Ήταν από αρχοντική οικογένεια της Κεφαλλονιάς και είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο εξωτερικό (Ρουμανία και Γαλλία σίγουρα. Άγνωστο δε αν έζησε και κάπου αλλού). Διέμενε στην Ρουμανία, στην Τούλτσεα. Ο Ε. Τσιγάντες φαίνεται ως πλοιοκτήτης, και συγκεκριμένα ιδιοκτήτης του ελληνικού σλεπιού «Χριστόδουλος» ο οποίος δρά και κατά το διάστημα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1).
Στις 30 Ιανουαρίου του 1897 απέκτησαν τον Χριστόδουλο (2) και στα τέλη του ίδιου χρόνου, και συγκεκριμένα την 1η Δεκεμβρίου του 1897 τον Ιωάννη, γνωστό ήρωα, αντιστασιακό αντισυνταγματάρχη. Και τα δυο αυτά αδέλφια, διακεκριμένες στρατιωτικές προσωπικότητες, φοίτησαν στη Σχολή Ευελπίδων και έγιναν γνωστοί για την πατριωτική και αντιστασιακή τους δράση.
Συνολικά η Αιμιλία θα πρέπει -κατά ταλεγόμενά της- να είχε τρεις γιούς –άγνωστο το όνομα του τρίτου, καθώς επίσης και το αν είχε αποκτήσει κόρες- (3). Μάλιστα, τον θάνατο του Ιωάννη που έγινε στις 14 Ιανουαρίου 1943, τον πληροφορήθηκε από έντυπο της εποχής, γεγονός που την οδήγησε σε νευρικό κλονισμό.
Τόσο η ιστορία του Ιωάννη, όσο και του Χριστόδουλου είναι γνωστές. Εκείνη που δεν είναι γνωστή είναι η ιστορία της μάνας τους για την οποία, δυστυχώς, δεν διαθέτουμε πολλά στοιχεία.
Μετά τους σεισμούς του 1953 διέμενε σε ένα μικρό σπιτάκι στην άκρη του μετασεισμικού Ψυχιατρείου. Η Βίκυ Τσιμάρα θυμάται: «Ήταν μια εξαιρετική κυρία, ευγενής και καθώς πρέπει. Πολύ μορφωμένη. Διάβαζε γαλλικά περιοδικά. Θυμάμαι το “Paris Match”. Μου διηγόταν πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες. Η καθαριότητά της ήταν μοναδική. Ακόμη έχω την μυρωδιά του μικρού καταλύματός της και των ρούχων της στη μύτη μου. Μύριζε πάστρα και πράσινο σαπούνι. Πρέπει να πέθανε στη δεκαετία του ΄60».
Ευρυδίκη Λειβαδά
___________________________________________
(1). Βλ. Φωκάς Σπυρίδων Γ., Οι Έλληνες εις την ποταμοπλοΐαν του Κάτω Δουνάβεως, Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη 1975, σελ. 344. Χρήζει σε περαιτέρω έρευνας η σχέση του Ε. Τσιγάντε με τον Μ. Σβορώνο ο οποίος το 1920 έχει στην ιδιοκτησία του τα ποτάμια σκάφη «Ελισάβετ» και «Μαρία». Βλ. ο.π., σελ. 418.
(2). Πέθανε στο Λονδίνο από ανίατη ασθένεια στις 12 Αυγούστου 1970 (βλ. Εφημερίδα Μακεδονία, φ. 13.10.1970). Παντρεύτηκε την Μαρία Δρακούλη. Εκτός από την μεγάλη και σπουδαία δράση που είχε αναπτύξει σε όλα σχεδόν τα πεδία μαχών του πρώτου μισού του 20ου αι., διετέλεσε και γενικός διευθυντής του ΕΙΡ (Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας), αλλά και πολιτεύθηκε με το Κόμμα των Φιλελευθέρων.
(3). Η πληροφορία για την ύπαρξη τριών γιών προέρχεται από την Βίκυ Τσιμάρα, η οποία γνώριζε την Αιμιλία προσωπικά και έχει ορισμένες αναμνήσεις από αυτήν. Συνήθιζε να λέει: Έθαψα τρεις λεβέντες. Υπάρχει όμως και η εξής εκδοχή. Ο ένας να ήταν ο άνδρας της, ο άλλος ο γιός της ο Ιωάννης, (ο Χριστόδουλος ζούσε) και ο άλλος, αν δεν ήταν κάποιο παιδί που είχε χάσει, μήπως εννοούσε τον ίδιο τον Χριστόδουλο, ο οποίος ζούσε μακριά της. Η ίδια ποτέ δεν αναφερόταν σε θέματα οικογενειακά.
__________________________________
Φωτογραφίες: Αριστερά ο Χριστόδουλος και δεξιά ο Ιωάννης.
Ευρυδίκη Λειβαδά