Πρόσφατο είναι επίσης το παράδειγμα της φονικής βομβιστικής επίθεσης στην Άγκυρα, με θύματα αντιπάλους του καθεστώτος Ερντογάν, την οποία εκτέλεσε το «βολικό» Ισλαμικό Κράτος, σύμφωνα με τις τουρκικές αρχές.
Η Τουρκία, η χώρα που συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους, μαζί με την επίσης, τώρα, συγκινημένη, Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να υποστεί, άμεσα, τις συνέπειες των πράξεων της ισλαμοφασιστικής πολιτικής Ερντογάν, στη Μέση Ανατολή.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Αντίθετα βλέπουμε την ΕΕ να την χαϊδεύει και ΗΠΑ και Ρωσία να τηρούν μεν επιφυλακτική, έναντί της, στάση, αλλά χωρίς να την πιέζουν ιδιαίτερα.
Ο Ερντογάν μετά τη νίκη του στις πρόσφατες εκλογές επανέφερε στην επιφάνεια τα σχέδιά του για την Συρία, στα οποία περιλαμβάνεται η δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» και ασφάλειας πτήσεων στη βόρεια Συρία. Η απαίτηση αυτή της Τουρκίας χρονολογείται από το 2012. Αρχικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως επιθετική κίνηση της Τουρκίας με τελικό στόχο την ανατροπή Άσαντ. Τώρα όμως η τουρκική εμμονή έχει περισσότερο αμυντικό χαρακτήρα, λόγω της υποστήριξης των Αμερικανών στους Κούρδους της Συρίας.
Η Τουρκία είναι βέβαιο ότι δεν έκλαψε για τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι. Η επίθεση θα προκαλέσει, πιθανότατα, ισχυρά γαλλικά αντίποινα κατά του Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ, αλλά και Συρία. Αν η Γαλλία, ενδεχομένως και το ΝΑΤΟ, εμπλακούν άμεσα και ισχυρά στην Συρία, θα υπάρχει ένα σοβαρό αντίβαρο, πλέον, στη ρωσική εμπλοκή στη χώρα αυτή.
Ενδεχομένως δε, υπό το προκάλυμμα τυχόν γαλλικής-Νατοϊκής επέμβασης, ίσως τουρκικές δυνάμεις περάσουν στην Συρία, με το πρόσχημα αντιμετώπισης των τζιχαντιστών. Η παρουσία των τουρκικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία, θα προστατεύσει και θα κρατήσει ζωντανή την κατά του Άσαντ αντιπολίτευση, η οποία έχει υποφέρει ιδιαίτερα από τα ρωσικά πλήγματα.
Η Τουρκία από το 2013 επεδίωκε την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην συριακή κρίση, εφευρίσκοντας ακόμα και χημικές επιθέσεις από το καθεστώς Άσαντ, το οποίο φυσικά δεν είναι αγγελικό, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν είχε ευθύνη. Αντίθετα τα χημικά, τον Σεπτέμβριο του 2013, στη Δαμασκό, τα έριξαν οι τζιχαντιστές. Και ποιος τους τα προμήθευσε; Μα φυσικά η Τουρκία και για την ακρίβεια η ΜΙΤ.
Έτσι η Τουρκία θα εξακολουθήσει να διατηρεί στο τραπέζι το κατά του Άσαντ χαρτί, αντιμετωπίζοντας ένα πρόβλημα που έδειχνε άλυτο για αυτήν, τη ρωσική εμπλοκή στην Συρία. Ίσως η επίθεση στο Παρίσι, τελικά, να μην στεναχώρησε ιδιαίτερα την Τουρκία.
ΠΚ
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 16.11.2015