Ὡς θά ἒχητε προσέξει εἰς τήν ἀνωτέρω περιγραφήν τῆς ἀποφάσεως τῆς Βουλῆς ἐχρησιμοποίησα καί τό ἐπίθετον «γελοία». Διευκρινίζω δέ πάραυτα ὃτι αὐτό, τό χρησιμοποιηθέν ἐπίθετον, οὐδόλως καί ἐπ’ οὐδενί τρόπῳ ἀναφαίρεται εἰς ἢ χαρακτηρίζει τό ἱστορικόν Δημοψήφισμα τοῦ Ἰανουαρίου 1950 διά τήν Ἓνωσιν, πού ἦτο τότε ἀπολύτως συντονισμένον μέ τάς τότε ἐπικρατούσας ἐν Κύπρῳ συνθήκας.
Τό χρησιμοποιηθέν ὑπό τοῦ γράφοντος ἐπίθετον «γελοῖος» ἀναφέρεται καθ’ ὁλοκληρίαν εἰς τήν σημασίαν καί ὁρισμόν τῆς λέξεως αὐτῆς καί τῆς πράξεως, τήν ὁποίαν περιγράφει, ἢτοι: γελοῖον εἶναι πᾶν λεγόμενον καί/ἢ πραττόμενον ἐκτός λογικοῦ χρόνου καί/ἢ τόπου. Κατ’ ἐμέ, τόσον ἂκαιρος ἦτο ἡ ἀπόφασις τῆς Βουλῆς, ὣστε αὓτη (ἡ ἀπόφασις) ἀπώλεσε τήν σοβαρότητά της καταντήσασα ὡς ἐκ τούτου γελοία. Διότι εἰς στιγμάς ἐπισήμων λεπτοτάτων διαπραγματεύσεων καί χειρισμῶν δι’ ὁλόκληρον τήν Κύπρον, δέν εἶναι ὀρθόν καί ἐχέφρον, τοὐναντίον εἶναι τελείως ἂτοπον καί ἂκαιρον, νά παίρνῃ κάποιος, οἱοσδήποτε εἶναι αὐτός, ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι καθ’ οἱονδήποτε τρόπον, ἒστω καί ἐπ’ ἐλάχιστον, νά δύνανται νά διαταράξωσι τήν ὑπάρχουσαν ἠρεμίαν, τό ὑφιστάμενον καλόν κλῖμα, πνεῦμα καί ἀλληλοκατανόησιν μεταξύ τῶν δύο διαπραγματευομένων μερῶν.
Ἂς ἐξετάσωμεν ὃμως καί τήν ἂκρατον ἀντίδρασιν τῆς Τουρκικῆς πλευρᾶς. Εἰς τήν περίπτωσιν αὐτήν δύναται νά λεχθῇ ἡ ἀρχαία ῥῆσις, ὃτι «οὐδέν κακόν ἀμιγές καλοῦ». Πῶς μπορεῖ νά ὁδηγηθῇ τις εἰς αὐτήν τήν θέσιν; Ἀπό τήν ὑπερβάλλουσαν Τουρκικήν ἀντίδρασιν. Διότι παρ’ ὃλας τάς ἐπισήμως ἀλλεπαλλήλους ἐξηγήσεις καί βεβαιώσεις, αἳτινες τούς ἐδόθησαν ὑπό τῶν πλειοψηφούντων ἐν τῇ Βουλῇ καί τῇ Κοινωνίᾳ σοβαρῶν πολιτικῶν τῆς Νήσου, ὃτι δηλ. πρόκειται περί μιᾶς ἀκαίρου καί ἐπιπολαίου ἀποφάσεως τῆς Βουλῆς καί ἡ ὁποία ἀπόφασις ἒφερε τά εἰρωνικά σχόλια καί μειδιάματα ὃλων τῶν πολιτῶν (πλήν τῶν ὀλίγων ἐμπνευστῶν της), ὃμως αὐτοί (οἱ Τοῦρκοι) ἐπιμένουσιν εἰς τήν μεγιστοποίησιν μιᾶς ἀνυπάρκτου «ἐντάσεως» καί, ἒτι χειρότερον, εἰς τόν τορπιλλισμόν τῶν συνομιλιῶν.
Καί ὂχι μόνον αὐτά, ἀλλά ἐπιμένουσιν εἰς τήν κατ’ ἀπρεπῆ τρόπον ταπείνωσιν τοῦ Προέδρου τῆς χώρας καί τῆς Κυβερνήσεως, παρ’ ὃλον ὃτι γνωρίζουσι πολύ καλῶς κατά τάς μακράς συνομιλίας μεταξύ τῶν δύο πλευρῶν, τόσον τήν σοβαρότητα ὃσον καί τήν εὐθύτητά καί εἰλικρίνειαν τοῦ Προέδρου Ἀναστασιάδη καί τῶν ἙλληνοΚυπρίων συνομιλητῶν των. Ὡς ἐκ τῶν ἀνωτέρω, ὡδηγήθην εἰς τό συμπέρασμα, ὃτι αὐτή ἡ ἀπόφασις τῆς Βουλῆς, ἒστω καί πολύ κακή καί ἂτοπος ὑφ’ ὃλας τάς ἀπόψεις, ἒφερεν εἰς τήν ἐπιφάνειαν καί ἀπεκάλυψε κρυφίους καί μυχίους σκοπούς τῆς Τουρκικῆς Στρατηγικῆς, ὃτι δηλ. πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἐξοστρακισθῇ ἀπό τήν σκέψιν τῶν ἙλληνοΚυπρίων ἡ κάθε ἰδέα των περί Ἑλλάδος καί Ἑλληνικῶν καταβολῶν των, καί ταῦτα ἢ καί ἡ οἱαδήποτε ὑπενθύμισις αὐτῶν νά θεωρῶνται ὡς μέγα ἁμάρτημα. Μάλιστα δέ ὃταν αὐτοί ἀνενδοιάστως ἀπαιτῶσιν τήν ὓπαρξιν εἰς Κύπρον, εις ἓν ἀνεξάρτητον κράτος, τήν ὓπαρξιν ξένου (Τουρκικοῦ) στρατοῦ προφασιζόμενοι θέμα «προστασίας» των.
Διατί τοῦτο; Διότι τώρα αἱ διαπραγματεύσεις εὑρίσκονται εἰς τήν σχεδόν τελικήν φάσιν των καί ἡ Τουρκική πλευρά ὡδηγήθη, χάριν εἰς τήν ὑπομονετικήν ἐπιμονήν καί ἱκανότητα τοῦ Προέδρου Ἀναστασιάδη καί τῶν συνεργατῶν του, εἰς τό νά ἀντιμετωπίζῃ αὓτη, δηλ. ἡ Τουρκική πλευρά, τό μέγα δίλημμα δι’ αὐτήν, δηλ. ἢ νά χωρήσῃ εἰς τήν λύσιν τοῦ Κυπριακοῦ ἢ νά τορπιλλίσῃ τήν λύσιν τούτου. Βεβαίως εἰς αὐτήν τήν δευτέραν περίπτωσιν θά ἀποκαλυφθῶσι πλήρως αἱ Τουρκικαί θέσεις καί θά ἀποδειχθῇ παγκοσμίως ἡ Τουρκική εὐθύνη τῆς μή λύσεως μέχρι σήμερον τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος καί ἀπωτέρους σκοπούς τούτων.
Ὃμως ἐπί πλέον, παραμένοντος τοῦ προβλήματος ἀλύτου, θά ἀναγκασθῶσιν οἱ ΤουρκοΚύπριοι, εἲτε τό θέλουσιν οἱ ἲδιοι εἲτε ὂχι, νά προβῶσιν εἰς τάς ἐνεργείας ἐφαρμογῆς τοῦ Τουρκικοῦ Σχεδίου Β΄ ἢ Γ΄, τό ὁποῖον ἐκ τῶν πραγμάτων καί τῆς σημερινῆς ἀντιδράσεώς των φαίνεται ὃτι ἒχει ἡ Τουρκία κατά νοῦν. Ποῖον εἶναι αὐτό; Πιστεύω, ὃτι τοῦτο εἶναι ἡ προσάρτησις τοῦ κατεχομένου τμήματος τῆς Κύπρου εἰς τήν Τουρκίαν. Ὡς δικαιολογία των θά εἶναι, ἀφ’ ἑνός τά τεράστια στρατιωτικά καί ἂλλα ἒξοδα τῆς Τουρκίας ἐν Κύπρῳ καί ἀφ’ ἑτέρου τό ὃτι τό ΤουρκοΚυπριακόν «κρατίδιον» λόγῳ τοῦ μεγέθους του δέν δύναται νά συντηρῆται ἀφ’ ἑαυτοῦ. Καί ὁ τρόπος ἐπιτεύξεως τῆς προσαρτήσεως τοῦ κατεχομένου τμήματος εἰς τήν Τουρκίαν θά γίνῃ κατά πρῶτον διά μιᾶς «νομίμου», ὡς θά τήν παρουσιάσωσιν οἱ Τοῦρκοι, ἀποφάσεως τῆς «Τουρκοκυπριακῆς Βουλῆς» ἐδῶ καί μιᾶς ταὐτοχρόνου θετικῆς ἀνταποκρίσεως καί ἀντιστοίχου ἀποδοχῆς αὐτῆς τῆς «ἀποφάσεως» ὑπό τῆς Τουρκικῆς Βουλῆς ἐν Ἀγκύρᾳ. Ἰδού τό «fait accompli» πρό τοῦ ὁποίου θά μᾶς ἀναγκάσωσι νά εὑρεθῶμεν.
Ἐπικεντρωνόμενοι δέ καί πάλιν εἰς τήν παροῦσαν ὑπέρμετρον ἀντίδρασιν τῶν Τούρκων εἰς κάθε τι, τό ὁποῖον μπορεῖ νά μᾶς θυμίζῃ τήν Ἑλλάδα, μᾶς ἀποκαλύπτουν, ὡς πιστεύω, τόν μύχιον φόβον τῆς Τουρκίας, ὃτι εἰς μίαν τοιαύτην κίνησιν καί ἐνέργειάν των, δυνατόν νά ὑπάρξωσι καί ἀνάλογοι ἀπαντητικαί κινήσεις ἐκ μέρους μας. Δι’ αὐτόν τόν λόγον θεωροῦσιν ὃτι πρέπει νά ἐξοστρακισθῇ, ὡς ἢδη ἀνέφερον, κάθε σκέψις καί ἰδέα τῶν ἙλληνοΚυπρίων περί Ἑλλάδος.
Εἶναι φανερόν κατά τήν ταπεινήν μου ἂποψιν, ὃτι, μία πιθανή Ἑλληνική ἀντίδρασίς μας μᾶς ἀποκαλύπτει ὃτι εἶναι ἀντίθετος πρός τά μακροχρόνια σχέδιά τῶν Τούρκων. Διότι αὐτοί θέλουσι τούς ἙλληνοΚυπρίους νά παραμένωμεν ὡς εἲμεθα τώρα, δηλ. 850.000 ἂνθρωποι μόνοι των διά νά εἲμεθα ἓρμαιον τῶν μελλοντικῶν σχεδίων καί ὀρέξεών των… Κατ’ ἐμέ, ἐξ’ἂλλου, θά εἶναι ἀδιανόητον καί πολύ ἐπιπόλαιον ἐκ μέρους μας νά πιστεύωμεν, ὃτι θά δυνηθῶμεν νά ἀντέξωμεν, 850.000 ἂνθρωποι, τήν τρομακτικήν πίεσιν, τήν ὁποίαν θά ἐξασκῶσι διαρκῶς ἐφ’ ἡμῶν τά 70.000.000 τῶν Τούρκων. Καί μάλιστα μέ τήν Τουρκίαν πλέον νά εὑρίσκηται ἐντός τῆς Κύπρου καί «νομίμως», κατ’ αὐτούς, κατέχουσαν τό 1/3 τῆς Κύπρου.
Δυστυχῶς εἰς μίαν τοιαύτην περίπτωσιν τῆς μή ἀμέσου ἀπαντήσεώς μας εἰς τά σκότια, ὡς ἐμφαίνεται ἐκ τῆς ἀντιδράσεώς των, σχέδιά των μέ ἀναλόγους ἐκ μέρους μας κινήσεις, τό μέλλον μας θά εἶναι μετρημένον καί δυσοίωνον. Ἡ ἐπιβίωσίς μας εἰς τήν Κύπρον θά ἐξασφαλισθῇ μόνον ἐάν μέ ταὐτόχρονον ἐνέργειάν μας προσκολληθῶμεν καί ἡμεῖς ἀμέσως εἰς μίαν ἢ περισσοτέρας ἰσχυράς δυνάμεις ἢ καί ἀκόμη εἰς δυναμικήν παγκοσμίως στρατιωτικήν ὀργάνωσιν πρός προστασίαν.
Εἰς μίαν λοιπόν κακήν ἐξέλιξιν τῶν πραγμάτων ἐκ μέρους καί ἐξ αἰτίας τῶν Τούρκων δέν πρέπει νά παρασυρθῶμεν εἰς τήν φρούδαν ἰδέαν, ὃτι δυνάμεθα νά ἐπιβιώσωμεν μόνοι μας. Ἲσως ἐπ’ ὀλίγον χρόνον, ὂχι ὃμως ἐπί πολύ. Ἠδυνήθησαν βεβαίως ἂλλα μικρά κράτη (Λουξεμβοῦργον, Ἑλβετία, Μάλτα, Μονακό, Ἃγιος Μαρῖνος κτλ.) νά ἐπιβιώσωσιν, ἀλλά νά μή λησμονῶμεν, ὃτι ταῦτα προστατεύωνται σθεναρῶς ὑπό πολύ φιλίων πρός αὐτά γειτονικῶν των κρατῶν, τά ὁποῖα τά περιβάλλουσι μέ θέρμην. Ἡμεῖς ὃμως θά ἒχωμεν δυστυχῶς νά ἀντιμετωπίζωμεν νυχθημερόν βορείως καί, ἒτι χειρότερον, ἐντός τῶν κόλπων μας, ἓν ἐπίβουλον, ἁρπακτικόν καί πολύ ἰσχυρόν κράτος. Ἑπομένως ἡ ἀρνητική κατάστασις θά δύναται νά ἐξισορροπηθῇ μόνον διά μιᾶς ἀναλόγου, ἐάν τοῦτο οἱ καιροί ἐπιβάλλωσιν, ἐνεργείας ἐκ μέρους μας. Αὐτό ἀπαιτεῖ ἡ πολιτική σκακιέρα.
Εἰς αὐτά τά συμπεράσματα κατέληξεν ὁ γράφων, χωρίς βεβαίως νά θεωρῇ ἑαυτόν ἀλάθητον, ἀναλύων τήν τόσον ἐπίμονον στάσιν τῶν Τούρκων εἰς τήν παροῦσαν τεχνητήν κρίσιν πού ἐδημιούργησαν λαβόντες ἀφορμήν ἐκ τῆς ἐπιπολαίας, ἀτόπου καί γελοίας, ἐπαναλαμβάνω, ἀποφάσεως τῆς Βουλῆς μας.
Ἡ μόνη λύσις πρός ἀποφυγήν ἐξελίξεων πρός τούς ἀνωτέρω κινδύνους εἶναι ἡ ἐπανέναρξις καί εὐόδωσις τῶν συνομιλιῶν διά μίαν Ὁμόσπονδον Διζωνικήν καί Δικοινοτικήν Κυπριακήν Πολιτείαν.
Εὐχαριστῶν διά τήν φιλοξενίαν,
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 21.3.2017