Δεν αποκαλύπτει την αλήθεια ότι, η Ένωση έγινε υπό τραγικά επαχθείς, εθνικά απαράδεκτους όρους, τους οποίους δεν γνώριζε ούτε ο Επτανησιακός ούτε ο Ελληνικός λαός. Υπό όρους που γνώριζε ο υποψήφιος Βασιλιάς, ο Βασιλικός του οίκος και εν μέρει, η Ελληνική προσωρινή κυβέρνηση, μετά την έξωση του Όθωνα.
Δεν αποκαλύπτεται η μεταχείριση του Ελληνικού κράτους, στη δεκαετία του 1860, ιδιαίτερα μετά την έξωση του Όθωνα, ως απόλυτα υποτελούς, που αποδέχεται συνθήκες που το αφορούν, που καθορίζουν το μέλλον του, και το μέλλον του λαού που εκπροσωπεί, την πορεία του Έθνους που εκπροσωπεί, χωρίς την συμμετοχή του.
Δεν αποκαλύπτει την εκ μέρους της Αγγλικής πολιτικής,( επίσημα διακηρυγμένης), συσχέτισης της Ενώσεως της Επτανήσου, με την εκ μέρους του Ελληνικού κράτους αποδοχή οριστικής ειρήνης με την Τουρκία, την αναγνώριση της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την οριστική εγκατάλειψη του υποδούλου Ελληνισμού.
Αποκρύπτει την ιστορική αλήθεια ότι, το Επτανησιακό ζήτημα και η λύση του, αποτελούν μια πτυχή των ανταγωνισμών για τη λύση του, μέχρι και σήμερα, άλυτου Ανατολικού ζητήματος.
Με την θεωρία του δώρου δεν αποκαλύπτεται.
Η ενότητα της αγγλικής πολιτικής στην Μεσόγειο, στη σχέση της με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Ελληνικό ζήτημα, στη σχέση της, με τη λύση του ανατολικού ζητήματος, του Ελληνικού ζητήματος, των γεωγραφικών συνόρων του αναγεννώμενου Ελληνισμού.
Δεν αποκαλύπτεται ο ρόλος που αποδέχεται, αλλά και προσπαθεί, επίμονα και μεθοδικά να επιβάλλει, η αγγλική ηγεσία για τον Ελληνισμό στην ευρύτερη στην περιοχή του.
Δεν αποκαλύπτεται, αντίθετα μάλιστα αντιστρέφεται, η απόλυτη «συνέπεια» και «συνέχεια» της Αγγλικής πολιτικής στο θέμα των συνόρων του Ελληνικού κράτους που καθόρισε την αγγλική συμπεριφορά απέναντι στον Καποδίστρια, και στον Όθωνα και στην προσπάθειά τους για επέκταση των συνόρων του Ελληνικού κράτους.
Δεν αποκαλύπτεται ότι, τα όρια του Ελληνικού κράτους και η δέσμευση για την μη επέκτασή τους ήταν οι όροι που τέθηκαν, σε κάθε υποψήφιο για τον Ελληνικό Θρόνο, ήταν αιτία που οδήγησε στην άρνηση όλων των υποψηφίων πλην του τελευταίου, του Γεωργίου Γκλύξμπουργκ, να αποδεχτούν το “Ελληνικό” Θρόνο.
• Με την Ένωση ως δωρεά. Επιδιώκεται και επιτυγχάνεται, στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων, η απόλυτη απαξίωση του μεγαλειώδους Επτανησιακού κινήματος. Στο εσωτερικό μέτωπο, απαξιώνεται η ταυτότητα του, το περιεχόμενό του, τσακίζεται η δυναμική του, ως απελευθερωτικής πρωτοπορίας. Επιδιώκεται και επιτυγχάνεται, ο εσωτερικός του κατακερματισμός η απαξίωση του ως Εθνικά, κοινωνικά, πολιτισμικά απελευθερωτικού κινήματος, με εμβέλεια στον ευρύτερο Ελληνισμό, τα Βαλκάνια την Αδριατική.
• Πως καταλήξαμε να αναθέσουμε στην Αγγλία την αναζήτηση Βασιλιά για τον «Ελληνικό» θρόνο;
• Μετά από Αγγλικό τον Αγγλικό αποκλεισμό του Πειραιά, αποκλεισμό, εκτός των ορίων κάθε εννοιας διεθνούς εννόμου τάξεως και δικαίου. στα 1850.(Αποκλεισμό και των άλλων κυριότερων λιμανιών της χώρας. Στο διαδίκτυο υπάρχει πολύ πλούσιο υλικό, στον τίτλο Παρκερικά, από το όνομα του Αγγλου ναυάρχου Parker που ηγήθηκε στην «ηρωική κατακτηση» των Ελληνικών λιμανιών).
• Μετά το κοινό Άγγλο-γαλλικό αποκλεισμό, του Πειραιά και την κατάληψη της Αθήνας (1854-18570 με σκοπό την εγκατάλειψη των Ελληνικών απελευθερωτικών κινημάτων στη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Μακεδονία. Κινημάτων που είχαν κάθε δυνατότητα επιτυχίας, εφόσον το σύνολο σχεδόν του Οθωμανικού στρατού ήταν απασχολημένο στο Ρωσοτουρκικό μέτωπο. Την ανάκληση των εθελοντών σ’αυτά τα κινήματα αλλά και την επίσημη αποκήρυξη τους.
• Μετά την επιβολή στην Ελλάδα αγγλόφιλης «κυβέρνησης κατοχής»,όπως έμεινε στην ιστορία…την κατάσχεση Ελληνικών εμπορικών και πολεμικών πλοίων, την Αγγλική διεκδίκηση των νησίδων Σαπιέντζας και Ελαφονησιού,υπέρ, (δήθεν)της Ιονίου Πολιτείας. (βλ. Δημ. Φωτιάδη. Η έξωση του Όθωνα, σελ 115 -141.Τα Παρκερικά).
• Μετά την επιβολή,οικονομικου στραγγαλισμου,μεσω της γνωστής στην Ελληνική οικονομική ιστορία Διεθνους Οικονομικής Επιτροπής.(Με σκοπό την εισήγηση και την επιβολή μετρων για την αποπληρωμή του δανείου του 1833).
• Μετά την αποδοχή του Αγγλικού δόγματος της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
• Μετά την, (μέσα από πολλές συνομωσίες, και απόλυτη διάβρωση του στρατεύματος), έξωση του ασυμβίβαστου, στα εθνικά θέματα του Ελληνισμού και αξιοπρεπούς Όθωνα.(1862).
• Μετά από την διεθνή γελοιοποίηση αλλά και απομόνωση, της χώρας ,από κάθε άλλη ευρωπαϊκή δύναμη, την εγκατάλειψη της από τα φιλελληνικά κινήματα, με την εκλογή, (δια παρωδίας δημοψηφίσματος), του Άγγλου πρίγκιπα Αλφρέδου, ως Βασιλιά της Ελλάδος, εκλογή που κυνικά απέρριψε η Μεγάλη Βρετανία.
• Η μεθόδευση της πανηγυρικής εκλογής του Αλφρέδου, και η απόρριψη υποψηφίου ευρύτερης αποδοχής,όπως του Γαλλο-Ρώσου πρίγκιπα, Λαιχτιμβεργκ, αποδεκτού πέραν της Γαλλίας και της Ρωσίας και από την Βαυαρία ,αποτελούσε έκφραση “δημοψηφισματικής” ολοκληρωτικής παράδοσης στην αποκλειστική Αγγλική επικυριαρχία.
• Η άρνηση κάθε στήριξης ,ουσιαστικά η απόρριψη, της υποψηφιότητας, για τον Ελληνικό θρόνο, του τελευταίου των Υψηλάντηδων, Γρηγορίου Υψηλάντη, με την δικαιολογία ότι η οικογένεια του είχε σχέσεις με την Ρωσία και η σύζυγος του, κόρη του Βαθύπλουτου τραπεζίτη Σίνα, είχε σχέσεις με την Αυστρία, είναι επίσης ενδεικτική του πως και γιατί αναθέσαμε στην Αγγλία την αναζήτηση «Έλληνα Βασιλιά».
• Την Ελλάδα της εκλογής του Αλφρέδου, ο πρωτομάρτυρας και μεγαλομάρτυρας του Επτανησιακού Ριζοσπαστισμού, Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος, θα την χαρακτηρίσει με τα ακόλουθα λόγια. «Δια της εκλογής ταύτης απέδειξε και επισήμως η Ελληνική επικράτεια ότι παρεδόθει εκουσίως. Έγινεν Επτάνησος Αγγλικώς προστατευομένη και αφανώς διοικουμένη η μάλλον δια της διαφθοράς παραλυομένη, ως εις τους αρχαίους καιρούς η Ελλάς μετά την αισχράν συνθήκην του Ανταλκίδου»
• Η φλόγα του 1821, που φούντωσε κι άρχισε να συνεπαίρνει τον Ελληνισμό με τα απελευθερωτικά κινήματα σε Ήπειρο, Θεσσαλία Μακεδονία, με το ξέσπασμα του Κριμαϊκού πολέμου, έπρεπε να σβήσει. Το επτανησιακό κίνημα έπρεπε να ευνουχιστεί και να μετατραπεί, από από ακατάβλητο κίνημα εθνικής ανεξαρτησίας και ολοκλήρωσης από κινημα ανθρωπινης απελευθέρωσης και αξιοπρέπειας, σε φορέα υποβολής «ικετηρίων ψηφισμάτων»,εις τους πόδας της Βασιλίσσης της Αγγλίας, σε φορέα, που δεν δικαιούται ούτε καν να συμμετέχει στις διεθνείς συνθήκες που αφορούν το μέλλον των Ιονίων.
• Κάποιοι, στις επετειακές εκδηλώσεις, θα μιλήσουν για πολιτικό ρεαλισμό
Γιώργος Σκλαβούνος
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 21/5/2017