-Καλημέρα, είμαι η Σοφία Αράβου-Παπαδάτου.
-ΕΕΕΞΩ, τι είναι αυτά που γράφεις για μένα;
-Γιατί άδικο έχω;
– ΔΕΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ!
-Γι’ αυτό ήρθα για να μάθω.
– ΕΕΞΩΩ, ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΑ.
-ΑΚΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, εγώ έχω τρεις Γιαννάτους σε ένα Παπαδάτο στο σπίτι, παντρεμένη με Κεφαλονίτη είμαι.
-ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ, έξω όλοι.
Και έκατσα μαζί του δυόμιση ώρες. Κατά μέσο όρο με είπε πάνω από 10 φορές ηλίθια, άλλες τόσες «είσαι βλάκας», ίσως και 20 φορές «δεν ξέρεις τι σου γίνεται».
Ανάμεσα όμως κατέθεσε ψυχή, σε μεγάλη ένταση βέβαια.
Στις δυόμιση ώρες είχα μάθει κάθε ίντριγκα του νοσοκομείου, κάθε «ευλύγιστο» εκ προθύμων, κάθε διευθυντικό και μη στέλεχος, που αντιστεκόταν στη λειτουργία του νοσοκομείου, κατά τη γνώμη του πάντα.
-ΕΣΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΑΣ, ΜΟΝΟ ΘΑ ΑΚΟΥΣ, ΠΑΨΕΕ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΒΛΑΚΑΣ!
– Έτσι κάνω εγώ, τον βλάκα, μπορεί και να είμαι.
– ΠΑΑΑΨΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥ.
-ΑΚΟΥΩ, έχεις πει χίλιες λέξεις και λέω μόνο δύο.
Με ένταση φωνής-πολλά ντεσιμπέλ -που μπορεί να άκουγε και όλο το νοσοκομείο, σίγουρα το διπλανό δωμάτιο των συνεργατών του.
Στις δυόμιση ώρες είχα ημικρανία, φαντάσου να δούλευα μαζί του κάθε μέρα!
Μου είπε πράγματα για τη συνάντηση στη Βουλή, που δεν ειπώθηκαν ποτέ.
-Ποιος σε κουρδίζει βρε; ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΚΟΥΡΔΙΖΟΥΝΕ!
-ΜΟΙΑΖΩ ΝΑ ΚΟΥΡΔΙΖΟΜΑΙ; ΘΑ ΣΟΥ ΡΙΞΩ ΜΠΟΥΝΙΑ, ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΕΙΡΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΣΧΗΜΑ.
Είχε συρθεί οριζόντια πάνω στο γραφείο του, το πρόσωπό του είχε πλησιάσει απειλητικά το δικό μου που καθόμουν απέναντι, τα δόντια του έτριζαν, οι κόρες των ματιών είχαν φτάσει πάνω-πάνω, κοιτούσε επιθετικά με κλίση κεφαλιού από κάτω προς τα πάνω.
Εγώ γιατί δεν αισθανόμουν απειλή; Ούτε στιγμή! Πονοκέφαλο μού έκανε λόγω της έντασής του, αλλά απειλή δεν ένοιωσα.
-ΑΚΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΜΙΛΑΑΑΣ. ΕΧΩ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΔΕΙΑ. ΚΥΤΤΑ ΗΛΙΘΙΑ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΕΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ…ΓΙΑΝΝΑΤΟΣ-ΚΟΚΚΙΝΟΥ-ΓΙΑΝΝΑΤΟΣ –ΚΟΚΚΙΝΟΥ-ΓΙΑΝΝΑΤΟΣ-ΚΟΚΚΙΝΟΥ…
– Ναι αλλά γράφτηκε στον τύπο ότι δεν παραιτήθηκες, έδωσες περιθώρια στον Διοικητή μέχρι 30/4 και τότε θα παραιτηθείς.
-ΤΙ ΛΕΣ ΜΩΡΕ, ΕΙΣΑΙ ΒΛΑΜΜΕΝΗ; ΔΕΝ ΕΙΔΕΣ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΜΟΥ;
Τα κοσμητικά του δεν με πτοούσαν, αυτά που άκουγα ενδιάμεσα ήταν πολύ σημαντικά. Εξάλλου κανείς δεν του ξέφυγε, υπουργοί, βουλευτής, διοικητής, συνάδελφοι, όλοι «διακοσμήθηκαν» δεόντως.
-ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΥΤΟ, ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ, ΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ Ή ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;
-Μ΄έχεις ρωτήσει δέκα φορές και άλλες τόσες σου απάντησα. Απάντησε μου όμως κι εσύ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ΟΛΟ ΑΥΤΟ; ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΑΛΙ, ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΚΟΥΣΩ ΟΛΑ! ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΡΑ;
-Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!
-Ναι αλλά ο Χριστός γύρισε το μάγουλο από την άλλη όταν τον ράπισαν.
-ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΠΕΤΑΞΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΟ ΤΟΥ.
Στις δυόμιση ώρες κοίταξε το ρολόι του κι εγώ σηκώθηκα να φύγω. Για να μου περάσει ο πονοκέφαλος δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα περπάτησα. Μου είπε παραδείγματα από την Αρχαία Αθήνα, ο Περικλής, ο Αλκιβιάδης, ο Σωκράτης….
-Μα αυτοί πίστευαν άλλους θεούς, τον τσίγκλησα.
-ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
-Ναι αλλά ήταν η κοινωνία του αυτοελέγχου, δεν έκαναν σαν εσένα! Τον τσίγκλησα ξανά.
-ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΟΡΑΩ ΓΡΑΒΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΥΜΙ;
-Βλέπεις να φοράω εγώ φοράω ταγιέρ; Έλα εδώ να σ’αγκαλιάσω και αύριο που θα έρθει ο διοικητής, νερό στο κρασί σου, όπως κι εκείνος.           Εντολή Υπουργών για την Υγεία.
Σηκώθηκα, και πριν την έξοδο τον αγκάλισα του ευχήθηκα Καλό Πάσχα, το ίδιο και στην υφισταμένη του ταλαιπωρημένη γιατρό-νεφρολόγο.
Είχα να νοιώσω ημικρανία χρόνια.
Ο Γιαννάτος χρειάζεται ξεκούραση και μακράς διάρκειας.
Μου άνοιξε την ψυχή του και ας μου ούρλιαξε όταν του είπα – Είμαστε συνάδελφοι, πως μου μιλάς έτσι;
-ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΣΥΥΥ!
Καλά…. πρέπει να ξεκουραστείς Γιαννάτε γιατί η έντασή σου δεν αντέχεται!
Σοφία Αράβου-Παπαδάτου
Αναπληρωματικό μέλος Δ.Σ. Γενικού Νοσοκομείου Κεφαλονιάς
Δρ Κοινωνικής Ψυχολογίας, MSc Κοινωνικής Οδοντιατρικής
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 23/4/2019 #ODUSSEIA