Ως πολιτικός, έδινε μάχη αδιάκοπη για «συγκεκριμένη» ισότητα, ώστε να αποδοθούν στις γυναίκες τα δικαιώματα του σώματός τους.
Μάχη αδιάκοπη έδινε για την Ευρώπη. Αντίταξη στους εθνικισμούς και στους πολέμους. Για μια ιδέα που σήμερα τόσο προδίδεται.
Η Κυρία αυτή απεσύρθη από τη ζωή για να εγκατασταθεί με ανεμπόδιστη συγκατάθεση στη μνήμη των Ανθρώπων. Τουλάχιστον εκείνων που μοιράζονται τη Δημοκρατία ως τρόπο σκέψης και ζωής.
Ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας με ελάχιστες λέξεις, με ούτε μία παραπάνω συλλαβή που θα πρόσβαλλε το μεγαλείο της λιτότητάς της, την αποχαιρέτησε:
«Κυρία μου» είπε «σας παρακαλώ να δεχθείτε τις απέραντες ευχαριστίες του γαλλικού λαού σε ένα από τα τέκνα του που τόσο αγάπησε και του οποίου το παράδειγμα δεν μπορεί να μας εγκαταλείψει».
Ετάφη – ακριβέστερα εφυλάχθη – σε μια εκκλησία, θρησκευτικά αποχαρακτηρισμένη, που υποδέχεται αξίες. Και όχι πιστούς. Αυτά συνέβησαν σε αυτή τη χώρα όπου η ορθολογικότητα – ως καρτεσιανό κριτήριο ελέγχου της εξουσίας – καθιερώθηκε το 1789.
Και δεν έπαψε, με αναφορά και σε όσα είχαν ήδη συντελεστεί τον 17ο και τον 18ο αιώνα, να αντιτάσσεται στο ηγεμονικό αυθαίρετο. Ανυπέρβλητη στον αγώνα υπέρ της διαφύλαξης της αξιοπρέπειας των «Αλλων». Των οποιωνδήποτε.
Μια άλλη Κυρία, η Madame de Staël, δεν έγραφε δύο αιώνες νωρίτερα πως «η αξιοπρέπεια, η dignitas, είναι η ιστορία της ζωής όλων των ανθρώπων, ενώ η περιφρόνηση δεν είναι παρά το επεισόδιο κάποιων»; Το έγραφε. Η Simone Veil το δικαίωσε.
Γιάννης Μεταξάς, επίτιμος καθηγητής πανεπιστημίων, τακτικό μέλος της Academie Europeenne Interdisciplinaire des Sciences
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 20/7/2017