Τεμπελιάζει ο άνεμος κρυμμένος
στίς πυκνές τών δένδρων φυλλωσιές.
Ανθρωπε σέ χρειάζομαι τούτη τή νύχτα
νά σού δείξω τίς πληγές
που άνοιξε στό δέρμα μου ο ήλιος
νά σού πω πόσο φοβάμαι
τί θά ξημερώσει
να σού κρύψω πόσο σέ φοβάμαι άνθρωπε.
Ζολιώ Λαδά Βαρβαρέσου
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 21.3.2016