οικονομικής, πολιτικής δύναμης η εξουσίας συνιστούσε ύβρη κατά την Ελληνική αντίληψη. Η Ύβρις συναντάται σε ατομική η συλλογική συμπεριφορά. Στην δράση και την συμπεριφορά πολιτών, Πόλεων, κρατών, πολιτισμών. Συναντάται στη σχέση του ανθρώπου με τον άνθρωπο ,του Ανθρώπου με τη φύση, τη μάνα γή, τον Κόσμο, την Κοσμική τάξη.
Η πέραν των ορίων της γνώσης μας και με αδιαφορία η άγνοια για τις άμεσες, έμμεσες συνολικές επιπτώσεις συμπεριφορά, συνιστούσε και συνιστά Υβρη.
Η επικυριαρχία της Ύβρεως στη παγκόσμια , την παγκόσμια , στο κυρίαρχο, αιώνες τώρα, πλέγμα σχέσεων λαών, εθνών, πολιτισμών μας προσφέρει τους καρπούς της. (τα παραδείγματα της, χωρίς έλεος, εξαφάνισης λαών, πολιτισμών, γλωσσών αλλά φυσικών ειδών,καταστροφικής καταλήστευσης της Φύσης, είναι δυστυχώς πολλά)
Η , στο όνομα της , κατάργηση της ιερότητας της Φύσης και η μετατροπή της Μάνας Γής σε εμπόρευμα, είχε και έχει συνέπειες. Συνεπάγεται και την αναγκαστική αναγνώριση της διαχρονικής αξίας των βασικών συνιστωσών της Ελληνικής πολιτισμικής παράδοσης. Των συνιστωσών του Μέτρου, της Αρμονίας, της Δίκης ως ισορροπίας, της Νέμεσης ως κόρης, ως ενδελέχειας της Ύβρεως.
Η συνεχής και τραγικά αποδεικνυόμενη λειτουργία αυτών συμπαντικών νομοτελειών αποτελεί απόδειξη τόσο της χρησιμότητας των, ως στοιχείων του πολιτισμού της καθημερινής ζωής, αλλά και ως απόδειξη της επικίνδυνα βαρβαρικής κενότητας των λόγων των διαμορφωτών και διαχειριστών της δήθεν ημετέρας παιδείας.
Η καταστροφική Νέμεσις και η ακολουθούσα ολοκληρωτικά, και ανεπανόρθωτα καταστροφική Τίσις, δεν αποτελούν τιμωρία των Θεών, κατά την Ελληνική κοσμοαντίληψη. Αποτελούν ενδελέχεια της Ύβρεως. Αποτελούν φυσική ολοκλήρωση, φυσική συνέχεια-συνέπεια της Ύβρεως.
Είθε από χαλάσματα της Μάντρας να ανασύρουμε πέραν των αδικοχαμένων νεκρών να ανασύρουμε και την αναγνώριση των πραγματικών γενεσιουργών αιτίων της καταστροφής.
Όχι. Η καταστροφή της Μάντρας δεν είναι αποτέλεσμα λαθών και παραλήψεων. Είναι συνέπεια του κυρίαρχου πολιτισμού μας, του κυριάρχου ήθους στην καθημερινή μας ζωή,στα συναλλακτικά ήθη, στην διοίκηση του κράτους, στη σχέση πολίτη κράτους,<, της κυριαρχούσας γλώσσας στην επικοινωνία, στις ανθρώπινες σχέσεις, στις συναλλαγές..Ειναι συνέπεια της κυρίαρχης αντίληψης για την οικονομία, τους σκοπούς και τα μέσα της.
Όχι η επανάληψη της καταστροφής της Μάντρας είναι δεδομένη όσο τα γενεσιουργά αιτία αυτής της καταστροφής παραμένουν και επιτείνονται.
Γιώργος Σκλαβούνος
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 20/11/2017