εαυτόν υψωθήσεται».
Στο Ληξούρι, έως τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν «άνοιγε» το Τριώδιο, τοποθετούσαν αυτό το εκκλησιαστικό βιβλίο, σε προσκυνητάρι στο κέντρο του ναού του Παντοκράτορα, μέσω μεγάλων τόρτσων και θυμιάματος, για προσκύνηση και αφού τελείωνε η Θεία Λειτουργία, ο ιερέας και οι ψαλτάδες με το εκκλησίασμα, το λιτάνευαν εν πομπή, γύρω από την προσεισμική πλατεία Πετρίτση. Έκαναν στάση για ψαλτική δέηση στο κέντρο της πλατείας και ξαναγύριζαν στο ναό ευχαριστημένοι, που χάραξαν την προπαρασκευαστική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, λιτανικά.
Σήμερα, αυτό το εκκλησιαστικό έθιμο δε διατηρείται, αλλά είχε μείνει για πολλά χρόνια στη μνήμη των παλαιοτέρων Ληξουριωτών, ως «η παλιά λιτανεία της αποκριάς».
Η ιστορική αναφορά για την τέλεσή του, βρίσκεται σε κείμενο για τις αποκριές του ιστοριοδίφη Ηλία Τσιτσέλη. (Βλ. «Αι απόκρεω εν Επτανήσω και ιδία εν Κεφαλληνία» Ακρόπολις Φιλολογική, τομ Α΄, έτος 1888-89, εν Αθήναις 1889, σ.σ. 153-155). Αυτή η εθιμική παλαιά πράξη πιθανόν να είχε τις ρίζες της στα ρωμαϊκά Σατουρνάλια και τα ελληνικά Κρόνια, που γίνονταν την περίοδο της αποκριάς στο Ληξούρι, κατά τον 18ον και 19ον αιώνα, με αισθητή οργιαστική διάθεση και κέφι.
Υπάρχουν ιστορικές αναφορές για όλη αυτή τη διονυσιακή αποκριά στη Χωροπούλα του Λασκαράτου, με βασική αυτή: το μονόφυλλο του τότε Δημάρχου, Άγγελου Τυπάλδου Ιακωβάτου, ο οποίος γνωρίζοντας πως το καρναβάλι στο Ληξούρι έχει οργιαστικό μπρίο και ακράτητο κέφι, έκδωσε ένα μονόφυλλο στα 1888, για να προλάβει τους Ληξουριώτες, να περιορίσουν τα έντονο καρναβαλικό ταρνανάι και να μην κάνουν ζημιές και καταστροφές στην πόλη τους, πάνω στα ρωμαϊκά ξεφαντώματα της αποκριάς τους, που τα είχαν από παράδοση αιώνων.
Γεράσιμος Γαλανός
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 22/2/2021 #ODUSSEIA #ODYSSEIA