Τα προβλήματα μας αγγίζουν, σχεδόν όλους.
Συνάντησα σήμερα στην ηλιόλουστη Αθήνα αρκετούς πολίτες με τις οικογένειες τους που με γέλια και χαρές απολάμβαναν την μεγάλη αυτή Παραμονή. Χάρηκα αληθινά να βλέπω χαρούμενα πρόσωπα .
Συνάντησα τις μέρες αυτές κάποιους που ενώ στην ζωή τους υπηρέτησαν με αυταπάρνηση την αρετή, την εντιμότητα και το δίκαιο βρίσκονται στην έσχατη απόγνωση από την αδικία που δέχτηκαν, την κρίση και την κρατική αναλγησία και περιμένουν απελπισμένοι ακόμα τα χειρότερα.
Συνάντησα στο χρόνο που πέρασε κάποιους που ελπίζουν ακόμη και μουδωσαν και μένα ελπίδα γιατί την χρειάζομαι.
Είδα μετά λεβέντες νέους , να αγωνιούν δικαιολογημένα για αύριο τους Άκουσα και τα συνήθη μηνύματα, τα μηνύματα τους χαιρετισμούς αλλά και τις κραυγές, δεν άκουσα όμως ένα αληθινά καλό λόγο, ένα χάδι στην γιαγιά τον παππού, στον άπορο, στον σκηνίτη που περνάνε μαύρα Χριστούγεννα. Καλά τα ρεβεγιόν υπάρχουν όμως οι πονεμένοι που χρειάζονται στοργή ,ένα χάδι και την αγάπη μας.
Μια συγγνώμη βρέ παιδιά, από κάποιον που θεωρεί ότι την .
Ο “μικρός” Χριστός να δώσει σε όλους την δύναμη να αλλάξουμε όλα όσα μας “μαυρίζουν” την ζωή μας. Σ’ ολους αυτούς που πονάνε σήμερα παρηγοριά στον πόνο τους .
Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να ’ν’ ήμερος να ’ναι άκακος
λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση.
(Από τη συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη (1911 – 1996) «Ο Ήλιος ο ηλιάτορας» (1971)
Αντώνης Αργυρός
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 25,12.2016