Σε μία από τις όχι και τόσο συχνές συνεντεύξεις του στην γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, ο Κίσινγκερ τοποθετείται για όλα τα «καυτά θέματα» της διεθνούς και ευρωπαϊκής επικαιρότητας από τη μάχη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος μέχρι την γερμανική διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Εκφράζει την συμπάθεια του προς την Α. Μέρκελ, ενώ σημειώνει πως στον αγώνα κατά των τζιχαντιστών η διπλωματία δεν επαρκεί.
Ερωτηθείς για το ζήτημα της μάχης ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, ο Κίσινγκερ παραδέχεται πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση διαπραγμάτευσης που θα έχει νόημα. Αντιθέτως καλεί σε μια στρατιωτική ήττα της οργάνωσης. Όπως ωστόσο σημειώνει αυτό δεν σημαίνει πως η διπλωματία δεν έχει το ρόλο της. Αλλά σε άλλο μέτωπο. Εκείνο της δημιουργίας ενός ευρύτερου συνασπισμού της Μέσης Ανατολής και των διατλαντικών δρώντων για να νικηθεί το ΙSIS.
Αναφερόμενος γενικότερα στην κατάσταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, ο Κίσινγκερ προτείνει μια νέα «Συνθήκη της Βεσφαλίας» (σσ. η συνθήκη του 1648 που έθεσε τα σύνορα της Ευρώπης, βάζοντας τέλος στον Τριακονταετή Πολέμο και αποτέλεσε τη βάση για τη νέα διεθνή τάξη της εποχής) που θα σταματούσε τις αναταραχές στην περιοχή.
Αναφερόμενος στο άλλο θέμα που απασχολεί την ευρωπαϊκή πολιτική, την πολιτική κρίση, ο Κίσινγκερ, παρά τη διστακτικότητα αρκετών στην Ευρώπη να αποδεχθούν τις ροές των αιτούντων άσυλο, αναφέρει πως η μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη είναι ένα πολύ σπάνιο ιστορικό γεγονός όπου μια περιοχή δεν υπερασπίζεται, αλλά αντιθέτως ανοίγει τα σύνορά της. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία για εκατοντάδες χρόνια, όπως σημειώνει. Την ίδια στιγμή εκφράζει τη βαθειά του συμπάθεια για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ, ενώ την συμβουλεύει να εξετάσει τον αντίκτυπο που θα έχουν οι προσφυγικές ροές στην κοινωνία. Όπως προσθέτει, και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα.
Δεν εκπλήσσομαι που υπάρχει περισσότερη αταξία στον κόσμο», δηλώνει στη συνέντευξη ο Κίσινγκερ και προσθέτει: «Νομίζω ότι τα βασικά προβλήματα είναι τα εξής: Πρόκειται για την πρώτη φορά στην ιστορία που τα γεγονότα συμβαίνουν ταυτόχρονα. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν τι γίνεται σε κάθε μέρος του κόσμου, την ίδια στιγμή. Αυτό επιταχύνει τις διαδικασίες και τις κάνει πιο περίπλοκες. Δεύτερον, υπάρχει ένας αριθμός αναταραχών σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Δεν έχουν όμως τα ίδια χαρακτηριστικά, οπότε δεν υπάρχει ενοποιητική αρχή με την οποία μπορούν να λυθούν όλα μαζί».
Σημειώνεται πως στο τελευταίο του βιβλίο που κυκλοφόρησε πέρυσι με τίτλο «Παγκόσμια Τάξη» ο Κίσινγκερ υποστηρίζει πως ένας βασικός πυλώνας πάνω στον οποίο βασίστηκαν οι σύγχρονες διεθνείς σχέσεις, η έννοια της τάξης, έχει πλέον διασαλευθεί με επικίνδυνες συνέπειες.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 30.12.2015, tribune