ο Γεώργιος Ιακωβάτος τόν οποίον ωνόμαζαν Γεωργαντάρα. Ανέκδοτα δικά του ακούγονταν
γιά καιρό στίς ταβέρνες τού Ληξουριού. Η ταβέρνα ήταν τότε, κάτι σαν καλλιτεχνικό
στέκι. Ο Ρόκος πού ωνομαζόταν Leonardo Davinci, σκάρωνε στιχάκια, ο Τσίχλης σατύριζε
τά τής εποχής. Επίσης χορωδίες τραγουδούσαν τραγούδια τού Τζανή Τυπάλδου. Παρέες
παρέες βολτάρανε στόν παραλιακό δρόμο καί τραγουδούσαν
[Χαρείτε σείς τά τάλαρα πού τάχετε πολλά/
καί μείς μέ τό ψωμάκι μας/παιρνάμε μιά χαρά].
Υπήρχε επίσης ένας φίλος καί μαθητής πιστός τού Μικέλη Αβλιχου ο ονομαζόμενος [Μικέλης του Μικελάκη} πού γράμματα πολλά δέν γνώριζε, εγνώριζε ομως απ έξω όλα
τά ποιήματα τού Αβλιχου και είχε αλληλογραφία μέ τόν Ψυχάρη, τόν Φτέρη καί
αλλους. Τό Ληξούρι μετά τόν πόλεμο έβριθε ερασιτεχνών φιλολόγων καί ποιητών
Καθημερινά η ζωή τών Ληξουριωτών ηταν στενά δεμένη μέ τήν Φιλολογία. Οχι
εκείνη του πτυχίου αλλα εκείνη του εμφυτου ταλέντου.
Zoλιώ Λαδά Βαρβαρέσου
ΠΗΓΕΣ
Εφημερίδα τών Κεφαλλήνων 1948, Εκδότες Δ. Μανέντης, Π. Βιλλάνδος, Μ. Μοντεσάντος
ΤΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΚΑ, Γεωργίου Δεστούνη, Εκδοση Φίλων Επαρχίας Πάλης ΤΟ ΛΗΞΟΥΡΙ
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 19.2.2016