ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

II. Είναι γνωστό ότι η Κεφαλλονιά –όπως και τα υπόλοιπα Ιόνια νησιά- ευρισκόμενη σ’ έναν εξαιρετικά ευαίσθητο από στρατηγική άποψη χώρο, έχει γνωρίσει κατά την διάρκεια των νεοτέρων χρόνων διάφορες μορφές ξένης κυριαρχίας. Εν τούτοις, οι Έλληνες κάτοικοί της μπορεί μεν να δέχθηκαν ορισμένες θετικές πολιτισμικές επιδράσεις από συγκεκριμένους κατακτητές –όπως αποδεικνύει, για παράδειγμα, η ανάπτυξη της αποκαλούμενης «Επτανησιακής Σχολής» στην μουσική, την λογοτεχνία και την ζωγραφική- πλην όμως διατήρησαν ακέραιο το εθνικό τους φρόνημα και δεν έπαυσαν, ούτε στιγμή, να οραματίζονται την ώρα που θα γευθούν την ελευθερία τους, προκειμένου ν’ ασκήσουν την αυτοδιάθεσή τους και να ενταχθούν στον Εθνικό Κορμό.

III. Πρώτος σταθμός στην πορεία για την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα υπήρξεν η ίδρυση του «Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων», το οποίο εν συντομία αποκαλούμε «Ιονικό Κράτος». Το εν λόγω κράτος ιδρύθηκε, όπως είναι γνωστό, μετά την Γαλλική Επανάσταση, όταν οι Βενετοί με την Συνθήκη του Καμποφόρμιο (Campo Formio), to 1797, αποχώρησαν από τα Επτάνησα. Το 1850 το Κοινοβούλιο των Επτανήσων ψήφισε την Ένωση με την Ελλάδα, αλλά η Μεγάλη Βρετανία ως εγγυήτρια δύναμη την απέρριψε. Τελικώς, η Ένωση πραγματοποιήθηκε στις 21 Μαΐου του 1864.

IIII. Αξίζει να τονισθεί ότι η ενεργός συμμετοχή της ελληνικής πλευράς στις διπλωματικές διεργασίες που οδήγησαν στην αλλαγή κυριαρχίας επί των Ιονίων Νήσων εντοπίζεται στο χρονικό διάστημα μεταξύ Νοεμβρίου 1863 και Μαρτίου 1864. Και να υπογραμμισθεί με έμφαση, ότι το θεσμικό καθεστώς υπό το οποίο τα Επτάνησα θα είχαν ενωθεί με την Ελλάδα θα ήταν προβληματικό, εάν ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν είχε ορισθεί από την τότε Κυβέρνηση ως πληρεξούσιος «δια την διαπραγμάτευσιν Συνθήκης περί της παραχωρήσεως της επί των Ιoνίων Νήσων προστασίας της Α.Μ. και της Ενώσεως των Νήσων τούτων μετά της Ελλάδος».

V. Σε όλες τις μεγάλες στιγμές της ιστορικής διαδρομής της Κεφαλλονιάς, οι κάτοικοί της διατήρησαν ακμαίο το ηθικό τους και υψηλό το φρόνημά τους. Ακόμη κι όταν το Νησί τους επλήγη από τους μεγάλους σεισμούς του 1953, οι οποίοι είχαν ως συνέπεια να ισοπεδωθούν όλα σχεδόν τα οικήματα που υπήρχαν σ’ αυτό, οι Κεφαλλονίτες βρήκαν την δύναμη να προχωρήσουν με απαράμιλλο θάρρος. Και μέσα σ’ ελάχιστα χρόνια κατάφεραν να καταστήσουν την Κεφαλλονιά μιαν από τις πλέον αναπτυγμένες περιοχές της Χώρας μας.

VI. Άλλωστε, οι επιδόσεις των Κεφαλλονιτών υπήρξαν πάντοτε λαμπρές όχι μόνον στην οικονομία αλλά και στον πολιτισμό. Το νησί της Κεφαλλονιάς έχει περίοπτη πνευματική παράδοση, καθώς αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι έχει αναδείξει λαμπρούς άνδρες, όπως τους αρχαιολόγους Σπυρίδωνα Μαρινάτο και Παναγή Καββαδία, τους πολυτάλαντους Αλιβιζάτους, τον φιλόσοφο Βικέντιο Δαμωδό, τους ποιητές Μικέλη Άβλιχο και Ανδρέα Λασκαράτο, τους μουσικούς Αντίοχο Ευαγγελάτο, Αργύρη Κουνάδη και Διονύσιο Λαυράγκα. Σ’ αυτούς, έχω χρέος να προσθέσω τον Γεράσιμο Αρσένη, που πριν λίγο καιρό έφυγε από κοντά μας, μα που η μνήμη του είναι και θα είναι πάντα ζωντανή μέσα μας, κυρίως δε στην αγαπημένη του Κεφαλλονιά.

Κύριε Δήμαρχε,

Θέλω να σας διαβεβαιώσω, προσφέροντας από την πλευρά μου ένα ταπεινό «αντίδωρο» για την μεγάλη τιμή που μου επιδαψιλεύσατε, ότι το κατά τ’ ανωτέρω πολυπρισματικό «δαιμόνιο» των Κεφαλλονιτών θ’ αποτελεί, εφεξής, δείκτη πορείας κατά την άσκηση των καθηκόντων μου.

Ευχαριστώ, και πάλιν, θερμώς για την μεγάλη τιμή και για την εγκάρδια υποδοχή και φιλοξενία.

Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 22.5.2016, Ολυμπία