Αυτές ήταν μερικές μόνο από τις επισημάνσεις που διατυπώθηκαν στη νέα διάλεξη του Επίκουρου Καθηγητή Γεωπολιτικής και Οικονομικών των Υδρογονανθράκων του Παν. Λευκωσίας δρ. Θεόδωρου Τσακίρη, στο πλαίσιο της σειράς με τίτλο : «Ενεργειακή Ασφάλεια και Γεωστρατηγική στην Ευρώπη και τη Νοτιανατολική Μεσόγειο», που διοργανώνει το Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
«Εφαρμόζοντας τα δόγματα των Προέδρων Κάρτερ και Ρήγκαν, οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τις Βρετανία και Γαλλία εγκατέστησαν δεκάδες χιλιάδες άνδρες και των τεσσάρων όπλων σε όλες τις αραβικές χώρες του Περσικού Κόλπου με έναν και μοναδικό στόχο: πως να διασφαλιστεί χωρίς προβλήματα η ροή πετρελαίου από αυτή την περιοχή μέσω του Σουέζ σε μια εποχή που το Ιράν απειλούσε τους πάντες μετά την ισλαμική επανάσταση του Χομεϊνί», υπέδειξε ο δρ. Τσακίρης. Το Ιράκ μετά την ήττα του το 1991 συνεργαζόταν αρχικά με τους παρατηρητές του ΟΗΕ, αλλά από το 1999 και ύστερα, διέκοψε κάθε συνεργασία με τον διεθνή οργανισμό. Παράλληλα το Κουβέϊτ και άλλα μικρά εμιράτα στον Κόλπο τηρούσαν φιλική προς τις ΗΠΑ στάση σε αντίθεση με τη Σαουδική Αραβία, όπου πολλοί αδιάλλακτοι ισλαμιστές αναγκάστηκαν να εξοριστούν στην Υεμένη, η οποία υπήρξε το πρώτο καταφύγιο της Aλ Καϊντα.
Για τους Σαουδάραβες το πρόβλημα λύθηκε το 2003 . Δεν ήταν λίγοι οι ΄Αραβες που δεν επιθυμούσαν την ανατροπή του καθεστώτος του Ιράκ, όσο και αν ήταν απολυταρχικό γιατί αποτελούσε την ασπίδα αναχαίτισης του ισλαμικού φανατισμού του Ιράν. « Αν μάλιστα δεν είχε συμβεί η 11/9 δεν αποκλείεται η Αμερική και γενικά η Δύση να παρέμεναν απλοί παρατηρητές των όσων συνέβαιναν στα έλη του νότιου Ιράκ, στο Φάο και το Σατ αλ ΄Αραμπ, με τη συστηματική δίωξη και εξόντωση των Σιιτών από τις δυνάμεις που διατηρούσε ακόμα ο Σαντάμ» εκτίμησε ο δρ. Τσακίρης.
Μέσα σε τρείς βδομάδες οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Σύμμαχοί τους κατέλαβαν το Ιράκ, ανέτρεψαν τον Σαντάμ και πίστεψαν πως θα δημιουργούσαν εύκολα νέα κατάσταση βασισμένη σε ομοσπονδιακά δεδομένα. Δυστυχώς οι ΗΠΑ διέπραξαν τραγικά λάθη.
Πρώτον επιδόθηκαν στην δίωξη και την εξουδετέρωση κάθε τι που εκπροσωπούσε το κόμμα Μπάαθ, στο οποίο όμως ανήκε όλη η δομή του απολυταρχικού κράτους του Σαντάμ. Κατάργησαν ολοσχερώς τον Στρατό του Σαντάμ και ξόδεψαν δισεκατομμύρια δολάρια για να δημιουργήσουν το νέο Στρατό του Ιράκ, που όμως κατέρρευσε με την πρώτη αναμέτρηση του με τις δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους.
Δεύτερον, προσπάθησαν να φέρουν δημοκρατικά στοιχεία από το εξωτερικό, ιρακινούς που όμως δεν είχαν πλέον καμία σχέση με τον πληθυσμό, δεν εκπροσωπούσαν τίποτα και ήταν σχεδόν άγνωστοι. Μετέτρεψαν το Ιράκ σε ομοσπονδία και το κατέστρεψαν. «Από κεντρικό κράτος θέλησαν να δημιουργήσουν ομοσπονδιακό και το διέλυσαν. ΄Ηταν μια κοντόφθαλμη πολιτική γιατί σήμερα τίποτε δεν λειτουργεί, δεν υπάρχει πλέον Ιράκ, όπως το ξέραμε παλιά.
Και το χειρότερο; Το χαλιφάτο κυριαρχεί σε περιοχή όπου υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 100 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Με την λαθεμένη αμερικανική πολιτική αυξήθηκαν δραματικά οι τρομοκρατικές επιθέσεις στην καρδιά της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου. Πρέπει να σταματήσει το ταχύτερο δυνατό το κακό που δημιούργησαν οι ίδιοι οι αμερικανοί. Εφυγαν πολύ νωρίς από το Ιράκ. Το κατάλαβαν και προσπαθούν να διορθώσουν την κατάσταση διατηρώντας ακόμα τις δυνάμεις τους στο Αφγανιστάν.
Αλλά το Ιράκ; Στον βορρά υπάρχει πλέον το Κουρδικό «κράτος» με καλές σχέσεις με την Τουρκία, όπου ανθούν Αμερικανικές εταιρίες πετρελαίου. Στό νότο, κυριαρχούν οι Σιίτες που ελέγχονται από το Ιράν . Στα δυτικά τον έλεγχο έχει το Ισλαμικό Κράτος, που δυναμώνει συνέχεια και επεκτείνεται και στη Συρία, απειλώντας όλους τους αγωγούς πετρελαίου. Μένει μονάχα ένα μικρό κομμάτι στο οποίο τον έλεγχο ασκεί η κυβέρνηση που ελέγχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες», ανέλυσε ο ομιλητής. Σχολιάζοντας τις εξελίξεις στο Ιράν, εκτίμησε η Ουάσινγκτον με την πολιτική της προσπαθεί να το αποτρέψει το Ιράν από το να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
«Οι νέοι ηγέτες του Ιράν δεν είναι σαν αυτούς στα χρόνια της Ισλαμικής Επανάστασης. Είναι πραγματιστές . Θα είναι πολύ επικίνδυνο αν το Ιράν τελικά αποκτήσει πυρηνικά όπλα, γι αυτό και όλες οι προσπάθειες της Δύσης στρέφονται προς αυτή την κατεύθυνση. Και πάλι, κύριος τελικός στόχος είναι το πετρέλαιο του Κόλπου να φτάνει με ασφάλεια στον δυτικό κόσμο μέσω του Σουέζ», κατέληξε.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 14.11.2015, Μ. Ιγνατίου