αναπτερώνεται. Οι Έλληνες στα χρόνια της σκλαβιάς στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής (περίοδο πένθους και μαρτυρίου» με νόημα απεύθυναν τον χαιρετισμό «Καλή Ανάσταση», υπονοώντας την Ανάσταση του Γένους, για να θυμηθούμε του μεγάλου Γιάννη Ρίτσου, «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις— εκεί που πάει να σκύψει» .
Έτσι κι η Ελλάδα μας η «Σταυρωμένη Ελπίδα» και τώρα πορεύεται στο Γολογοθά της επί επτά ολόκληρα χρόνια και αγωνίζεται και περιμένει την δική της Ανάσταση.
Η Μέρα της Λαμπρής, είναι η πιο μεγάλη μας γιορτή με την ιδιαιτερότητα του σμιξίματος των οικογενειών γύρω από το οικογενειακό τραπέζι «που χέρι χέρι ο έρωτας με την αγάπη παίζει». Αυτή η μεγάλη Ελληνική συνάντηση το γλέντι και το σμίξιμο των ανθρώπων δίνει το νόημα της γιορτής, την νίκη της Ανάστασης την συντριβή του θανάτου ,το ξαναγέννημα της ελπίδας γιατί ταιριάζει με το ξύπνημα της φύσης ,την ώρα που το χώμα της γης αναδίδει την βλάστηση και τα λουλούδια.
Μέσα στο αναστάσιμο πνεύμα επιστρέψτε μου να ελπίζω και εύχομαι και να πιστεύω, ότι η μεγαλύτερη μας δύναμη είναι ο μεγαλύτερος πλούτος μας είναι τα φωτεινά μάτια των παιδιών μας, το χαρούμενο γέλιο τους, η πρόοδός τους στα γράμματα και στην αρετή. Αυτά δίνουν νόημα στην ζωή μας !Αυτά τα παιδιά φυλάνε τις Θερμοπύλες της Ελλάδας, αυτά τα παιδιά προκόβουν στην γνώση αυτά τα παιδιά θα ξαναχτίσουν την Πατρίδα. Μπορεί πολλά παιδια να φύγανε στα ξένα να βρούν δουλειά και να προκόψουν , μέσα τους όμως σφιχτά κρατάνε την Ελλάδα και προσμένουν το γυρισμό, την Πασχαλιά να σμίξουνε στον Αναστάσιμο τραπέζι.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ,ΚΑΛΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ
ΥΓ : Το ποίημα του Διονύσιου Σολωμού -Η ημέρα της Λαμπρής:
«Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί μεγάλοι, ετοιμαστήτε·
μέσα στες εκκλησιές τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε·
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε·
φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη,
πέστε «Χριστός Ανέστη», εχθροί και φίλοι»
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 14/4/2017