Αὐτούς τούς καιρούς βλέπομεν ὃτι ἡ Εὐρώπη μεταξύ τῶν ἂλλων αἰτιῶν δρέπει σήμερον καί τά ἀποτελέσματα τῶν ἀνωτέρω παραλόγων καί οὐρανοβαμόνων ἀπόψεών της, αἱ ὁποῖαι ἒδωσαν καί αὐταί ἀπό τῆς πλευρᾶς των τό πράσινον φῶς καί εἰς ἐξ ἲσου μέγα βαθμόν διά τό σημερινόν ἀνεξέλεγκτον μεταναστευτικόν ῥεῦμα πρός τάς χώρας της.
Διά νά μήν ὑπάρξῃ δέ οἱαδήποτε λανθασμένη ἀντίληψις τῶν προσωπικῶν ἀπόψεων τοῦ γράφοντος ἐπί τοῦ θέματος τῆς Μεταναστεύσεως θεωρῶ ὃτι πρέπει νά ἐπαναλάβω τήν σχετικήν παράγραφον ἐκ τοῦ ἂρθρου μου τῆς 27/6/2014:
«Πιστεύω ὃτι μία καλῶς ἠλεγμένη μετανάστευσις καί εἰς ἀριθμητικόν ποσοστόν, τό ὁποῖον εἶναι ἐντός τῆς δυνατότητος μιᾶς χώρας ἀποδοχῆς, ἀντοχῆς, ἀπορροφήσεως καί ἀφομοιώσεως τούτου ὑπό τοῦ γηγενοῦς πληθυσμοῦ της, εἶναι ἀποδεκτή, μάλιστα δέ τονωτική καί χρήσιμος, διότι ἐμπλουτίζει τό ἐργατικόν δυναμικόν μιᾶς χώρας, κυρίως εἰς ἐργασίας τάς ὁποίας οἱ γηγενεῖς ἀποφεύγουσιν ἢ δέν διαθέτουν τάς καταλλήλους ἱκανότητας δι’ αὐτάς. Ὂχι ὃμως ἡ ἀνεξέλεγκτος καί ἂνευ κρατικῆς ἐγκρίσεως μετανάστευσις καί εἰς βαθμόν πού νά μή δύναται νά ἀφομοιωθῇ αὓτη ὑπό τοῦ ἐντοπίου πληθυσμοῦ μιᾶς χώρας, πρᾶγμα τό ὁποῖον δημιουργεῖ σοβαρωτάτους κινδύνους ἀλλοιώσεως τοῦ δημογραφικοῦ χαρακτῆρος, τῆς καταγωγῆς καί τῶν ἠθῶν καί πολιτισμικῶν χαρακτηριστικῶν καί παραδόσεων ἑνός τόπου καί τοῦ λαοῦ του».
Ἐκ τῶν τελευταίων εἰσηγήσεών του κ. Jean-Claude Juncker ἐπί τοῦ Μεταναστευτικοῦ θέματος θεωρῶ ὃτι εἶναι τῶν αὐτῶν ἀπόψεων καί ὁ μετριοπαθής Πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς.
Μετά τάς ἀνωτέρω ἀναγκαίας εἰσαγωγικάς παρατηρήσεις διά τήν Μετανάστευσιν ἐπικεντροῦμαι τώρα εἰς τό βασικόν θέμα τοῦ παρόντος ἂρθρου, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ, ὡς πιστεύω, μίαν πρέπουσαν ὑπενθύμισιν πρός τόν κ. Βίκτωρα Ὀρμπάν, τόν σφόδρα ἀντιτιθέμενον πρός τούς πρόσφυγας μετανάστας νῦν Πρόεδρον τῆς Οὐγγαρίας.
Ὁ γράφων εἶναι τῆς ἀπόψεως ὃτι ἡ στάσις τοῦ Οὒγγρου Προέδρου καί τῆς Κυβερνήσεώς του διά τήν μή ἀποδοχήν ἑνός συγκεκριμένου ἀριθμοῦ Σύρων προσφύγων εἰς τήν Οὐγγαρίαν εἶναι τελείως ἀπαράδεκτος, ἀτυχής καί ταὐτοχρόνως ἀνιστόρητος. Θά ἢθελον ἁπλῶς νά τούς ὑπενθυμίσω τήν Οὐγγρικήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1956 κατά τοῦ τότε ἐπικρατοῦντος εἰς τήν Οὐγγαρίαν καταπιεστικοῦ καθεστῶτος τοῦ Πρωθυπουργοῦ Γκέρε καί τήν κατάπνιξιν ταύτης ὑπό τῶν Σοβιετικῶν ἁρμάτων καί τοῦ ἀπειραρίθμου στρατοῦ.
Πλέον συγκεκριμένως, τῷ 1956 ἐπί πρωθυπουργίας Γκέρε ἡ Οὐγγρική κοινή γνώμη ἦτο πολύ δυσηρεστημένη ἐκ τῆς ὃλης καταπιεστικῆς καί περιοριστικῆς διακυβερνήσεως τῆς χώρας. Ὡς ἐκ τούτου ὁ λαός προέβη εἰς διαδηλώσεις εἰς τήν πρωτεύουσαν Βουδαπέστην, αἱ ὁποῖαι ταχέως μετετράπησαν εἰς ἐξέγερσιν, ὃταν ἡ ἀστυνομία ἢνοιξε πῦρ κατά τῶν διαδηλωτῶν καί τῶν πρωτοστατούντων φοιτητῶν. Πρό τοῦ φάσματος ἀνατροπῆς τῆς Κυβερνήσεώς του, ὁ Γενικός Γραμματεύς τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος τῆς Οὐγγαρίας Γκέρε ἐκάλεσεν εἰς βοήθειαν τά Σοβιετικά στρατεύματα. Τήν 24ην Ὀκτωβρίου, 1956, αἱ Σοβιετικαί δυνάμεις ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Στρατηγοῦ Ζουκώφ εἰσῆλθον εἰς τήν πρωτεύουσαν Βουδαπέστην. Αἱ εἰσβαλοῦσαι στρατιωτικαί μονάδες ἀνήρχοντο εἰς 20 καί πλέον μεραρχίας ὡς καί εἰς πολύ μεγάλον ἀριθμόν τεθωρακισμένων ἁρμάτων!
Σημειωτέον ὃτι τά Ἡνωμένα Ἒθνη κατεδίκασαν τήν εἰσβολήν τῶν Σοβιετικῶν δυνάμεων εἰς τήν Οὐγγαρίαν ὡς ἂκρως παράνομον εἰς τρεῖς συνελεύσεις των.
Ὡς ἀποτέλεσμα τῆς Σοβιετικῆς εἰσβολῆς εἰς Οὐγγαρίαν καί διά νά ἀποφύγῃ τά σκληρά ἀντίποινα ὁ Οὐγγρικός λαός προσέτρεξε κατά χιλιάδας πρός τά μόνα σύνορα τῆς χώρας, πού ὡδήγουν εἰς τήν ἐλευθερίαν, ἢτοι τά σύνορα τῆς Οὐγγαρίας μέ τήν γειτονικήν Αὐστρίαν. Τό πλῆθος διαφεῦγον τούς μεθοριακούς φρουρούς καί ἀποκόπτον τά συρματοπλέγματα εὓρισκε καταφύγιον καί σωτηρίαν εἰς τήν γειτνιάζουσαν Αὐστρίαν, γενόμενοι δεκτοί μέ μεγάλην στοργήν ὑπό τῆς χώρας ταύτης. Ἐκ τῶν προσφύγων αὐτῶν ἂλλοι μέν παρέμεινον εἰς Αὐστρίαν, ἂλλοι ἒγινον δεκτοί εἰς Δυτικήν Γερμανίαν καί Ἑλβετίαν, ὡς καί ἀλλαχοῦ (Ἀγγλίαν, Η.Π.Α., Καναδάν κτλ.).
Ὁ γράφων ὡς φοιτητής τότε εἰς τό St. Gallen (Handelshochschule) τῆς Ἑλβετίας ἐνθυμεῖτε πολύ ζωηρῶς τά γεγονότα αὐτά. Τοὐλάχιστον 15 – 20 Οὖγγροι πρόσφυγες φοιτηταί ἒγινον ἀμέσως δεκτοί εἰς τήν Ἀνωτέραν Οἰκονομικήν Σχολήν τοῦ St. Gallen μέ τήν διαμονήν καί τά δίδακτρά των πληρωμένα ἀπό τό Ἑλβετικόν κράτος καί τό Ἑλβετικόν Καντόνιον. Εἰς τούς ἂλλους Οὒγγρους πρόσφυγας ἐξηυρέθη ἀμέσως ἐργασία. Ἡ ἰδία φροντίς ἐπεδείχθη, ἀναλόγως τῶν ἱκανοτήτων καί ἰδιότητος ἑνός ἑκάστου, καί εἰς τάς ἂλλας πόλεις καί περιοχάς τῆς Ἑλβετίας, Αὐστρίας, Δυτικῆς Γερμανίας κτλ.
Διά τούς λόγους αὐτούς, τῆς φροντίδος καί στοργῆς τούς ὁποίους ἐπέδειξαν τό 1956 αἱ Εὐρωπαϊκαί κ.ἂ. χῶραι πρός τούς πολυπληθεῖς Οὒγγρους πρόσφυγας, τούς πρώτους ἐπαναστατήσαντας κατά τοῦ Σιδηροῦ Παραπετάσματος, πιστεύω ὃτι ἡ Οὐγγρική Κυβέρνησις καί ὁ Πρόεδρος τῆς χώρας δέν πρέπει νά εἶναι σήμερον ἐπιλήσμονες τῆς εὐεργεσίας τῶν Εὐρωπαϊκῶν καί ἂλλων χωρῶν πρός αὐτούς, ἀλλά θά πρέπῃ τώρα, πού ὑπάρχει μία παρομοία περίπτωσις μεταναστεύσεως τοῦ Συριακοῦ λαοῦ, νά ἀνταποδώσωσι τήν πρός αὐτούς εὐγένειαν τῶν ἂλλων χωρῶν καί νά παύσωσι τήν τοποθέτησιν συρματοπλεγμάτων καί κλείσιμον τῶν συνόρων τῆς χώρας των μέ τήν δικαιολογίαν τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ἒθνους τῶν Μαγυάρων. Νά εἶναι βέβαιοι ὃτι τοῦτο δέν ἀλλοιώνεται μέ τόν περιωρισμένον ἀριθμόν προσφύγων, πού τούς ὑπέδειξεν ὁ κ. Juncker καί ἡ Ε.Ε. ὃπως ἀναλάβωσιν.
Κλείων ὀφείλω νά ἐκφράσω καί τήν ἀπορίαν, ἡ ὁποία μέ διακατέχει, πῶς καί διατί αἱ διάφοροι Κυβερνήσεις τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης δέν ὑπενθυμίζουσιν εὐγενῶς εἰς τόν νῦν τόσον φανατισμένον Πρόεδρον τῆς Οὐγγαρίας κον Βίκτωρα Ὀρμπάν τήν ἀνωτέρω ἀδιαμφισβήτητον περίπτωσιν τῆς σχετικῶς προσφάτου Ἱστορίας τῆς χώρας του, διά νά τόν ἐπαναφέρωσιν εἰς τήν ἱστορικήν πραγματικότητα καί τάξιν, ὑποδεικνύοντες ταὐτοχρόνως εἰς αὐτόν καί τήν ἠθικήν ὑποχρέωσιν, ἡ ὁποία ἐνυπάρχει εἰς τό θέμα αὐτό, ὃπως ἡ σημερινή Οὐγγαρία ἐξ ἰδίου φιλοτίμου ὁρμωμένη ἀνταποδώσῃ εἰς κάποιους ἂλλους προσφύγας τήν πρός αὐτήν γενομένην χειρονομίαν γειτονικῶν χωρῶν της ὡς καί ἂλλων.
Εὐχαριστῶν διά τήν φιλοξενίαν,
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
ΕΣΤΆΛΗ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 22.10.2015