 |
Είναι στιγμές που δεν θέλεις να πιστέψεις αυτό που ακούς, που σε κάνουν να νοιώθεις ένα τεράστιο κενό. Είναι στιγμές που παγώνεις. Είναι στιγμές που το μόνο που μπορείς ν’ αρθρώσεις είναι ένα μεγάλο “γιατι;”. Γιατί, αξιόλογοι, καλωσυνάτοι, φιλάνθρωποι και δημιουργικοί άνθρωποι σαν και σένα, ξάδελφε Νίκε Μεσσάρη, φεύγουν τόσο νωρίς;
Ξέρουμε ότι δεν θα μάθουμε ποτέ την απάντηση. Ξέρουμε επίσης ότι θα μας λείψεις. Θα μας λείψεις πολύ κι’ αυτό θα μας κάνει να μη σε ξεχάσουμε ποτέ. Καλό ταξίδι ξάδελφε.
Κουράγιο Μιλένα και Μασσίμο. Κουράγιο.
Γιώργος και Νάταλη Μεσσάρη |