εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στην Αίγυπτο, τη Ν. Αφρική και την Ιταλία. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στην Αθήνα, όπου μένει ως το 1948. Η διπλωματική του καριέρα έλαβε τέλος το 1962 και έτσι ο Σεφέρης μπόρεσε να μείνει μόνιμα στην Αθήνα.
Το 1931 εκδίδει την πρώτη ποιητική συλλογή του, με τον τίτλο «Στροφή». Η στροφή για τον ποιητή έχει αρχίσει. Τα ποιήματα της συλλογής του, απλά στην έκφραση αλλά με πυκνά νοήματα, μας φέρνουν σ’ ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα από αυτό της παρακμής και της διάλυσης που χαρακτήριζε τη γενιά του 1920. Αξιοσημείωτο είναι το ότι πρώτος θα χαιρετίσει τη «Στροφή» ο Παλαμάς. Το 1932 εκδίδεται η «Στέρνα» εκτός εμπορίου, ενώ σημαντικό σταθμό αποτελεί το «Μυθιστόρημα», μια ποιητική συλλογή που εκδίδεται το 1935. Ο ποιητής εγκαταλείπει πια οριστικά το μέτρο και την ομοιοκαταληξία και δημιουργεί με τον ελεύθερο στίχο το δικό του προσωπικό ύφος.
Το 1940 ο Σεφέρης εκδίδει το «Τετράδιο γυμνασμάτων», ενώ την ίδια χρονιά εκδίδεται και το «Ημερολόγιο καταστρώματος». Συνέχεια αυτής της συλλογής αποτελεί το «Ημερολόγιο καταστρώματος Β΄», που εκδίδεται στην Αλεξάνδρεια το 1944. Τα ποιήματα που περιέχει η συλλογή είναι επηρεασμένα από τη φρίκη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1947 έχουμε τη συλλογή «Κίχλη», ενώ το 1955 μια ποιητική συλλογή εμπνευσμένη από τα ταξίδια του Σεφέρη στην Κύπρο, που έχει τον τίτλο «Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν…» ή «Ημερολόγιο καταστρώματος Γ΄». Το 1966 κυκλοφορούν τα «Τρία κρυφά ποιήματα», ενώ ένα χρόνο μετά το θάνατο του ποιητή, το 1972, συγκεντρώθηκαν με την επιμέλεια του Γ.Π. Σαββίδη όλα του τα ποιήματα με τον τίτλο «Ποιήματα».
Ο Γιώργος Σεφέρης τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ της Λογοτεχνίας το 1963. Πέθανε το Σεπτέμβριο του 1971 στην Αθήνα, πριν προλάβει να δει την πτώση της δικτατορίας που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 1967 και τον είχε πικράνει τόσο πολύ.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 28.2.2016, Μαγδαληνή Ντούκα Μοντεσάντου