Στόχος είναι η αδιαμφισβήτητη πλέον στο εσωτερικό μονοκρατορία Ερντογάν.
Τόσο το Βερολίνο όσο και οι Βρυξέλλες ξεκαθάρισαν τουλάχιστον ότι η επαναφορά της θανατικής ποινής στην Τουρκία θα σημάνει αυτόματα τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ.
Ο Τούρκος πρόεδρος παραδίδεται στις δικτατορικές ορέξεις του, επειδή πιστεύει ότι μάλλον η Ευρώπη και οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία παρά το αντίθετο.
Είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη δεσμεύθηκε με τον Ερντογάν για να κλείσει η στρόφιγγα των μεταναστευτικών κυμάτων.
Αλλά η ΕΕ δεν χρειάζεται και να παραλύσει οριστικά λόγω αυτής της δέσμευσης.
Το πιθανότερο είναι ότι οι Σύροι πρόσφυγες σταμάτησαν να καταφθάνουν στην Ευρώπη επειδή έκλεισε ερμητικά ο βαλκανικός διάδρομος και όχι επειδή τους ανέκοψε ο Ερντογάν.
Ακόμα πιο σημαντική είναι η συνεργασία με την Τουρκία στους κόλπους του ΝΑΤΟ, αφού λόγω της γεωγραφικής της θέσης η Άγκυρα είναι βασικός εταίρος για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους και τον τερματισμό του εμφυλίου στη Συρία.
Ο Αμερικανός υπΕξ Τζον Κέρι διεμήνυσε ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ σημαίνει αυτόματα και πίστη στη δημοκρατία, αλλά αυτές τις ώρες του οίστρου το αυτί του Ερντογάν δεν ιδρώνει εύκολα.
Η αναμενόμενη συνάντησή του τον ερχόμενο μήνα με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν δείχνει ότι η Άγκυρα βρίσκεται σε φάση στρατηγικού αναπροσανατολισμού.
Τελικά μόνο η οικονομική κρίση μπορεί να βάλει φρένο στον σουλτάνο του Βοσπόρου.
Μετά την κατάρρευση του τουρισμού, ενδέχεται να ακολουθήσει και η αποχώρηση επενδυτών και επιχειρηματιών από τη Δύση. Οι καιροί προμηνύονται δύσκολοι.
Eστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 20.7.2016, ΜΝΜ Tribune