Αντικείμενο μνείας αποτελεί και η στάση των ξένων δυνάμεων, που από την στάση της αρχικής αμηχανίας στην αρχή της μακριάς νύχτας, προχώρησαν σε μια καθαρή στήριξη της δημοκρατικα εκλεγμένης κυβέρνησης απέναντι στους πραξικοπηματίες. Η στάση αυτή δεν εμφορείται από κάποιον ρομαντικό ιδεαλισμό αλλά, κυρίως, από την ανάγκη που έχουν οι μεγάλοι παίχτες να υπάρχει μια σταθερή πολιτική δύναμη στην ήδη εύφλεκτη περιοχή μας. Το γνωστό ρητό για τον «διάολο που γνωρίζεις» φαίνεται ότι έδρασε καταλυτικά στην στήριξη του Ταγίπ Ερντογάν απέναντι στους πραξικοπηματίες.
Όλα αυτά όμως τα δεδομένα δεν αναιρούν ότι η Τουρκία πλέον αποτελεί μια χώρα και μια κοινωνία βαθια διχασμένη σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό αλλά και ηθικό επίπεδο. Είναι σίγουρο ότι η Τουρκία θα εισέλθει σε μια μακρά περίοδο πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας που ίσως την αναγκάσει να μην μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα στα πεδία που απαιτείται η συνεργασία της με την Δύση, όπως η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και η ανάσχεση των προσφυγικών ροων. Ότι και αν συμβεί το σίγουρο είναι ότι θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι η Τουρκία να πάψει να είναι πρωτοσέλιδο.
Χρήστος Λουτράδης – Αρθρογράφος/ συνεργάτης στη Hurriyet Daily News
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 17.7.2016