Για την αποφυγή του ορατού και επερχόμενου κινδύνου μετατροπής της εθνικής κρίσης σε εθνική και κοινωνική τραγωδία , μέγα ζητούμενο είναι η αποφυγή τόσο της Σκύλας της Υποταγής , όσο και της Χάρυβδης της εκτονωτικής επαναστατικής γυμναστικής.
Μέγα ζητούμενο είναι η Οργανωμένη μεθοδική , δημιουργική αντίσταση του Λαού μας να γίνει με επίγνωση της αλήθειας ότι ,η σημερινή κρίση και παρακμή δεν είναι ατύχημα της ιστορίας.
Είναι συνέπεια της πολιτικής μας ζωής, της κομματικής οργάνωσης, είναι συνέπεια του τρόπου λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος στο σύνολό του.
Είναι συνέπεια του τρόπου που λειτούργησαν τα κόμματα εξουσίας , όσο και του τρόπου που λειτούργησαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τρόπο που ουσιαστικά επέτρεψε τη χωρίς αμφισβήτηση και κίνδυνο, την επικυριαρχία της πολιτικής πρακτικής και ηθικής που μας οδήγησαν στο σήμερα.
Είναι συνέπεια του τρόπου που λειτούργησε η πνευματική , η Ακαδημαϊκή, Πανεπιστημιακή μας ηγεσία, ο συνδικαλισμός μας.
Είναι συνέπεια της ανυπαρξίας πολιτισμικής ταυτότητας, ανυπαρξία κυρίαρχης ηθικής ,προτύπων ζωής και συμπεριφοράς, νοήματος ζωής πουμας οδήγησαν στη πολιτική, οικονομική πραγματικότητα που ζούμε.
Η έξοδος από τη κρίση θα είναι αδύνατη αν επιχειρηθεί με τη πολιτική ηθική, οργάνωση, νοοτροπία, πρακτική που γέννησαν τη κρίση.
Ασφαλώς δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο , όμως επίσης είναι αληθές ότι χαμένος χρόνος, χαμένες θυσίες, χαμένο χρήμα θα είναι η επανάληψη του χθες.
Το απαιτούμενο για εθνική επιβίωση σήμερα, δεν μπορεί ναείναι λιγότερο από μια ειρηνική επανάσταση
Η ευκαιρία για αυτή την επανάσταση είναι ο .
Ο μπορεί να αξιοποιηθεί :
– Για την αναγέννηση των τοπικών ηγεσιών σε εθνική κλίμακα
– Για τη δημιουργία ενός νέου ανθρώπινου και κοινωνικού κεφαλαίου ανάδειξης Εθνικής ηγεσίας.
– Για τη δημιουργία νέας σχέσης κεντρικής διοίκησης και περιφερειακής ηγεσίας.
– Για την ανασυγκρότηση των τοπικών οικονομιών, ως διαδικασίας και προϋπόθεσης ανασυγκρότησης της Εθνικής Οικονομίας.
Όλα τα παραπάνω θα μείνουν ευσεβείς πόθοι αν οι κομματικοί συνδυασμοί στηθούν με τη πολιτική ηθική, λογική και νοοτροπία του χθες.
Με δεδομένη τη βαθύτατη κρίση συμμετοχής, τη παρακμή των κομμάτων, την αδυναμία των κομμάτων να λειτουργήσουν ως δυνάμεις κοινωνικής πρωτοπορίας και αλλαγής, αλλά και με υπαρκτό το κίνδυνο αυτές οι αδυναμίες να οδηγήσουν στη πλήρη κατάργηση της παρηκμασμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο Καλλικράτης πρέπει να αξιοποιηθεί ως ευκαιρία ,οικονομικής, πολιτικής, εθνικής ανασυγκρότησης.
Για να ανταποκριθεί ο Καλλικράτης σε αυτό το ρόλο πρέπει να συνδυαστεί με πρωτοβουλίες, τόσο εκ των κάτω (από τις ζωντανές τοπικές δυνάμεις) όσο και εκ των άνω ,πρωτοβουλίες που θα ενθαρρύνουν τη δημιουργία ενός κλίματος καθολικής αναγεννητικής συμμετοχής.
Τοπικό Κοινωνικό Συμβόλαιο Οικονομικής Ανασυγκρότησης
Η ιδέα των κοινωνικών συμβολαίων έχει χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν και εδώ και αλλού. Υπάρχουν πετυχημένα παραδείγματα, όπως υπάρχουν και συμβόλαια μαϊμούδες.
Η ιδέα και η Πράξη των τοπικών συμφώνων ποιότητας έχει χρησιμοποιηθεί ως αναπτυξιακό εργαλείο σε ελάχιστες περιοχές στην Ελλάδα και σε πολλές περιοχές στο εξωτερικό.
Εθνικά, κοινωνικά συμβόλαια, που δεν μπορούν να αξιοποιηθούν τοπικά, είναι νεκρά κείμενα.
Ο θα αποδώσει αν συνδυαστεί:
Με τη προοπτική τοπικών, κοινωνικών συμβολαίων οικονομικής ανάπτυξης και ανασυγκρότησης όπως επίσης με τη προοπτική ενός θεσμοθετημένου τοπικού αναπτυξιακού διαλόγου δέσμευσης.
Για τη κατάκτηση αυτού του στόχου απαιτείται αφ ενός η ενίσχυση της θεσμοθετημένης στο κοινωνικής διαβούλευσης, αφ ετέρου επιβάλλεται η ενθάρρυνση, η καθιέρωση των θεσμών των τοπικών κοινωνικών συμβολαίων οικονομικής ανάπτυξης.
Οι τοπικές ηγεσίες, υπεύθυνα, δημόσια επιβάλλεται να δεσμεύονται τόσο μεταξύ τους, όσο και απέναντι στη κοινωνία.
Η αντίθετη λογική ενός πολέμου όλων εναντίον όλων, δεν είναι συνταγή επιτυχίας όσες ευλογίες και αν έχει από τους Διεθνείς Αρχιτέκτονες της Κρίσης.
Αποτελεί επιλογή πλήρους κατάργησης κάθε προοπτική κοινωνικής συνοχής, τοπικής ανάπτυξης και Εθνικής Οικονομικής ανασυγκρότησης.
Για την ευόδωση αυτής της τελευταίας ελπίδας χρειάζεται μια νέα πολιτική κουλτούρα.
Χρειαζόμαστε ένα βήμα πέρα από την ανιδιοτελή φιλοδοξία και την ανιδιοτελή προσφορά.
Η καθ ’αυτό ανιδιοτελής προσφορά είναι αυτή που μεγιστοποιεί και αριστοποιεί τη συμμετοχή των άλλων.
Μόνο αν δίνουμε την ευκαιρία στο κάθε συνάνθρωπο στο κάθε συνάδελφο να αριστοποιεί τη δική του συμμετοχή θα δημιουργήσουμε εκείνη τη κρίσιμη μάζα καθοριστικής δύναμης συμμετοχής για δημιουργική αντεπίθεση. Η ευκαιρία του Καλλικράτη δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Γ. Ι Σκλαβούνος
Kέρκυρα, 28.4.2010
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 25.10.2015