Η παρουσίαση της συμπεριφοράς του λαού μας και ο καταλυτικός του ρόλος, στην διαμόρφωση της εξέλιξης του πολέμου, του ηθικού των αμυνομένων στο φασισμό, λαών και ο εορτασμός της, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Όσον αφορά στην παρουσίαση του ολέθρου, της θηριωδίας του πολέμου είναι, νομίζω, χρησιμότερη
αν συγχρόνως αποκαλύπτει και τα αίτια που οδήγησαν σε αυτόν.
Με την πρόθεση να συνεισφέρω, σε αυτό το σκέλος του προβληματισμού, παρουσιάζω το κείμενο που ακολουθεί, κείμενο που χρησιμοποίησα και κατά τις εκδηλώσεις της 27 και 28ης του 2014, οργανωμένες από τις κοινότητες των Κυνοπιαστών και της Κορακιάνας..
Τα συνήθως αναφερόμενα αίτια του Β! παγκοσμίου πολέμου είναι.
Οι, αδύνατον να καταβληθούν. επανορθώσεις που επεβλήθησαν στους Γερμανούς, με τις συνθήκες των Βερσαλλιών, στο τέλος του Α! παγκοσμίου πολέμου
Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε το 29 στις ΗΠΑ και πήρε διεθνείς διαστάσεις.
Οι επιπτώσεις αυτής της κρίσης στη Γερμανία, που αντιμετώπιζε συγχρόνως και το πρόβλημα των τεράστιων επανορθώσεων.
Η άνοδος του Ναζισμού και του ρεβανσισμού σε πολιτικό επίπεδο στη Γερμανία και ενός επιθετικού αντισημιτισμού σε κοινωνικό.
Η άνοδος εθνικοσοσιαλιστικών και μιλιταριστικών καθεστώτων σε ολόκληρη την
Η προσπάθεια, διατήρησης της ειρήνης με κάθε κόστος.
Αίτια που δεν αναφέρονται είναι.
Tα ριζωμένα στον Α! παγκόσμιο πόλεμο αίτια και ότι ο Β! παγκόσμιος πόλεμος αποτελεί συνέχεια του Α!
Οι σχέσεις λυκοφιλίας μεταξύ των νικητών της Γερμανίας, πριν την έναρξη , κατά τον Α! παγκόσμιο πόλεμο και μετά τη λήξη του.
Κατά συνέπεια. Η αδυναμία των νικητών να διαχειριστούν την νίκη τους, να αποφύγουν τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, να εδραιώσουν σταθερές σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας, μια αξιοσέβαστη διεθνή έννομη τάξη, αφ, ενός δεν απέτρεψαν ρεβανσιστικούς εξοπλισμούς, και αφετέρου επέτρεψαν την άνοδο των εθνικοσοσιαλιστών και του Χίτλερ.
Η εκ μέρους των νικητών ηθική καταδίκη της Γερμανίας ως, αποκλειστικά, υπεύθυνης για τον πόλεμο που δεν έγινε ποτέ αποδεκτή από τον Γερμανικό λαό.
Η άρνηση των νικητών του Α! παγκοσμίου πολέμου να καταστήσουν αποτελεσματική την Κοινωνία των Εθνών και να εδραιώσουν βιώσιμους θεσμούς μιας μεταπολεμικής έννομης τάξης, αποτελούν, επίσης, βασικές αιτίες του Β! παγκόσμιου πολέμου.
Τεκμηριώνοντας τις ως άνω γενικές θέσεις καταγράφουμε τα ακόλουθα γεγονότα.
Οι ΗΠΑ μπαίνουν στον πόλεμο στις 3/4/ 1917, κηρύσσοντας πόλεμο μόνον εναντίον της Γερμανίας.
Δεν κηρύσσουν πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας, συμμάχων της Γερμανίας, σε αντίθεση με τους Αγγλογάλλους και τους Ρώσους που έχουν συμφωνήσει την, μετά τον πόλεμο, διάλυση και τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στις 7/12/1917, οι ΗΠΑ κηρύσσουν πόλεμο εναντίον της Αυστροουγγαρίας.
Από την είσοδο τους, στο πόλεμο, οι ΗΠΑ καθιστούν σαφές ότι έχουν δική τους και αντίθετη με τους Άγγλο-Γάλλους. στρατηγική για την Μέση Ανατολή, το μέλλον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , τα Βαλκάνια, τον μεταπολεμικό κόσμο.
Δεν συζητείται το γεγονός ότι η άνοδος των Ναζιστικών –Φασιστικών κινημάτων συνοδεύτηκε από βαθειά κρίση αλλά και αμφισβήτηση της δημοκρατίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι Μυστικές συμφωνίες για τον Μεταπολεμικό κόσμο.
Οι μυστικές συμφωνίες που καθόρισαν τoυς συνασπισμούς στον Α! παγκόσμιο πόλεμο.
Η λειτουργία των συνθηκών ως εργαλείου μιας νέας ασταθούς παγκόσμιας , μιας νέας κατανομής του κόσμου μεταξύ ανταγωνιζομένων, δήθεν, συμμάχων και τελικά ως αιτίας του Β! παγκοσμίου πολέμου.
• Η μυστική συνθήκη του Λονδίνου του 1915, με την οποία η Ιταλία, μετά από παζάρια και ανταλλάγματα, εγκατέλειψε την Τριπλή Συμμαχία( υπό την Γερμανία) για να προσχωρήσει στην Τριπλή συνεννόηση.(υπό την Αγγλία).
• Τα ανταλλάγματα, για την Ιταλία, αφορούσαν στη Δαλματία, Δαλματικές ακτές και τα νησιά, το Τυρόλο, την Ίστρια αλλά και στο Αιγαίο τα Δωδεκάνησα, και σε περίπτωση μερικής η συνολικής διανομής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μέρος της Αττάλειας στην Μικρά Ασία. /
• Η συμφωνία των Εγγλέζων με τους Άραβες για την απόσχιση τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, σύμμαχο των Γερμανών και την στράτευση τους με τους Αγγλογάλλους, με αντάλλαγμα ανεξάρτητο παν-Αραβικό κράτος, η Ομοσπονδία Αραβικών κρατών. Οι συμφωνίες αυτές είναι γνωστές και καταγεγραμμένες στην ιστορία με τον τίτλο The Mac Mahon Correspondence.
( βλ.The Arab Awakening. The story of The Arab National Movement. George Antonius. Capricorn Books.Appendix A!)
To σύνολο των επισήμων επιστολών από την 14/7/1915 μέχρι την 30ην /1/ 1916, μεταξύ της ηγεσίας των Αράβων και της Αγγλίας με αναφορές των εκατέρωθεν δεσμεύσεων είναι προσβάσιμο και στο διαδίκτυο.
• Η Άγγλο-Γάλλο-Ρωσική συμφωνία, του Απριλίου Μαΐου 1916,γνωστη ως Sykes-Picot Agreement η οποία κατέγραφε την συμφωνηθείσα κατανομή των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.( Ολόκληρο το κείμενοι βρίσκεται στο Appendix B! του The Arab Awakening).Στο διαδίκτυο επίσης υπάρχουν σχετικές αναφορές στην Αγγλική άλλα και την Ελληνική γλώσσα.
• Η Ρωσο-Ιαπωνική Συνθήκη του 1916 για την μή σύναψη ξεχωριστής συνθήκης ειρήνης, με την Γερμανία
• Η μυστική διακήρυξη της Αγγλικής κυβέρνησης,(2/11/1917), υπογεγραμμένη από τον υπουργό των εξωτερικών Arthur James Balfur, εγκεκριμένη από το υπουργικό συμβούλιο, προς τον Άγγλο Λόρδο και ηγετικό στέλεχος της Εβραϊκής κοινότητας του Λονδίνου, Rothchild, γνωστή ως The Bal four Declaration.
Η άρνηση της Ρωσίας του Λένιν και των ΗΠΑ να αποδεχθούν τις μυστικές συμφωνίες και την μυστική διπλωματία.
Πριν από τις συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός, μεταξύ των εμπολέμων, οι μυστικές συμφωνίες για την διανομή της λείας του πολέμου και του μεταπολεμικού κόσμου καταγγέλλονται.
Η καταδίκη των μυστικών συμφωνιών από τον Λένιν (Διάγγελμα 9/11/1917) και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ουίλσον ( με την κατάθεση των 14 σημείων για την ειρήνη 8/1/1918), δυναμίτιζε την προοπτική υλοποίησης των προ-πολεμικών μυστικών συμφωνιών. Δυναμίτιζε τα θεμέλια της συνεργασίας των νικητών και προδιέγραφε τους νέους ανταγωνισμούς και το «μέλλον» των συνθηκών της ειρήνης.
. Τα 14 σημεία του Ουίλσον έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά, στα 14 σημεία, ενώ εκφράζεται ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τις μικρότερες χώρες των Βαλκανίων και για μειονότητες στην Τουρκία, στη Σερβία και για την χάραξη των συνόρων της Ιταλίας πάνω στη βάση αναγνωρίσιμων γραμμών εθνικότητας.
Τα 14 Σημεία για την Ειρήνη του προέδρου των ΗΠΑ.
1)Ανοιχτές οι συμφωνίες ειρήνης και μετά απ’ αυτές κανενός τύπου διεθνείς συνεννοήσεις εκτός της ανοιχτής και διαφανούς διπλωματίας.
2) Απόλυτη ελευθερία Ναυσιπλοΐας στις θάλασσες εκτός χωρικών υδάτων και σε περίοδο ειρήνης και σε περίοδο πολέμου με εξαίρεση την υλοποίηση διεθνών συμφωνιών.
3)Κατάργηση όλων των οικονομικών περιορισμών στο διεθνές εμπόριο και καθιέρωση ισοτίμων εμπορικών σχέσεων μεταξύ όλων των εθνών που αποδέχονται και υπερασπίζονται σχέσεις ειρήνης.
4) Καθιέρωση όλων των αναγκαίων εγγυήσεων ώστε οι οι εξοπλισμοί να μειωθούν στο ελάχιστο αναγκαίο για την εσωτερική ασφάλεια επίπεδο.
5)Ελεύθερη και ανεπηρέαστη προσέγγιση όλων των υποθέσεων που αφορούν σε αποικίες και θέματα ανεξαρτησίας με ισότιμη αντιμετώπιση όλων των εμπλεκομένων.
6)Η αποχώρηση των δυνάμεων από όλες τις περιοχές της Ρωσίας ώστε να διασφαλίζεται η ελεύθερη και ανεμπόδιστη συνεργασία όλων των Εθνών μαζί της. Συνεργασία που θα επηρεάζει και θα διασφαλίζει αυτονομία Εθνική, πολιτική και οικονομική ανάπτυξη αλλά και αποδοχή στην κοινωνία των ελεύθερων κρατών και τη βοήθεια που πιθανόν χρειάζεται η επιθυμεί.
Η βοήθεια που θα λάβει η Ρωσία στους αμέσως επόμενους μήνες από τα αδελφά Έθνη θα είναι το σκληρό ΤΕΣΤ, των καλών προθέσεων απέναντι σε αυτήν και όχι απέθαντη στα δικά τους συμφέροντα.
7) Το Βέλγιο, με σύμφωνη γνώμη της παγκόσμιας κοινότητας πρέπει να εκκενωθεί από ξένα στρατεύματα να αποκατασταθεί πλήρως, χωρίς καμία έστω την παραμικρή προσπάθεια περιορισμού της ανεξαρτησίας του.
8) Όλα τα Γαλλικά εδάφη πρέπει να απελευθερωθούν και οι καταληφθείσες περιοχές να αποκατασταθούν και οι αδικίες που έγιναν στη Γαλλία από την Πρωσία το 1871,σχετικά με την Αλσατία και την Λωραίνη, γεγονός που αποσταθεροποίησε την ειρήνη για πάνω από 50 χρόνια, πρέπει να τακτοποιηθεί ώστε να αποκατασταθεί η ειρήνη προς το συμφέρον όλων.
9) H επανα-χάραξη των συνόρων της Ιταλίας πρέπει να επιδιωχθεί στη βάση σαφώς αναγνωρίσιμων γραμμών εθνικότητας.
10) Στους λαούς της Αυστρο- Ουγγαρίας των οποίων τη θέση μεταξύ των εθνών επιθυμούμε να δούμε διασφαλισμένη πρέπει να αποδοθεί κάθε ευκαιρία για ελεύθερη και αυτόνομη ανάπτυξη.
11) Η Ρουμανία, η Σερβία και το Μοντενέγκρο πρέπει να εκκενωθούν πάραυτα, οι εκκενωθείσες περιοχές να αποκατασταθούν. Η Σερβία πρέπει να έχει ασφαλή διέξοδο στη θάλασσα και οι σχέσεις μεταξύ των Βαλκανικών Χωρών να εδραιωθούν σε φιλικό διάλογο, πάνω σε παραδοσιακές γραμμές φιλικών σχέσεων, σε εθνοτικές σχέσεις, στη διασφάλιση πολιτικής, οικονομικής ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας.
12) Ανεξαρτησία πρέπει να διασφαλιστεί στο Τουρκικό μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όπως έλπισης η ελευθερία για ανεμπόδιστη αυτονομία πρέπει να διασφαλισθεί και στις άλλες εθνότητες που ζουν υπό Τουρκική κυριαρχία.
Τα Δαρδανέλια πρέπει να αφεθούν ανοιχτά, ελεύθερα στο διηνεκές για την ναυτιλία και το εμπόριο όλων των Εθνών, υπό διεθνείς εγγυήσεις.
13)Μια ανεξάρτητη Πολωνία πρέπει να ανορθωθεί, η οποία πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα εδάφη τα κατοικούμενα από Πολωνικής καταγωγής πολίτες. Επίσης πρέπει να της αποδοθεί ελεύθερη και ασφαλής πρόσβαση στη θάλασσα .Η ανεξαρτησία της Πολωνίας πρέπει να διασφαλισθεί με διεθνή συνθήκη.
14).Μια Γενική Ένωση των Εθνών πρέπει να οργανωθεί κάτω από ξεχωριστή Συνθήκη με σκοπό την παροχή κοινών και αλληλέγγυων εγγυήσεων πολιτικής ανεξαρτησίας, εδαφικής ακεραιότητας στα μικρά και τα μεγάλα κράτη εξίσου.
Η καθολική αμφισβήτηση των «συνθηκών ειρήνης» των Βερσαλλιών και οι ξεχωριστές συνθήκες ειρήνης, μεταξύ μεμονωμένων νικητών και ηττημένων.
Το Αμερικάνικο Κογκρέσο απορρίπτει τις συνθήκη των Βερσαλλιών σε δυο ψηφοφορίες στις τον Νοέμβριο του 1919 και τον Μάρτιο του 1920.
Το Αμερικανικό κογκρέσο αρνείται επίσης την συμμετοχή των ΗΠΑ στην Κοινωνία των Εθνών. και στις 26 Αυγούστου 1921, οι ΗΠΑ υπογράφουν ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης με την Γερμανία.
Οι Κινέζοι αρνούνται να υπογράψουν τις συνθήκες όταν πληροφορούνται ότι οι Γερμανικές κτήσεις στην Κινεζική επικράτεια, αντί να αποδοθούν στην Κίνα, παραχωρούνται στην Ιαπωνία. (άρθρο 156 της συνθήκης).
Η προνομιακή μεταχείριση της Ιαπωνίας στις συνθήκες οδηγεί σε κίνημα φοιτητών ξεσπάει στην Κίνα και εξέγερση στην Κορέα, εναντίον των συνθηκών και της ευνοϊκής μεταχείρισης της Ιαπωνίας.
Η Κίνα θα υπογράψει ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης με την Γερμανία τις 20 Μαίου του 1921, πριν από τις ΗΠΑ. (Μια συνθήκη που κράτησε μέχρι τις Αρχές του Β! παγκόσμιου πολέμου, όταν η Γερμανία υπέγραψε συνθήκη συμμαχίας με την Ιαπωνία).
.Η απογοήτευση είναι καθολική και στον Αραβικό κόσμο, ο οποίος αντί ανεξαρτησίας, με την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την συμμετοχή του στον αγώνα, υφίσταται κατακερματισμό και την διανομή του, μεταξύ των Αγγλο-γάλλων.
Επί πλέον η μη πρόσκληση των ηττημένων να συμμετάσχουν στις διαβουλεύσεις για τις συνθήκες, η μη πρόσκληση βασικών συμμάχων, όπως οι Άραβες, η μη συμμετοχή της Ρωσίας, η άρνηση της Κίνας να προσυπογράψει τις συνθήκες, καθιστούν τις συνθήκες και την ειρήνη που αυτές θα στήριζαν εύθραυστες.
Η παραίτηση από την θέση του αρχηγού της Αγγλικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων στις διαπραγματεύσεις, John Maynard Keyness και η εκ μέρους του καταδίκη των συνθηκών ως καταστροφικών, όχι μόνον για την Γερμανία αλλά και για την Ευρώπη στο σύνολό της, όπως και η καταγγελία, των συνθηκών, εκ μέρους του Πάπα Βενέδικτου του XV! αφαιρούσαν από τις συνθήκες κάθε κύρος και ενίσχυαν την Γερμανική αντίδραση σε αυτές
Ο κατακερματισμός του στρατοπέδου των νικητών είναι δεδομένος όπως και η Γερμανική βούληση να τον εκμεταλλευτεί και να ανατρέψει τις συνθήκες.
Η απόρριψη της Ιαπωνικής πρότασης για την φυλετική ισότητα ως συστατικού στοιχείου στη διακήρυξη του Καταστατικού Χάρτη της Κοινωνίας των Εθνών.
Το γεγονός ότι η Ιαπωνική πρόταση απερρίφθη με παρέμβαση του προεδρεύοντος στη Διάσκεψη, προέδρου των ΗΠΑ, Ουίλσον και παρά την υπερψήφισή της, από τα συμμετέχοντα στη διάσκεψη μέλη, υπήρξε χαρακτηριστική για την αξιοπιστία των νικητών και κυνικά αποκαλυπτική των προθέσεων τους για τον μεταπολεμικό κόσμο.
Η Ιαπωνική αντιπροσωπεία κατέθεσε την πρόταση της ως τροπολογία στο άρθρο 21 του προτεινομένου καταστατικού χάρτη της Κοινωνίας των Εθνών, στις 13/2/του 1919. Το θέμα συζητήθηκε στην ολομέλεια της διάσκεψης , υπερψηφίστηκε με 11 έναντι 8 ψήφων. Προς τιμήν της Ελλάδα ψήφισε υπέρ της Ιαπωνικής πρότασης, παρά την αντίθετη θέση των ΗΠΑ και τις Βρετανίας.
Η απόρριψη επηρέασε την κοινή γνώμη στην Ιαπωνία, αξιοποιήθηκε ιδιαίτερα και από τους Εθνικιστικούς κύκλους της Ιαπωνίας και είχε επιπτώσεις σημαντικές στη εξέλιξη των Αμερικανό-Ιαπωνικών σχέσεων.
To θέμα αξίζει μιας ιδιαίτερης παρουσίασης και σε ότι αφορά στο σκεπτικό και στις διαδικασίες της απόρριψης, καθώς οι επιπτώσεις υπήρξαν σοβαρές και εντός των ΗΠΑ. πρωτίστως από πλευράς των λευκών ρατσιστών, πανίσχυρων τότε στις ΗΠΑ και που ανησυχούσαν για μια μεταπολεμική ανατροπή στη θέση των μαύρων πολιτών στην Αμερικάνικη κοινωνία, πολιτική και οικονομία.
Στην Γερμανία οι συνθήκες τροφοδοτούν ένα επιθετικότατο αντισημιτισμό.
Χαρακτηριστική του κλίματος είναι η δολοφονία (στις 24 1ουνίου του 1922) του Εβραϊκής καταγωγής, σοσιαλδημοκράτη, Υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Walter Rathenau, (γιού του ιδρυτή της Α.Ε.G.) και μεγάλης μορφής της βιομηχανικής ανάπτυξης της Γερμανίας. Η θέση του ότι η Γερμανία οφείλει να τηρεί τις υποχρεώσεις τη, από τις συνθήκες ειρήνης, αλλά παράλληλα να αγωνίζεται να τις ανατρέψει θεωρήθηκε υπερβολικά ενδοτική, εξόργισε τους εθνικιστικούς κύκλους και οδήγησε στην δολοφονία του.
Η οικονομική κρίση του 1929 και η μετατροπή της σε οικονομικό πόλεμο και ευκαιρία για οικονομική επικυριαρχία, μέσα στο στρατόπεδο των νικητών.
Για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης του 29, που σύντομα κατέστει παγκόσμια, συγκαλείται το 1933 (12 Ιουνίου -27 Ιουλίου) η «παγκόσμια διάσκεψη για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την οικονομία» στο Λονδίνο.
Στόχος των Αγγλο-γάλλων στην διάσκεψη είναι η αντιμετώπιση των καθηλωτικών για την ευρωπαϊκή οικονομία, χρεών, του πολέμου, προς τις ΗΠΑ, καθιέρωση σταθερών σχέσεων στις τιμές μεταξύ δολαρίου, Αγγλικής λίρας, και Γαλλικού φράγκου, με σχετικά υπερτιμημένο το δολάριο ώστε να ενισχυθούν οι εξαγωγές των καθηλωμένων από τον πόλεμο οικονομιών της Αγγλίας και της Γαλλίας .
Οι ΗΠΑ αρνήθηκαν τόσο την διαγραφή χρεών όσο και τις σταθερές νομισματικές σχέσεις. Με ευθύνη των ΗΠΑ κατέρρευσε η παγκόσμια διάσκεψη και άρχισε η πορεία της ηγεμονίας του δολαρίου.
Η κατάρρευση της διάσκεψης συμβαίνει ενώ ο Χίτλερ έχει ήδη ορισθεί Καγκελάριος της Γερμανίας (30 Ιανουαρίου 1933) από τον Γερμανό πρόεδρο και μετά από την εξουσιοδότηση που του έδωσε η Γερμανική βουλή να κυβερνά ως νομιμοποιημένος δικτάτορας. Να κυβερνά χωρίς την έγκριση του Κοινοβουλίου, ακόμα να λαμβάνει αποφάσεις και εκτός συνταγματικών περιορισμών.(24 Μαρτίου 1933).
Σε κατάρρευση οδηγήθηκε και η παγκόσμια διάσκεψη για τον αφοπλισμό, η οποί άρχισε με πρωτοβουλία μελών της Κοινωνίας των Εθνών.
Η Γαλλία, επέμενε σε ελεγχόμενο Γερμανικό επανεξοπλισμό κατώτερο του Γαλλικού. Μπορούσε να αποδεχθεί ισορροπία στρατιωτικών δυνάμεων, με την Γερμανία, υπό τον όρο ότι οι ΗΠΑ και η Αγγλία θα δεσμεύονταν με συνθήκη συνδρομής στην Γαλλία σε περίπτωση Γερμανικής επίθεσης. Τόσο οι Άγγλοι όσο και οι Αμερικανοί αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν τις Γαλλικές απαιτήσεις με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν οι συνομιλίες και να αποχωρήσει η Γερμανία τόσο από την διάσκεψη για τον αφοπλισμό όσο και από την Κοινωνία των Εθνών. Η Αγγλική πολιτική ,μετα την καταρρευση της Γερμανικής προσπάθειας για ηγεμονία στην Ευρώπη προσπαθούσε να αποφύγει και την προοπτική μιας Γαλλικής ηγεμονίας.
Η πορεία του Χίτλερ στον ραγδαίο επανεξοπλισμό της Γερμανίας είναι πια ανεμπόδιστη.
• Η κατάρρευση των παγκοσμίων διασκέψεων για την οικονομία και τον αφοπλισμό, με τον Χίτλερ στην εξουσία. σε καθεστώς νόμιμης δικτατορίας και με γνωστό το πρόγραμμα του δύσκολα εξηγείται.
Αρκεί να επισημάνουμε ότι στους βασικούς άξονες του προγράμματος του Χίτλερ περιελαμβάνοντο οι ακόλουθοι στόχοι.
Τέλος των επιβληθέντων στην Γερμανία όρων από την συνθήκη των Βερσαλλιών.
Επανεξοπλισμός της Γερμανίας για την επέκταση της και την αποκατάσταση του διεθνούς της κύρους.
Επέκταση προς ανατολάς και απόκτηση ζωτικού χώρου.
Ενσωμάτωση όλων των Γερμανόφωνων πληθυσμών και δημιουργία μιας μεγάλης Γερμανίας.
Προώθηση της Ναζιστικής ιδεολογίας, των θεωριών για την ανωτερότητα της Αρίας φυλής αντισημιτισμός αντικομουνισμός
Η πλήρης απαξίωση της Κοινωνίας των Εθνών και η πορεία προς τον εξευμενισμό η την ενθάρρυνση του Χίτλερ
Ως γεγονότα στην ως άνω κατεύθυνση μπορούν ν α παρατεθούν,
• Η χωρίς κυρώσεις, της Κοινωνίας των Εθνών, επίθεση της Ιταλίας στην Αιθιοπία το 1935.
• Η Αγγλογερμανική ναυτική συμφωνία στις 18 Μαρτίου του 1935. Η συμφωνία, παρ ότι περιόριζε το Γερμανικό ναυτικό στο 35% του Αγγλικού, καταστρατηγούσε τη συμφωνία των Βερσαλλιών. Στη συμφωνία προχώρησε η Αγγλία χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με κανέναν από τους συμμάχους της στο πόλεμο.
• Ο επανεξοπλισμός της Ρηνανίας από τον Χίτλερ, στις 7 Μαρτίου 1936,παρα τη δέσμευση της συνθήκης των Βερσαλλιών για διαρκή αφοπλισμό της περιοχής,
• Στη σχετική συζήτηση στην Κοινωνία των Εθνών μόνον ο εκπρόσωπος της Ρωσίας πρότεινε κυρώσεις εναντίον της Γερμανίας.
• Η παράκαμψη της κοινωνίας των Εθνών στις διαπραγματεύσεις με τον Χίτλερ για τις απαιτήσεις του στην Τσεχοσλοβακία. Η συζήτηση του θέματος με Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, απούσης της Τσεχοσλοβακίας.
Ανοχή και εξευμενισμός του Χίτλερ, άνευ ορίων και μέχρι τέλους.
Η δημιουργία της Γερμανο-ιταλικής συμμαχίας στις 25/9/1936.
Η εκλογή του Τσάμπερλεν στην Αγγλία στα 1937, με πρόγραμμα ειρηνικών σχέσεων και εξευμενισμού της Γερμανίας.
Συνεπής με τις προγραμματικές θέσεις του Χιτλερ, ο Γερμανικός στρατός εισέρχεται στην Αυστρία στις 12 Μαρτίου 1938. Οι Αυστριακοί υποδέχονται πανηγυρικά τους Γερμανούς και αποδέχονται την ενσωμάτωση τους στην Γερμανία με δημοψήφισμα και με ποσοστό 98%.
Η ενσωμάτωση της Αυστρίας στην Γερμανία, γίνεται χωρίς ουσιαστική αντίδραση από καμιά πλευρά και σε αντίθεση με τις διεθνείς συνθήκες των Βερσαλλιών και του Αγίου Γερμανού.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ
ΤΈΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 27.10.2015