παραμενούσης μοιρασμένης κοινῆς Πατρίδος μας, πρᾶγμα πού δέν πρέπει νά περιποιῇ τιμήν, ὡς πιστεύω, εἰς οὐδένα ἐκ τῶν ἀναμειγνυομένων διά τήν λύσιν τοῦ προβλήματός μας μερῶν.
Διά νά μή φθάνωσιν ὃμως αἱ ἡγεσίαι ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν εἰς τόν ὑπό τῆς πλειονότητος τοῦ λαοῦ των ποθούμενον συμβιβασμόν καί τῆς ἐπανενώσεως τῆς μικρᾶς χώρας μας, δύναται κάποιος νά καταλήξῃ εἰς τήν παρατήρησιν ὃτι κάπου εἰς τήν μέχρι σήμερον ἀκολουθηθεῖσαν μέθοδον τῶν διαπραγματεύσεων θά πρέπῃ νά ὑπάρχῃ ἓν σοβαρόν κενόν ἢ μᾶλλον μία σοβαρά ἀτέλεια. Δι’ αὐτό θά πρέπῃ νά ἐντοπισθῇ καί ἐπισημανθῇ ἡ ὑπάρχουσα ἀδυναμία εἰς τάς διεξαγομένας διαπραγματεύσεις καί νά διορθωθῇ ἡ πορεία τούτων πρός ὂφελος τοῦ ἐπιδιωκομένου σκοποῦ.
Ταὐτοχρόνως καί ἐκ παραλλήλου πρός τάς διεξαγομένας κατά διαστήματα διαπραγματεύσεις, ὡς ὃλοι καλῶς γνωρίζομεν, τούς τελευταίους μῆνας ἒχουσιν ἐπίσης αὐξηθῆ αἱ πιέσεις ἐκ μέρους τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν διά λῆξιν τῆς παραμονῆς τῆς Εἰρηνευτικῆς Δυνάμεως των εἰς Κύπρον, ὣστε τελευταίως μέ πολύ μεγάλην δυσκολίαν προβαίνουσι εἰς τήν ἀνανέωσιν τῆς παραμονῆς των εἰς Κύπρον ἐπιδεικνύοντες οὓτω πρός ἡμᾶς τήν μεγάλην χάριν τήν ὁποίαν κατόπιν πολλῶν δισταγμῶν μᾶς κάμνουσι. Εἶναι δέ ἀντιληπτόν, ὃτι ἡ πίεσις καί ἀπειλή στρέφεται κατά τοῦ ἀδυνατοτέρου μέρους, πού εἲμεθα ἡμεῖς, διότι ἡ ἂλλη πλευρά καλῶς κατέχει τά ἐδάφη καί περιουσίας μας.
Ὃσον λοιπόν καί ἐάν θά μᾶς φανῇ ἐκ πρώτης ὂψεως τοῦτο παράξενον, ὁ γράφων ἒχει ὁδηγηθῆ ἀπό τινος χρόνου εἰς τήν ἂποψιν, ὃτι ἐξ ἲσου μεγάλην εὐθύνην διά τάς ἑκάστοτε ἀποτυγχανούσας διαπραγματεύσεις, παρ’ ὃλας τάς πολυδαπάνους ὑφ’ ὃλας τάς ἀπόψεις ἐνεργείας τοῦ Ο.Η.Ε. πρός σύγκλησιν καί αἰσίαν διεκπεραίωσιν τῶν ἑκάστοτε συνομιλιῶν, φέρει, πιστεύω, μεγάλην εὐθύνην καί αὐτός οὗτος ὁ Ὀργανισμός Ἡνωμένων Ἐθνῶν.
Πῶς; Θά προσπαθήσω κατωτέρω νά ἐξηγήσω τήν ἐκφραζομένην ἂποψιν. Ἐν τῇ προσπαθείᾳ του Ο.Η.Ε. νά φαίνηται ἀμερόληπτος μεταξύ τῶν δύο πλευρῶν, ἀρκεῖται εἰς τό νά καταγράφῃ κάθε φοράν τάς θέσεις τῶν δύο πλευρῶν προσπαθῶν, χωρίς νά ἐπιρρίπτῃ οἱανδήποτε εὐθύνην πρός οἱονδήποτε μέρος, νά συγκεράσῃ κατά τό δυνατόν τάς ἀντιθέτους ἀπόψεις τῶν ἡγεσιῶν των κατά τάς κατ’ ἰδίαν συνομιλίας μέ αὐτάς.
Αὐτή ὃμως ἡ τακτική ἐμπεριέχει μίαν πολύ σοβαράν ἀτέλειαν, τήν ὁποίαν ἐν τῇ εἰλικρινεῖ διαθέσει τοῦ Ὀργανισμοῦ νά φανῇ χρήσιμος δυστυχῶς τήν παραβλέπει. Ὁ κίνδυνος τῆς ἀτελείας αὐτῆς γίνεται ἐμφανέστερος εἰς τάς περιπτώσεις, καί αὗται εἶναι αἱ περισσότεραι, πού ὂπισθεν τοῦ ἑνός ἐκ τῶν δύο μερῶν κρύβεται μία ἐπεκτατική δύναμις, ὡς εἰς τήν περίπτωσιν τῆς Κύπρου, ἣτις ἀναγκάζει τό εὐνοούμενον ὑπό τῆς ἐπεκτατικῆς χώρας μέρος νά θέτῃ παραλόγους θέσεις καί ἀπαιτήσεις, μέ τό γνωστόν ἀποτέλεσμα νά μή δύνανται οὓτω αἱ συνομιλίαι νά τελεσφορήσωσι.
Τό κακόν δέ χειροτερεύει, ὃταν ὁ διαμεσολαβῶν Ο.Η.Ε. ἀντί νά ὑποδεικνύῃ μέ παρρησίαν καί αὐστηρότητα εἰς τό ἑκάστοτε παρεκτρεπόμενον μέρος τήν μή ὀρθότητα ἐν σχέσει πρός τό Διεθνές Δίκαιον μιᾶς ἐκφραζομένης θέσεως ἢ ἀπαιτήσεώς του, ἀποδέχεται μέ πᾶσαν χλιαρότητα καί ἀφέλειαν, δύναμαι νά εἲπω, τήν ἐκφραζομένην παράλογον θέσιν καταγράφων μάλιστα ταύτην πρός περαιτέρω συζήτησιν, πρᾶγμα τό ὁποῖον, ὡς εἶναι ἀναμενόμενον, ἀποθρασύνει διαρκῶς καί περισσότερον τήν ἐν ἀδίκῳ εὑρισκομένην πλευράν. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπον λόγῳ τῆς ἐπιδεικνυομένης χαλαρότητος τοῦ μεσολαβοῦντος Ὀργανισμοῦ, εἶναι φυσικόν νά ἀκολουθήσῃ καί παρουσιάσῃ ἡ ἀποθρασυνομένη κατ’ αὐτόν τόν τρόπον πλευρά κατά τάς ἑπομένας συναντήσεις τῶν μερῶν, ἒτι παραλογωτέρας καί ἀπαιτητικωτέρας θέσεις καί οὓτω καθ’ ἑξῆς, καί βεβαίως κατ’ αὐτόν τόν τρόπον αἱ συνομιλίαι οὐδέποτε εὐοδοῦνται!
Ὑπάρχει βεβαίως ἡ θεραπεία εἰς αὐτήν τήν ἀδυναμίαν. Ὁ ἀνώτατος μεσολαβῶν Ὀργανισμός, εἰς τόν κόσμον, ὁ Ο.Η.Ε., ὁ ὁποῖος ὡς ἐκ τῆς θέσεώς του εἶναι καί ἂριστος γνώστης τοῦ Παγκοσμίου Δικαίου, ὀφείλει νά ἐπεμβαίνῃ σθεναρῶς καί μετά παρρησίας κατά τάς διεξαγομένας διαπραγματεύσεις καί ἐκεῖ πού ὑπάρχει παραβίασις τῶν Διεθνῶν Κανόνων τοῦ Δικαίου τῶν Ἐθνῶν, νά τό ἐπισημαίνῃ ἀμέσως καί νά τό ὑποδεικνύῃ εὐθαρσῶς εἰς τήν παρεκτρεπομένην πλευράν ἀρνούμενος νά ἀποδεχθῇ παραλόγους θέσεις της πρός συζήτησιν.
Αὐτό θά σημαίνῃ τότε, ὃτι αἱ οἱαιδήποτε διαπραγματεύσεις θά εἰσέρχωνται πλέον εἰς ὀρθόν καί παραγωγικόν δρόμον. Καί ἐάν ἀκόμη, παρ’ ὃλας τάς ὑποδείξεις τοῦ Ὀργανισμοῦ, τό ἀδικοῦν μέρος ἐξακολουθεῖ νά μήν ὑπακούῃ εἰς τάς φιλικάς συμβουλάς καί ὑποδείξεις τοῦ μεσάζοντος Ὀργανισμοῦ, τότε νά χωρῇ αὐτός εἰς δημοσίαν κοινοποίησιν τῆς παρακοῆς τῆς ἀνυπακούου καί ἐν ἀδίκῳ εὑρισκομένης πλευρᾶς ἐν σχέσει πρός τούς Διευθνεῖς Κανόνας Δικαίου. Ἀκόμη δέ καί νά τῆς ἐπιβάλληται ἡ προβλεπομένη τιμωρία ἢ τιμωρίαι, ἒστω καί ἠθικῆς φύσεως, διά νά γνωρίζῃ ἡ Διεθνής Κοινωνία καί ἡ κοινή γνώμη παγκοσμίως, πῶς ἀκριβῶς ἒχουσι τά πράγματα εἰς μίαν ἐξεταζομένην διαφοράν καί ἒτσι νά ἐκτίθηται διεθνῶς τό παρασπονδοῦν μέρος καί νά παύωσι, ὡς συμβαίνει τώρα, νά μένωσιν ὃλα ἐν μυστικότητι καί ἒτσι ἡ ἀδικοῦσα πλευρά νά ἀποθρασύνηται διαρκῶς καί περισσότερον.
Διότι σήμερον βλέπομεν ὃτι οἱ μεσολαβοῦντες ἀρκοῦνται μόνον εἰς πολύ ἐλαστικάς, χλιαράς καί νεροβράστους ἀνακοινώσεις ἢ ὑποδείξεις, τάς ὁποίας δύναται ἡ κάθε πλευρά, ὡς ἂλλοτε κατά τήν ἀρχαιότητα οἱ χρησμοί τῆς Πυθίας, νά ἑρμηνεύῃ τά λεγόμενα ἢ γραφόμενα κατά τό δοκοῦν, ἐνᾧ ταὐτοχρόνως αἱ ἀδικίαι εἰς πλεῖστα μέρη τοῦ Πλανήτου, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Κύπρου μας, συνεχίζονται μέ διαρκῶς ἐπικινδυνωδέστερον ῥυθμόν καί ἀπροβλέπτους ἐξελίξεις.
Ἐάν ὃμως ὁ O.H.E., ὡς ὁ παγκοσμίως ἀνεγνωρισμένος μεσολαβητικός Ὀργανισμός διά τάς διαφοράς μεταξύ πληθυσμῶν καί Κρατῶν καί ὡς ὁ ἀνώτατος γνώστης τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, ἐξήσκει ὀρθῶς τήν ἰσχύν του καί τάς γνώσεις του καί διετύπωνε πάντοτε εἰς εὐκρινεστάτην εἰς ὃλους γλῶσσαν καί δημοσίως εἰς ποίαν ἢ ποίας θέσεις τῶν δύο πλευρῶν εὑρίσκεται τό Δίκαιον ἢ ὂχι, ποία χώρα παρανομεῖ ἒναντι τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου εἰς τάς θέσεις καί ἀπαιτήσεις της καί ὃτι αὓτη ἒχει ὑποχρέωσιν καί ὀφείλει νά ὑπακούῃ εἰς τάς ὑποδείξεις τοῦ Ὀργανισμοῦ καί τήν Διεθνῆ Τάξιν καί Νόμον καί ὃτι ὀφείλει ἡ ἀδικοῦσα πλευρά νά ἀλλάξῃ τάς θέσεις της καί νά ἐπαναφέρῃ ταύτας εἰς τό ὀρθόν Διεθνές Δίκαιον καί πλαίσιον, τότε, πιστεύω, ὃτι τά πράγματα θά ἦσαν πολύ διαφορετικά καί αἱ ἐπιτυχίαι τοῦ ΟΗΕ θά διεδέχοντο ἡ μία τήν ἂλλην.
Ἀκόμη δέ καί ὃταν αὓτη δέν ὑπακούῃ τότε νά ὑποβάλληται εἰς τάς ὑπό τοῦ Ὀργανισμοῦ πρεπούσας διατάξεις καί τιμωρίας, μέχρι καί τῆς ἐσχάτης ἀπειλῆς ἀποβολῆς της ἀπό τόν Ὀργανισμόν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, δηλ. νά ὑποβάλληται εἰς τήν πλέον προσβλητικήν καί ἐξευτελιστικήν τιμωρίαν δι’ ἓν Κράτος, τῆς ἀποπομπῆς του ἀπό τόν Ὀργανισμόν, τότε πράγματι, θά ἀρχίσωσι, κατά τήν ἂποψιν τοῦ γράφοντος, αἱ διεθνεῖς παρανομίαι νά εἰσέρχωνται διά πρώτην φοράν εἰς τήν ὁδόν τῆς Καθάρσεως καί Λύσεως τῶν Διεθνῶν Προβλημάτων. Διότι εἶμαι βέβαιος οὐδεμία χώρα θά ἐπεθύμει τόν διεθνῆ ἐξευτελισμόν της καθ’ ὃτι δι’ αὐτήν τόσον τό ἠθικόν ὃσον καί οἰκονομικόν καί ἂλλον κόστος, θά ἦτο δυσβάστακτον.
Διαφορετικά, ἂνευ αὐτῆς τῆς διατάξεως τῶν πραγμάτων, δυστυχῶς αἱ παρανομίαι καί αἱ πολλαπλαῖ ἀτελέσφοροι συνομιλίαι μεταξύ δύο μερῶν θά συνεχίζωνται ἐπ’ ἀόριστον, διαδεχόμεναι ἡ μία τήν ἂλλην, καί μάλιστα σύν τῷ χρόνῳ χειροτερεύουσαι τάς ἢδη ὑπαρχούσας τεταμένας καταστάσεις λόγῳ τῆς ἐπιτρεπομένης ὑπό τοῦ Ὀργανισμοῦ, λόγῳ τῆς ἀπαθείας του, ἀποθρασύνσεως τοῦ ἑκάστοτε παρανομοῦντος μέρους.
Εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστόν, ὃτι τά κράτη διά νά ὑφίστανται καί νά λειτουργῶσι, πρέπει νά ἐλέγχωνται εἰς τό ἐσωτερικόν των ὑπό αὐστηρῶν Νόμων καί Διατάξεων. Αὐτό ἐσωτερικῶς, διά τό ἐσωτερικόν καλόν τῆς κοινωνίας των καί τῶν πολιτῶν των. Ἒτσι εἰς ὃλας τάς ἐκφάνσεις τῆς Κοινωνίας πρός Εὐνομίαν καί Ἀσφάλειαν τῶν πολιτῶν της ὑπάρχουσι κανονισμοί καί τά ἁρμόδια Σώματα, τά ὁποῖα ἐπιβάλλουσιν αὐστηράς τιμωρίας κατά τῶν παρανομούντων καί παρεκτρεπομένων μελῶν των.
Ἑπομένως καί ἐξωτερικῶς, διατί νά μήν ἐφαρμόζωνται ὑπό τοῦ ἐντεταλμένου πρός τοῦτο Διεθνοῦς Ὀργανισμοῦ παρόμοιοι κυρώσεις διά τό καλόν τῆς Παγκοσμίου Εἰρήνης καί τῆς ἐν γένει Εὐνομίας καί Ἀσφαλείας τῆς Ἀνθρωπότητος; Δυστυχῶς ὃμως εἰς τάς ἐξωτερικάς σχέσεις τά πράγματα χωλαίνουσι μεγάλως, ἀφοῦ βλέπομεν ὃτι ὁ Ο.Η.Ε. διστάζει καί φοβεῖται νά δείξῃ τήν ἠθικήν καί ἂλλην πυγμήν του πρός τά ἑκάστοτε ἀποδεδειγμένως παρεκτρεπόμενα μέρη. Ὡς ἀποτέλεσμα λοιπόν τῆς ἀδυναμίας του ταύτης βλέπομεν ὃτι ἐπικρατεῖ σήμερον μία παγκόσμιος ἀναρχία καί χάος.
Δι’ αὐτό, πιστεύω, ὃτι καί ὁ Ο.Η.Ε. διά τῆς παθητικῆς στάσεως, τήν ὁποίαν ἀκολουθεῖ εἰς τάς διαφόρους διακρατικάς διαφοράς, φέρει καί αὐτός πολύ μεγάλην εὐθύνην διά τήν ὓπαρξιν καί συνέχισιν τούτων. Ὡς ἐκ τῶν ἀνωτέρω, δέν εἶναι ἐν δικαίῳ ὁ Ὀργανισμός Ἡνωμένων Ἐθνῶν νά ἀπειλῇ καί αὐτός τό ἀδυνατώτερον μέρος εἰς μίαν διαφοράν μέ ἀπόσυρσιν τῆς εἰρηνευτικῆς δυνάμεώς του, διότι, ὡς εἲδομεν, μεγίστη εὐθύνη διά τό ἀτελέσφορον τῶν ἑκάστοτε προσπαθειῶν κατανέμεται καί φέρει καί αὐτός ὁ ἲδιος ὁ Ὀργανισμός λόγῳ τῆς χλιαρότητος τῆς στάσεώς του ἒναντι τῶν παρανομούντων μερῶν ἐκ τῆς ἐλλείψεως πυγμῆς καί καθαρᾶς θέσεως ἐκ μέρους του ἒναντι τῶν ἐκτός δικαίου εὑρισκομένου μέρους.
Ἐν τῷ μεταξύ εἰς τήν Κύπρον ἀντιμετωπίζομεν καί ἓν νέον ἐξ ἲσου σοβαρόν καί ἐπικίνδυνον θέμα, τό τῆς παραβιάσεως τῆς Κυπριακῆς Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης (ΑΟΖ) λόγῳ τῶν νέων ἐπεμβατικῶν βλέψεων τῆς Τουρκίας εἰς τήν ΑΟΖ τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας μέ τάς διατρήσεις πού σχεδιάζει νά πραγματοποιήσῃ εἰς αὐτήν. Δηλ. εἰς ξένας θαλασσίας περιοχάς, αἱ ὁποῖαι οὐδόλως τῆς ἀνήκουσι. Καί πάλιν ὁ Ο.Η.Ε. ἀρκεῖται εἰς κενάς ἀμφιλεγομένας προτροπάς πρός τήν Τουρκίαν, ὃπως ἀποφεύγῃ τοιαύτας ἐνεργείας καί ἂλλα παρόμοια ἒπεα πτερόεντα, τά ὁποῖα ὡς βλέπομεν οὐδέν ἀποτέλεσμα φέρουσι, ἀφοῦ ἡ ἐπεκτατική αὐτή χώρα οὐδένα σέβεται ἢ λαμβάνει ὑπ’ ὂψίν της! Ἐάν ὃμως ὁ Ο.Η.Ε. προέβαινε δημοσίως εἰς ἀνοικτήν προειδοποίησιν καί εἰς λῆψιν μέτρων κατ’ αὐτῆς τῆς χώρας διά Διεθνοῦς μαυροπινακίσματος ταύτης καί ἂλλων αὐστηροτάτων μέτρων ἐν περιπτώσει ὑλοποιήσεως οἱασδήποτε ἐνεργείας της κατά παραβίασιν τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου διά τάς θαλάσσας, τότε εἶμαι βέβαιος, ὃτι ἡ συμπεριφορά τῆς παρανομούσης αὐτῆς χώρας θά ἦτο τελείως διαφορετική καί διά τό καλόν τῆς ἰδίας θά ἐφρόντιζε νά ἐπανέλθῃ τό γρηγορώτερον εἰς τήν Διεθνῆ Ἒννομον Τάξιν.
Εὐχαριστῶν διά τήν φιλοξενίαν,
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 9/4/2019 #ODUSSEIAÂ