Νυμφαία με ελάχιστες δυνάμεις αλλά με ηγήτορες τους στρατηγούς Κωτούλα, Λιούμπα, Καράσσο, τους Συνταγματάρχες Καραμπάτο, Κόπιτσα, Τριανταφυλλάκο, Πλευράκη, Χόνδρο, Ταγματάρχες Δρακούση, Αναγνωστό, Δουράτσο, Καλλιγέρη, Δαράτο, Πικουλάκη, Λοχαγούς: Κούκα, Ράτσο, Κυριακίδη, Παπαδάκη, Γκίκα, Νικολούδη, με τους στρατιώτες τους που ετάχθησαν στο ιερό καθήκον της διαφύλαξης του πατρίου εδάφους, επιτέλεσαν το θαύμα που άφησε άφωνους όλους της γερμανικής ηγεσίας. Και ο Χίτλερ ακόμη στο λόγο του στο Ράϊχσταγκ την 4η Μαΐου 1941 είπε για τους στρατιώτες μας: «πολεμούν μέχρι την τελευταία σφαίρα και δεν παραδίδονται παρά μόνον όταν δεν μείνει σφαίρα στη θαλάμη του όπλου τους».
Ο ελληνικός στρατός σφυροκοπήθηκε σκληρά. Πολέμησε με τα ηθικά και ψυχικά αποθέματα που διέθετε την στιγμή που όλη η Ευρώπη μέσα σε λίγες ημέρες είχε υποκύψει στην γερμανική θύελλα. Τα οχυρά μας δεν τα κατέλαβαν οι Γερμανοί. Δεν μπόρεσαν. Παρεδόθησαν όταν εξέλειπε και η ελάχιστη ελπίδα.
Αυτή η επίθεση ήτα η χρυσή προσφορά του Χίτλερ προς τον Ιταλό σύμμαχό του Μουσολίνι. Του ζήτησε όμως να απέχουν οι Ιταλοί από αυτήν την επιχείρηση, και μόνο μια μικρή συμβολική δύναμη θα συνόδευε τους Γερμανούς.
Οι φρουρές των οχυρών απεχώρησαν περήφανες με ψηλά τη σημαία μας, ενώ γερμανικά αποσπάσματα απέδιδαν τιμές.
Υποκλίθηκαν έτσι μπροστά σε αυτό το θαύμα των ελληνικών όπλων, γιατί δεν πίστευαν ότι τόσο λίγοι θα έκαναν τόσα πολλά.
Ο στρατηγός Διοικητής του 18ου Σ.Σ. Μπαίμε λέει στον επιτελάρχη του ΤΣΑΜ Συνταγματάρχη (ΠΒ) Καλογερόπουλο: «Είχαμε ακούσει για την γενναιότητα και τον ηρωισμό του ελληνικού στρατού, αλλά δεν εφανταζόμεθα την γενναιότητα και τον ηρωισμό τον οποίο επέδειξαν οι στρατιώτες σας. Επολεμήσατε θαυμάσια. Και πάλι, σας συγχαίρω εγκαρδίως».
Ο Χρήστος Ζαρόκωστας (Ρούπελ 1966) είπε: «Όσοι παρευρέθηκαν στους αγώνες της Αλβανίας ή του Ρούπελ σχημάτισαν μια ατράνταχτη πίστη στο μέλλον της φυλής μας. Αν δεν διδαχθούμε όμως στην ομόνοια και την αυταπάρνηση από τους ήρωες εκείνους τότε θα χάσουμε ό,τι πολυτιμότερο μάς έδωσε το χυμένο αίμα τους. Αλλοίμονο αν πιστέψουμε πως θα λείψουν ποτέ οι εχθροί από τον δρόμο της Ελλάδος. Κι ας γίνει η ιστορία του Ρούπελ αστέρι για να μας οδηγεί πώς πρέπει να αντιστεκόμαστε στους εχθρούς μας, όσο μεγάλοι κι αν είναι».
Πηγές: Ελληνικό Λογοτεχνικό Αρχείο 2002
Διονύσης Αρβανιτάκης
Υ.Γ. Αυτά τα προφητικά λόγια του Ζαρόκωστα μπορεί να έχουν και σήμερα πολλούς αποδέκτες ένθεν κι ένθεν. Αν τα καταλαβαίνουν φυσικά!
Eστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 6.4.2016