χορός στη μουσική- και τα σώματα των κάθε νεανικού επιπέδου ηλικίας χορευτών, παρασύρονταν χωρίς σκέψη και μετρήματα σε ανάλαφρες κι ανάερες κινήσεις.
Τα αρμονικά συγκροτημένα χορευτικά σύνολα που απέπνεαν φρεσκάδα, απέσπασαν τον θαυμασμό όλων καθώς εισπράξαμε πως ο χορός δεν ήταν για αυτούς μια απλή εθιμοτυπική υποχρέωση, αλλά συμμετοχή ψυχής στο πανηγύρι των Φραγκάτων. Ακόμη και τα μικρούλια του συλλόγου εντυπωσίασαν. Με το έξυπνα σκηνικά στημένο δρώμενό τους που πραγματευόταν καλοκαιρινές αγροτικές εργασίες, και τις εύθυμες καντρίλιες τους που με παιδική «αδεξιότητα» (ας μου επιτραπεί η λέξη) έφεραν άριστα εις πέρας, κατόρθωσαν να εισπράξουν χειροκροτήματα και ένθερμες επευφημίες.
Στην παρέα μας ήταν και μη Κεφαλλονίτες που εξέφρασαν με κάθε τρόπο τον ενθουσιασμό τους καθώς τους διαπέρασε αυτή η ενέργεια που εκλύεται κατά τη μουσικοχορευτική εκτέλεση κι άνοιξε κανάλια επικοινωνίας που μόνον η ελληνικότητα κατορθώνει.
Πρωταγωνιστικό ρόλο είχε και η συμπαγής και γνήσια κεφαλλονίτικη μουσική κληρονομιά, πρόσφατο εμπλουτισμό της οποίας οφείλουμε στο συλλεκτικό μεράκι του Γεράσιμου Σωτ. Γαλανού («Η ανέμη του χορού») και στην δεξιοτεχνία, στις σπουδές, στη στέρεη γνώση και στο έμφυτο ταλέντο του βιολιστή Λαμπρογιάννη Πεφάνη, που απολαύσαμε σε αυτό το πανηγύρι, ενός σπουδαίου οργανοπαίκτη που ξεχωρίζει λόγω της αριστοτεχνικής απόδοσής του και της ολοκληρωτικής συμμετοχής τού είναι του κατά την εκτέλεση.
Η προσεγμένη και ευρύχωρη πίστα στα Φραγκάτα φιλοξένησε, πέρα από τον ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό χορευτών του συλλόγου, και πλήθος παρισταμένων που χόρεψαν υπό τους ήχους της ορχήστρας του Νίκου Αναγνωστόπουλου, ενώ τραπέζια και στομάχια ευχαριστήθηκαν κεφαλλονίτικη κρεατόπιττα, βραστό, σουβλάκια, ντόπια φέτα, σαλάτες κι άφθονη δροσερή ρομπόλα.
Εξαιρετικός ο ρόλος του συλλόγου «Ο Μέρμηγκας» και από εκπαιδευτικής απόψεως. Στις ευαίσθητες αυτές ηλικίες με την πειθαρχία, την διδασκαλία, την ομαδικότητα και τον σεβασμό στον συγχορευτή, ο σύλλογος δρα σαν καταλύτης και διαμορφώνει τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών και των εφήβων μέσω αυτονομίας και δημιουργικότητας, αλλά και αναζήτησης επιθυμητής ταυτότητας, δραστηριότητας και, εν κατακλείδι, δημιουργίας σχεδίων. Συγχαρητήρια λοιπόν στον δάσκαλο (ή στη δασκάλα –καθώς δεν γνωρίζω ακριβώς), αλλά κυρίως και σε όλους όσους έχουν την ευθύνη για την εύρυθμη και πολυεπίπεδη λειτουργία του «Μέρμηγκα».
Ραντεβού με τον «Μέρμηγκα» τού χρόνου με υγεία και χαρά στη μεγάλη πίστα των Φραγκάτων.
Ευρυδίκη Λειβαδά