μορφές στα μάτια μου όμως ήταν ο κύριος Σπυρογιάννης και η σύζυγός του, η κυρία Θεούλα. Και τους δυο τούς είχα δασκάλους. Και τους δυο τούς αγαπούσα πολύ και πάντα, βλέποντας τον ένα περίμενα να ξετρυπώσει κι ο άλλος. Τους είχα σαν μια αδιάσπαστη ολότητα, ένα αδιαχώριστο σύνολο. Όμως, μετά από 60 και πλέον χρόνια κοινής ζωής, η κυρία Θεούλα ανέβηκε στην άλλη διάσταση. Κι έμεινε σε τούτην εδώ, τη γήινη, ο κύριος Σπυρογιάννης να ευγνωμονεί -με μάτια δακρυσμένα για τον αποχωρισμό- τον Θεό για τα τόσα πολλά χρόνια ευτυχίας που τους χάρισε και που τα μοιράστηκαν ισόποσα με τους μαθητές τους, με την κοινωνία που τους σεβόταν και τους αγαπούσε και με τα τρία τους παιδιά και τα εγγόνια τους.
Επιβλητική η κυρία Θεούλα στη τάξη. Από τις «γερές» δασκάλες. Από κάθε άποψη. Από θέμα γνώσεων, από θέμα τακτικής κατά τη διδασκαλία, από θέμα μετάδοσης των μαθημάτων, από θέμα εμφύσησης διδαγμάτων και ηθικών, πνευματικών και θρησκευτικών αξιών. Αυτήν την κυρία είχα την ευγενή τύχη να είχα δασκάλα. Μια δασκάλα της οποίας, το διδακτικό έργο, που έτσι κι αλλιώς δεχόμουν στο σπίτι μου λόγω αυστηρά εκπαιδευτικού οικογενειακού περιβάλλοντος -κι ως εκ τούτου είχα πρότυπα και δυνατότητα σύγκρισης-, ήταν ισότιμο κι ισάξιο λαμπρών διδασκάλων που η ιστορία διέσωσε με χρυσά γράμματα. Διδακτικό έργο πλατωνικό. Ολόπλευρο, πολυποίκιλο, κλασικό, κι όχι εξειδικευμένο, μονομερές, κατευθυνόμενο και ελλιπές – γεύση των σύγχρονων δυτικότροπων ημερών μας-. Η διδασκαλία της μας επηρέαζε όλους θέτοντας θεμέλια στέρεα. «Έβλεπε» μπροστά από την εποχή της. Δεν είχε «βαρίδια», πήλινα «εγώ» κι ιδεοληψίες που συνήθως απορρέουν από τις μικρές κοινωνίες και τη στενόνοη διαστρωμάτωσή τους. Υπεύθυνη, ευσυνείδητη, υπομονετική, προοδευτική, δυναμική, μαχητική και αγωνίστρια, κατείχε γερά ποικίλες γνώσεις και γλώσσα Ελληνική, είχε ικανότητα επιβολής και στους πιο ατίθασους ακόμη, ήταν ευαίσθητη και δίκαιη προς όλους τους μαθητές που τους αντιμετώπιζε ισότιμα –ας σημειωθεί πως τότε, στο Τρίτο, η πληθώρα των παιδιών ήταν, αδύναμων οικονομικά, αλλά ιδιαίτερα αξιοπρεπών, οικογενειών-. Το ότι όλα τα παιδιά αυτά προόδευσαν, σαφώς δεν είναι τυχαίο και φέρει, σε εμφανέστατο μέρος, και την υπογραφή και τη σφραγίδα των διδασκάλων. Κι ανάμεσά τους και αυτή της Θεούλας Γεωργοπούλου.
Με την αποχώρησή της σβήνει σιγά σιγά κι η τάξη των δασκάλων των Μεγάλων Ελπίδων. Αυτών που γεννήθηκαν για να διδάξουν –με όλο το δέος που απαιτεί η λέξη αυτή-. Που κράτησαν με καρτερία το χέρι μας και μας έμαθαν να γράφουμε το άλφα, όχι όπως όπως, αλλά με αισθητική καλλιγραφία. Που μας εμφύσησαν ατόφια ορθόδοξη αγάπη και μας έμαθαν να σεβόμαστε και να θαυμάζουμε ό,τι πραγματικά Μεγάλο και Υψηλό. Που μας δίδαξαν διαιώνιες ελληνικές και πανανθρώπινες αξίες όχι μόνο μέσα από βιβλία, αλλά μέσα από τη δική τους ζωή και από βιωμένα παραδείγματα. Που μας μίλησαν για την Ελλάδα και τα κηλιδωμένα κι ακηλίδωτα με αίμα παθήματά της στους αιώνες, για τους αγώνες και τη θυσία μπροστά στην αξιοπρέπεια και στην ελευθερία. Που μας περπάτησαν στη Φύση την κεφαλλονίτικη για να αναπνέουμε ελεύθερα, να τη γνωρίσουμε καλύτερα εμπεδώνοντάς την στο μάθημα της, τότε χειρόγραφης, Πατριδογνωσίας, και για να την αγαπήσουμε τραγουδούσαμε και αξεχώριστα παίζαμε μονιασμένοι. Που φυτέψαμε μαζί τους φασόλια και φακές σε βρεγμένο μπαμπάκι σε κεσεδάκια από γιαούρτια του Βαλλιανάτου, και παρακολουθούσαμε με θαυμασμό μέρα μέρα το μεγάλωμά τους στο φως του Θεού από τα τεράστια πολυπλαίσια παράθυρα του Τρίτου. Που μας μύησαν στα μυστικά της Γνώσης, στην προσφορά και στην πληρότητα μέσω σεμνότητας, ταπεινοφροσύνης και απλότητας. Που μας κράτησαν μακριά από το μίσος και την οργή και παρασάγγας από τον φανατισμό και τα όποια απόνερά του.
Ας είναι ευλογημένοι οι δρόμοι των Μεγάλων Δασκάλων μας. Ας είναι ευλογημένη η πορεία της δασκάλας μου στο θόλο τον ουράνιο, κι είθε γρήγορα να βλαστήσει άνθος επάνω στο μνήμα της υπηρετώντας τον διαιώνια ατελεύτητο κύκλο δημιουργίας ζωής κι ελπίδας.
Με θλίψη βαθειά αφιερώνω στο δάσκαλό μου Σπυρογιάννη, στη Ρούλα, στον Νίκο, στον Διονύση
18.10.2016
Ευρυδίκη Λειβαδά
Σημ. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί, αύριο, Τετάρτη, 19 Οκτωβρίου 2016 και ώρα 16:00 στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου των Ξένων στο Αργοστόλι.
Φωτογραφία: Στο προαύλιο του 3ου Δημοτικού Σχολείου. Στο μέσο της φωτογραφίας, πίσω, με τα κοντά μαλλιά η δασκάλα είναι η αείμνηστη Θεούλα Γεωργοπούλου.