Το πλήρωμα του ελικοπτέρου, τρείς λεβενταετοί του Ναυτικού μας, Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, Αρχικελευστής Έκτωρ Γιαλοψός, απογειώνονται πάραυτα, παρά τις διαβολεμένες καιρικές συνθήκες -δεν διστάζουν ούτε στιγμή που τους καλεί το καθήκον- από τη φρεγάτα ΝΑΥΑΡΙΝΟ F461 που περιπολεί εκεί. Εντοπίζουν τους Τούρκους στη δυτική Ίμια. Αυτό αναφέρει το περιπολούν πολεμικό μας στις 04:50. Μετά την τρίτη διέλευση το ελικόπτερο χάνεται από τις οθόνες των ραντάρ. Καταρρίπτεται από τους Τούρκους. Κι όταν μαθεύτηκε το λυπηρό γεγονός όλοι οι Έλληνες έχασαν τη μιλιά τους –πλήν των υποτιθέμενων πολιτικών-.
Ο Αντιναύαρχος ε.α. Ξεν. Μαυρογιάννης γράφει (στο περιοδικό «Ναυτική Ελλάς», Ιαν. 2006): «Τα τρία παλληκάρια του ελικοπτέρου βρήκαν το χάραμα εκείνο τον θάνατο κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Θάφτηκαν στα γαλανά νερά του Αιγαίου που για χρόνια φύλαγαν ακρίτες, άγρυπνοι φρουροί. Τήρησαν τον όρκο που είχαν δώσει να φυλάττουν πίστιν εις την πατρίδα και να υπερασπίζονται με πίστιν και αφοσίωσιν μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός τους τας Σημαίας, να μην τις εγκαταλείπουν. Έμπλεοι πάσης τιμής πέρασαν στην αιωνιότητα».
Ο παλαιός πολιτικός Χριστόφορος Στράτος έγραψε κάποτε: «πιστεύω ότι το να γεννηθεί κανείς Έλλην δεν είναι μόνο προνόμιο, αλλά και βαθύτατη ευθύνη».
Αυτοί οι άνδρες γεννήθηκαν Έλληνες και πέθαναν Έλληνες. Ήταν αξιωματικοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Όλη η Ελλάδα έκλαψε τον χαμό τους. Όμως δεν ήταν δάκρυα λύπης, γιατί δεν αρμόζει κάτι τέτοιο σε ήρωες. Ήταν δάκρυα οργής και αγανάκτησης για τις γνωστές παραμέτρους του χαμού τους.
Η γαλανόλευκη, αυτό το «πανί», που το είπε έτσι κάποιος βλάκας υψηλά ιστάμενος πολιτικός χωρίς ντροπή, πέταξε με τα μέτρα της δόξης για να σκεπάσει τα κορμιά των ηρώων.
Αυτό μαζί με όσα άλλα απίστευτα κι απίθανα που συνέβησαν τότε. Και οι πολιτικοί της τότε εποχής…
Στο φέρετρο των ηρώων ακουμπά όλη η Ελλάδα. Στο αιώνιο ταξίδι τους εκεί, στη νέα τους υπηρεσία μαζί με τόσους άλλους γαλαξίες του Ναυτικού μας που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα, χαράσσουν πάνω στους χάρτες της δόξας τις συντεταγμένες του τρίπτυχου πιστεύω – πατρίδα, όρκος, σημαία- που είναι η αρχή και το τέλος της πολεμικής και ηθικής διαθήκης μας.
Τιμημένοι πέρασαν στην αιωνιότητα άξιοι της πατρίδας. Οι νησίδες Ίμια είναι ένα ιστορικό και ηθικό δίδαγμα.
Διονύσης Αρβανιτάκης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 30.1.2016