– Ξεκινήσατε τη ζωή σας με φτώχεια και πείνα λόγω Κατοχής;
Ναι, ο πατέρας μου ήταν γιατρός, στομαχολόγος – παθολόγος και στην Κατοχή αναγκάστηκε να κλείσει το ιατρείο του. Είχε την πρόβλεψη ότι θα γίνει πόλεμος, κι έτσι ψάξαμε και ενοικιάσαμε ένα καινούριο σπίτι στην πλατεία Βάθη, που μόλις είχε χτιστεί και είχε καταφύγιο. Είδα ανθρώπους να πέφτουν μπροστά μου από σφαίρα. Είδα τα καρότσια να μεταφέρουν πεθαμένους, όπου περίσσευαν ένα χέρι, ένα πόδι… Πείνασα πάρα πολύ. Ήμασταν δυο παιδιά, εγώ και ο αδελφός μου. Τότε ο πατέρας μου έκανε το ιατρείο στο σπίτι μας. Γιάτρευε τους ασθενείς δωρεάν. Επί τέσσερα χρόνια δεν φάγαμε κρέας, εκτός από μια κότα που μας έφερε μια ασθενής του.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 18.10.2015