Ἐκ τῶν ἀνωτέρω ὁδηγεῖται ὁ Ἡρόδοτος εἰς τήν κάτωθι θέσιν καί συμπεράσματα: Ὃτι δηλ. ἡ μέν πενία εἶναι κίνητρον ἀναπτύξεως καί προόδου, ὃταν δέ αὗται ἐπιτευχθῶσιν ἀποτελοῦσι προϊόντα ἐργασίας καί θάρρους, πάντα δέ ταῦτα ἒχοντα ὡς βάσιν τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἀτόμου καί τῶν πολιτῶν.
Ἒδειχνε πάντοτε πολύ μεγάλον ἐνδιαφέρον διά τάς ἐφευρέσεις καί τάς καινοτομίας. Μεταξύ τῶν πολλῶν ἐφευρέσεων τῆς ἀρχαιότητος ἀναφέρει καί ἐκείνην τοῦ Γλαύκου ἐκ Χίου «ὃστις ὑπῆρξεν ὁ πρῶτος, ὃστις ἐφηῦρε, τήν σιδηροκόλλησιν». (Ἀρχαῖον κείμενον: «(Γλαῦκος ὁ Χίος) ὃς μοῦνος δή πάντων ἀνθρώπων σιδήρου κόλλησιν ἐφηῦρε»).
Εἰς τάς Ἱστορίας του ἐπεξήγει λεπτομερῶς τόσον τάς τεχνικάς ὃσον καί τάς οἰκονομικάς σχέσεις, αἳτινες ἀνεπτύσσοντο μεταξύ τῶν διαφόρων λαῶν, ὡς ἐπίσης καί τό πῶς ἐμπορεύοντο μεταξύ των οἱ λαοί καί μέ ποῖα προϊόντα.
Ὑπ΄αὐτάς τάς προϋποθέσεις ὁ Ἡρόδοτος δέν καλύπτεται μόνον διά τοῦ χαρακτηρισμοῦ «Πατήρ τῆς Ἱστορίας», ὡς τόν ὠνόμασεν ὁ Κικέρων. Μέ τούς σημερινούς ὁρισμούς δύναται κατά τόν Ἓλληνα οἰκονομολόγον Ἀ. Κανελλόπουλον νά θεωρῆται «καί Πατήρ τῆς Ἐθνογραφίας, Ἀνθρωπογεωγραφίας καί βεβαίως τῆς Οἰκονομικῆς Γεωγραφίας», ἀφοῦ πάντα τά θέματα, τά ὁποῖα πραγματεύονται αὗται αἱ Ἐπιστῆμαι, τά ἐπραγματεύθη εἰς τάς Ἱστορίας του ὁ Μέγας αὐτός Ἱστορικός. Εἰς τοιοῦτον μάλιστα βαθμόν ὣστε, ὡς λέγει ὁ ἲδιος οἰκονομολόγος (Ἀ. Κανελλόπουλος), «ἡ περιγραφή των θά ἐξεπερνοῦσε τό περίφημον σημερινόν βιβλίον Γκίνες».
Τέλος, ὁ Ἡρόδοτος ὑπῆρξεν ὁ πρῶτος διατυπώσας τήν ὑπ’ αὐτοῦ ἀποκληθεῖσαν «Θεωρίαν τῶν Ὑπερεχόντων Ἀσταχύων», ἢτοι τήν γνωστήν τακτικήν τῶν τυραννικῶν καθεστώτων, ὃπως ἐξαφανίζουσι τούς «ὑπερόχους τῶν ἀστῶν», ἢτοι τούς ὑπερέχοντας ἀνταγωνιστάς τῶν τυράννων εἰς ἦθος, ἱκανότητας καί δημοτικότητα.
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 8.9.2016