στρατεύματος παρέμεινε στα υψώματα. 27 Ιανουαρίου/8 Φεβρουαρίου ο Κιουταχής με 2.000 πεζούς, 600 ιππείς και 2 πυροβόλα επιτέθηκε του Βούρβαχη, ενώ τα πυροβόλα έβαλαν κατά του Μαυροβουνιώτη και του Νοταρά. Ο νεαρός ελληνογάλλος συγκράτησε τις δυνάμεις του, αμύνθηκε σθεναρά περιμένοντας τους Μαυροβουνιώτη και Νοταρά να προστρέξουν σε βοήθεια. Όμως, όχι μόνον δεν πήγαν να τον βοηθήσουν, αλλά εγκατέλειψαν και τις θέσεις τους αφήνοντας τον Κιουταχή να σφαγιάσει το κεντρικό σώμα που αγωνίστηκε με απαράμιλλη γενναιότητα μέχρις εσχάτων. Αρκετοί, κι ανάμεσά τους οι Gasque, Gibassier, LeBon κι ο ίδιος ο Βούρβαχης, πιάστηκαν αιχμάλωτοι . Ο κυβερνήτης της γαλλικής φρεγάτας «La Pomone» που ναυλοχούσε στη Σαλαμίνα ζήτησε από τον Κιουταχή ή να γίνει ανταλλαγή αιχμαλώτων ή να τους χαρίσει τη ζωή. Όμως το αίτημα αυτό ήταν μάταιο. Όλοι αποκεφαλίστηκαν. Κι ο Τούρκος αξιωματούχος απέστειλε στον σουλτάνο τα κεφάλια των φιλελλήνων μαζί με τις στολές τους, την περικεφαλαία του Βούρβαχη –του είχε αφαιρεθεί ο πολύτιμος βοημικός λίθος που κοσμούσε το γιαταγάνι του-, μια μπάλα κανονιού 68 λίτρων του πλοίου «Καρτερία» και ψωμί κατασκευασμένο από αμερικανικό αλεύρι από την φρεγάτα «Ελλάς», σκοπεύοντας να καταδείξει πως νίκησε έναν στρατό που τροφοδοτείτο και διοικείτο από ξένους . Λέγεται πως ο σουλτάνος, τόσο πολύ ενθουσιάστηκε από το αναπάντεχο αυτό τρόπαιο ώστε ζήτησε να μεταμορφώσουν το κρανίο του Κεφαλλονίτη ήρωα σε κύπελλο.
Για την εγκατάλειψη αυτή ο γιός του, τρανός στρατηγός της Γαλλίας Charles Bourbaki, παραπονιόταν ως το τέλος της ζωής του. Σύγχρονοι με τα γεγονότα αγωνιστές, μεταξύ των οποίων κι ο Μακρυγιάννης, αποδίδουν το λάθος στον Βάσο Μαυροβουνιώτη. Άλλοι στον Νοταρά. Κι άλλοι στον ίδιο τον Βούρβαχη γιατί ήταν άπειρος κι αγνόησε την ελληνική πραγματικότητα και τους κανόνες της τεχνικής του κλεφτοπολέμου των πολεμικών στιφών (guerrillas) που οι Έλληνες ήταν αξεπέραστοι.
Μαγδαληνή Ντούκα Μοντεσάντου (Ειλημμένο από το: Δυο όχι τόσο γνωστοί, αλλά σημαντικοί φιλέλληνες στα Ιόνια Νησιά το 1821)
Η εικόνα είναι ειλημμένη από παιλαιά ελαιογραφία (Βλ. Οδύσσεια, τ. 2009, όπου άρθρο της ιδίας -Μ. Ντούκα Μοντεσάντου).