής τους στους εχθρούς τους Πελοποννησίους, σε περίπτωση που δεν την αποδέχονταν. Η επιστολή έφερε την υπογραφή του ανύπαρκτου Μιχαήλ Υψηλάντη, «Κωνσταντινουπολίτη, Γενικού οπλαρχηγού της εκστρατείας» και την προσυπέγραφαν οι αρχηγοί Κωνσταντίνος Μεταξάς, Γεράσιμος Φωκάς, Ανδρέας Μεταξάς, Βαγγέλης Πανάς, Διονύσιος Σεμπρικός, Παναγιώτης Στρούζας, και ο Μιχαήλ Κουτουφάς. Οι Λαλαίοι έστειλαν ως απάντηση «ολίγα κεράσια του Λάλα και δύο ραβανιά δι’ αγάπην» και προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο, μη απαντώντας στις προτάσεις, προφασιζόμενοι ότι έλειπαν οι αρχηγοί τους. Τελικά, μετά από δύο ημέρες, απάντησαν ειρωνικά προτείνοντας στους Επτανήσιους να αποχωρήσουν εκείνοι και τότε οι Λαλαίοι, ως φίλοι, θα τους παρείχαν τα μέσα αναχώρησής τους.Μετά από αυτή την εξέλιξη, οι Έλληνες αποφάσισαν γενική επίθεση.
1821: Η Πελοποννησιακή Γερουσία ίδρυσε τοπικές Γενικές Εφορείες.
1823: Κατά τα τέλη του μήνα ο Περκόφτσαλης και ο Σαλέχ, επικεφαλής ισχυρής στρατιωτικής δύναμης, εισέβαλαν στην Ανατολική Στερεά.
1826: Πέθανε ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός, ένας από τους πρωτεργάτες του Αγώνα.
1828: Η ελληνική Κυβέρνηση πήρε βοήθεια από τη Ρωσία για τις ανάγκες του Αγώνα 1.500.000 ρούβλια.
31 Μαΐου:
1821: Ζάκυνθος. Την ημέρα εκείνη αποβιβαζόμενος κάποιος από πλοίο από την Κωνσταντινούπολη φώναξε: «Επάρθη η Πόλη». Προς επίρρωση των όσων είπε αστυνομικός ειρωνευόμενος το επιβεβαίωσε και γρήγορα μεταδόθηκε στο πλήθος που άρχισε να φωνάζει «Επήραμε την Πόλη. Ανέστη το γένος». Προς στιγμή μέχρι και ένας Άγγλος ταγματάρχης εκδήλωσε τον ενθουσιασμό του. Τόσος ήταν ο ενθουσιασμός ώστε και κανονιοβολισμοί έπεσαν και τελέσθηκε και δοξολογία. Όμως ευτυχώς απετράπη η αιματοχυσία η οποία θα ήταν βέβαιη λόγω του ότι οι επικεφαλής Άγγλοι έδωσαν εντολή να επέμβη ο στρατός για να διαλυθεί το πλήθος. Οι σκηνές μεταφέρθηκαν διαστρεβλωμένα στην Κέρκυρα ως γεγονότα κατά του καθεστώτος. Ο Άνταμ διέταξε τον πρωτοπαπά Ζακύνθου Γαρζώνη να εκδώσει εγκύκλιο για απαγόρευση δεήσεων υπέρ των αγωνιζομένων στην Ελλάδα. Οι ιερείς Καντούνης και Πολίτης αρνήθηκαν να υπογράψουν και έτσι φυλακίστηκαν, ενώ άλλοι δυο, οι Άννινος και Βεντούρης, κατόρθωσαν να φύγουν κρυφά στην Πελοπόννησο .
1821: Έλληνες οπλαρχηγοί εισήλθαν στο Αγρίνιο και συγκρούσθηκαν με τους Τούρκους που ήταν οχυρωμένοι στις οικίες τους.
1825: Αμφίρροπη ναυμαχία έξω από τη Σούδα ανάμεσα σε ελληνικά και αιγυπτιακά πλοία. Ο Ανδρέας Μιαούλης, ο Αποστόλης και ο Γ. Ανδρούτσος επικεφαλής του ελληνικού στόλου έφθασαν κοντά στη Σούδα και ανάγκασαν μετά από δίωρη ναυμαχία τα πλοία του τουρκικού στόλου να καταφύγουν στο λιμάνι της Σούδας.
Εικόνα: Γραμματόσημο που εξέδωσε η Ρουμανία το 1971 για τον μετέπειτα του 1821 αναγνωρισθέντα ως εθνικό της ήρωα Θεόδωρο Βλαδιμιρέσκου. Μέσα σε συνθήκες σκοτεινές, γεμάτες προπαγάνδα, κατασκοπεία και ίντριγκες, πραγματοποιήθηκε η δολοφονία του από τους δυο Κεφαλλονίτες πρωτοεπαναστάτες στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, τον στρατιωτικό διοικητή του Γαλατσίου Βασίλη Καραβία και τον Γεράσιμο Ορφανό, κατόπιν εντολής του Μέγα Φιλικού Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Ευρυδίκη Λειβαδά