Τέλος, τη στάση των χεριών σας συμπληρώνει το σύμβολο• κρατούν δηλαδή –ανεξαρτήτως των πληγών που δέχθηκαν ή προξένησαν- μια στάση• παίρνουν θέση στα πράγματα• και συνεπικουρούμενα από το ένδυμα που φέρουν ή δεν φέρουν, και τα ρολόγια ή τα κοσμήματα, εκφράζουν μια δυναμική συμβολικής προσωπικής ισχύος στον σκηνικό τόπο ή κοινωνικό χώρο.
Διαβάζοντας το κείμενο της Αράβου –βοηθούντων και των πολύ όμορφων έως εξαιρετικών εικαστικών στοιχείων- έχεις την αίσθηση τής διακειμενικότητας• πραγμάτων δηλαδή που θα λέγονται και θα γίνονται ανάμεσα στους ανθρώπους για πάντα • το 2016• ή το 4116.
Το περιεχόμενο θα αναλύσουν διεξοδικά οι ομιλητές. Η θέση η δική μου είναι μέσα από την οπτική της Συνισταμένης των Τεχνών: τού Θεάτρου• ως απόσταγμα της οποίας θέτω την εξής φράση: Μετά τις όποιες εξηγήσεις δοθούν , εμείς οι ηθοποιοί θα παραστήσουμε, αυτό που θα παραμείνει ανερμήνευτο!: :Την άδηλη ύλη προσώπων και πραγμάτων• την μόνη που στέκεται επάξια στην Σκηνή, της Τέχνης ή της Ζωής.
Το κείμενο παρουσιάζει εμφανή σημεία πως επιδέχεται Θεατροποίηση, -ή ακόμα καλύτερα, κινηματογραφοποίηση(!)- στον τύπο τού Λυρικά Ρεαλιστικού Θεάτρου, ή Κινηματογράφου• με προέκταση των ιστοριών• για να δημιουργηθεί έτσι η απαραίτητη πλοκή, σύγκρουση, λύση. Ένα άλλο στοιχείο που μου άρεσε, είναι πως μπορεί να διαβαστεί κι από το τέλος• ή τυχαία από οιαδήποτε σελίδα• χωρίς να μειωθεί η αίσθηση περιγραφής τής πραγματικότητας με την τεχνική τού ονείρου, όπως προανέφερα.
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος.
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός Απόφοιτος Σχολής Καλών Τεχνών -Τμήματος Θεάτρου- Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μέλος της Εθνικής Επιτροπής Ειδικών Biennale Νέων Ευρώπης &΄Μεσογείου B.J.E.M.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 10.7.2016