Η μάχη της Αλαμάνας (23 Απριλίου 1821). Η υπέρτατη θυσία του Αθανάσιου Διάκου: «Σκυλιά, κι αν με σουβλίσετε ένας γραικός εχάθη». Η μάχη στο χάνι της Γραβιάς, μια ανέλπιστη ελληνική νίκη. Στις 8 Μαΐου 1821, σε ένα μικρό πλινθόκτιστο κτίσμα της Γραβιάς Φωκίδας, το θρυλικό Χάνι της Γραβιάς, όπου οι Έλληνες, με επικεφαλής τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, έγραψαν σελίδες ηρωισμού και δόξας, επιτυγχάνοντας την πρώτη ουσιαστική νίκη τους επί των τουρκικών δυνάμεων, ακολούθησε η μάχη του Βαλτετσίου (12-13 Μαΐου 1821),η καταστροφή του χωριού Λάλα (14 Ιουνίου 1821) με πρωταγωνιστές τους Επτανήσιους μαχητές, ακολούθησε η μάχη του Δραγατσανίου (7 Ιουνίου 1821), η θυσία του Ιερού Λόχου και το τέλος της Ελληνικής Επανάστασης στη Μολδοβλαχία, η άλωση της Τριπολιτσάς (18 Μαΐου – 26 Σεπτεμβρίου 1821),η μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822). Η μεγαλύτερη νίκη της Επανάστασης, η μάχη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822). Ακολούθησε το Μανιάκι (Μάιος 1825) που ο Παπαφλέσσας έπεσε σαν άλλος Λεωνίδας, έγραφε πριν την μάχη «..Ἐγω άπαξ ωρκίσθην να χύσω τὸ αίμα μου εις την ανάγκην της πατρίδoς, καὶ αυτή είναι ἡ ώρα. Εύχομαι δὲ εις τὸν Θεόν πρώτη μπάλα τού Ἰμβραὴμ να με πάρει εις το κεφάλι, διότι σάς γράφω να ταχύνετε τον ερχομον σας καὶ σεις μου γράφετε κoυρoυφέξαλα…». Δεν ήταν τυχαία ηρωικότερη ιερή στιγμή του Αγώνα η τελευταία πολιορκία και η έξοδος του Μεσολογγίου (15 Απριλίου 1825 – 10 Απριλίου 1826).
Η Επανάσταση μετά την πτώση του Μεσολογγίου είχε σχεδόν κατασταλεί. Η φλόγα της, όμως, παρέμεινε άσβεστη, καθώς η ήττα μετατράπηκε σε νίκη. Ένα νέο κύμα φιλελληνισμού αναδύθηκε. Πολλά έργα, ζωγραφικά, λογοτεχνικά και άλλα, απαθανάτισαν τη θυσία των Μεσολογγιτών. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε την ημιτελή ποιητική του σύνθεση «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», με τους γνωστούς στίχους από το Σχεδίασμα Β’: Το Ελληνικό αίμα που χύθηκε σ’ όλη τη διάρκεια της Εθνεγερσίας έφερε την ποθητή λευτεριά, το «Ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου» υπήρξε το μήνυμα σ’ ΄όλο τον κόσμο πως οι Έλληνες πρέπει να λευτερωθούν. Η Επανάσταση κινδύνεψε εξαιτίας του εμφύλιου σπαραγμού, του εθνικού ελαττώματος μας διαχρονικά.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην Πνύκα στις 7 Οκτωβρίου 1838 μίλησε για το πνεύμα του Αγώνα: «Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση… «Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος.»
Ό δε διεθνής Ιστοριογράφος Πρόκες Οστον , αυστριακός συγγραφεύς και γράφει : «’Αλλά μία αόρατος και μυστηριώδης δύναμις ανέτρεψε πάντας τούς ανθρωπίνους υπολογισμούς και ή ‘Ελλάς εσώθη, ή Ελλάς Ανέστη».
Και είναι Θαύμα, όταν οι ολίγοι νικούν τούς πολλούς, ο! άοπλοι τούς ενόπλους, οι αδύνατοι τούς ισχυρούς, οι ασύντακτοι τούς συντεταγμένους, και το θαύμα, έτσι και το λαϊκό τραγούδι «..κ’ ένα μικρό κλεφτόπουλο δε θε να προσκυνήσει. Το πλάγι-πλάγι πήγαινε, τον ταμπουρά λαλούσε.- Εγώ ραγιάς δε γένομαι, Τούρκους δεν προσκυνάω..»
Υγ Ο εορτασμός, που λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών τις οποίες επιβάλλει η πανδημία είχε περιορισμούς, αλλά δεν στερήθηκε της λαμπρότητας που απαιτεί η επέτειος για τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Ακούστηκαν πολλά για την Επέτειο .Ας ακούσουμε τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ: «Δια τούτο θέλησε ο Θεός ο δίκιος κι᾿ ανάστησε και τους απογόνους τους, οπού ήταν χαμένη τόσους αιώνες η πατρίδα τους, Και δια να θυμώνται πίστη, ο Θεός ο αληθινός τους ανάστησε ξυπόλυτους γυμνούς, νηστικούς, δεμένα τα ντουφέκια τους με σκοινιά, τα καλά τους τα σύναζε ο Τούρκος κάθε καιρόν οι περισσότεροι πολεμούσαν με τα ξύλα και χωρίς τ᾿ αναγκαία οι Τούρκοι ήταν πλήθος και γυμνασμένοι οι δυστυχείς Έλληνες ολίγοι κι᾿ αγύμναστοι νίκησαν τον δικόνε μας τον σύντροφον, τον Γκραν Σινιόρε.Τους κατάτρεξαν οι Ευρωπαίγοι τους δυστυχείς Έλληνες. Εις τις πρώτες χρονιές εφόδιαζαν τα κάστρα των Τούρκων τους κατάτρεχαν και τους κατατρέχουν ολοένα δια να μην υπάρξουν. Η Αγγλία τους θέλει να τους κάμη Άγγλους με την δικαιοσύνην την αγγλική, καθώς οι Μαλτέζοι ξυπόλυτους και νηστικούς, οι Γάλλοι Γάλλους, οι Ρούσσοι Ρούσσους κι᾿ ο Μετερνίκ της Αούστριας Αουστριακούς κι᾿ όποιος τους φάγη από τους τέσσερους. Και τους λευτερώνουν χερότερα κι᾿ από τους Τούρκους»
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ,1/4/2021 #ODUSSEIA #ODYSSEIA