Καλεσμένοι επίσης είναι, ο Pablo Bustinduy Amador του κόμματος PODEMO της Ισπανίας, η Caren Lay, μέλος του Γερμανικού κοινοβουλίου και ο Amir Khadir, μέλος της Εθνοσυνέλευσης του Κεμπέκ.
Το φεστιβάλ συμπαράστασης αρχίζει στις 9:30 το πρωί, σήμερα Σάββατο, ενώ ο κύριος Μπουρνού θα μιλήσει στις 3:30 σήμερα το απόγευμα. Ακολουθεί, το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του κυρίου Μπουρού που έδωσε στο συνεργάτη μας καθηγητή οικονομικών κύριο Γαβριήλ Μανωλάτο.
Ερώτηση:
Κύριε Μπουρνού, καλώς ορίσατε στο Μόντρεαλ και στη θετή πατρίδα μας τον Καναδά. Σας ευχόμαστε καλή διαμονή και κυρίως καλά αποτελέσματα στους στόχους της επίσκεψής σας στο Μόντρεαλ. Κύριε Μπουρνού, είστε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος του Τομέα Ευρωπαϊκής Πολιτικής, Διεθνών Σχέσεων, Εξωτερικής Πολιτικής & Άμυνας και Ελληνισμού της Διασποράς του κόμματος. Θέλω να σας πω ότι ο κόσμος ανησυχεί για το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας. Θα υπάρξει επιτέλους «συμφωνία»; Η πατρίδα θα βρεθεί σε τροχιά ηρεμίας και προόδου ή θα έχουμε διαιώνιση της αβεβαιότητας και της έντονης ανησυχίας; Θα υπάρξει συμφωνία και αν ναι, πόσο θα στοιχίσει στους έλληνες πολίτες και στην Ελλάδα μας;
Απ.
Οι στιγμές είναι πράγματι κρίσιμες για το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας. Πιστεύω ωστόσο πως είναι στο συμφέρον και των δύο πλευρών να καταλήξουμε σε μια αμοιβαία επωφελή και προωθητική συμφωνία που θα αποκαθιστά συνθήκες σταθερότητας και ανάπτυξης. Η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε ένα ρεαλιστικό σχέδιο συμφωνίας που συνοψίζει και συνθέτει τα αποτελέσματα των μέχρι τώρα διαπραγματεύσεων και ενσωματώνει καθόλου αμελητέες παραχωρήσεις από την πλευρά μας. Αυτό το σχέδιο συμφωνίας αποτελεί το ανώτατο όριο συμβιβασμού για εμάς. Περιμένουμε την ίδια ένδειξη διάθεσης συμβιβασμού από την πλευρά των δανειστών. Μια συνολική και οριστική συμφωνία θα περιλαμβάνει και ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης του καταφανώς μη βιώσιμου ελληνικού χρέους, καθώς και ένα φιλόδοξο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων που θα επανεκκινήσει την τελματωμένη ελληνική οικονομία. Όσο για το κόστος της συμφωνίας, έχουμε ξεκαθαρίσει τη θέση μας: Επιδιώκουμε εσωτερική αναδιανομή της φορολογικής επιβάρυνσης από κάτω προς τα πάνω και κυρίως προς εκείνες τις κλεπτοκρατικές ελίτ που διαφεύγουν συστηματικά από τις φοροδοτικές υποχρεώσεις τους στην πατρίδα μας. Τα χαμηλά και τα μεσαία στρώματα έχουν ήδη πληρώσει με πολύ πόνο το κόστος της κρίσης. Καιρός να πληρώσουν τα «μεγάλα ψάρια» και οι μεγάλοι φοροφυγάδες.
Οι στιγμές όμως είναι κρίσιμες και για το παρόν και το μέλλον του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σε πρωτοφανείς συνθήκες χρηματοδοτικής ασφυξίας και εκβιασμού. Οι δανειστές έχουν διακόψει τη ροή των δανειακών δόσεων, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) αρνείται να παράσχει μια ουσιαστική διευκόλυνση ρευστότητας, τη στιγμή που η Ελλάδα σε ένδειξη καλής πίστης, αποπληρώνει κανονικά με δικά της χρήματα τις υποχρεώσεις της στους πιστωτές: 7,5 δισεκατομμύρια από το υστέρημα του ελληνικού λαού έχουν δοθεί τους τελευταίους μήνες, καθώς δεν έχουμε δυνατότητα προσφυγής σε δανεισμό για ανακύκλωση δανείων. Ξέρετε πολλές χώρες που να εξυπηρετούν δάνεια από ίδιους πόρους;
Το διακύβευμα αυτών των ημερών λοιπόν είναι αν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις λαμβάνουν υπόψη τους τα εκλογικά αποτελέσματα, αν η βούληση των λαών για τερματισμό της λιτότητας, όπως εκφράστηκε στις ελληνικές εκλογές του Ιανουαρίου και τις πρόσφατες τοπικές εκλογές στην Ισπανία, θα γίνεται σεβαστή ή θα αγνοείται για χάρη των τραπεζών και της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Ερώτηση:
Εάν η πολυπόθητη συμφωνία δεν έρθει ή αν αυτή στοιχίζει πολύ ακριβά στον ελληνικό λαό, η κυβέρνηση έχει εναλλακτικές διεξόδους και ποιες θα μπορούσαν να είναι αυτές;
Απ.
Τονίζω πως η κυβέρνησή μας έχει δεσμευτεί για διατήρηση της χώρας στην Ευρωζώνη, ωστόσο χρήματα για να συνεχίσουμε να εξυπηρετούμε τα δάνειά μας δεν υπάρχουν πλέον. Η απουσία συμφωνίας σημαίνει αναγκαστικά και στάση πληρωμών του δημοσίου χρέους της χώρας με όποιες συνέπειες αυτό έχει για μας, αλλά και συνολικά για τη χρηματοοικονομική αξιοπιστία της Ευρωζώνης. Πάντα υπάρχει η δυνατότητα προσφυγής στο λαό με διάφορους τρόπους και ανανέωσης της λαϊκής εντολής για τερματισμό της αυτοτροφοδοτούμενης καταστροφικής λιτότητας. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση τηρεί υπεύθυνη στάση, εξετάζοντας αναλυτικά όλα τα ενδεχόμενα, συμπεριλαμβανομένου και του σεναρίου της ρήξης, αλλά δίνοντας σαφή προτεραιότητα στην επίτευξη μιας βιώσιμης, αναπτυξιακής συμφωνίας.
Ερώτηση:
Η κυβέρνηση και το κόμμα συλλογικά, αναζητούν λύση του ελληνικού προβλήματος εντός του Ευρώ και εντός της ΕΕ. Όμως ξέρουμε, ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ταχθεί υπέρ του εθνικού νομίσματος. Το κόμμα και η κυβέρνηση γιατί αποκλείουν δογματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Μήπως στο πίσω μέρος των επιλογών της κυβέρνησης υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο; Η δική σας θέση ποια είναι κύριε Μπουρνού;
Απ.
Η επιλογή να διαπραγματευτούμε παραμένοντας στην Ευρωζώνη δεν επιβλήθηκε δογματικά, αλλά κατόπιν συνεχούς, εξαντλητικού διαλόγου στα όργανα του κόμματος και στο 1ο συνέδριό μας. Η συνεχής επαναφορά αυτής της συζήτησης δεν βοηθά μια ιδιαίτερα δύσκολη διαπραγμάτευση. Όπως έχει δηλώσει ο Υπουργός Οικονομικών, στο πίσω μέρος του μυαλού μας υπάρχει ασφαλώς το ενδεχόμενο ρήξης, αλλιώς η διαπραγματευτική μας θέση θα ήταν εξαιρετικά αδύναμη. Ωστόσο η κυβέρνηση έχει αποδείξει περίτρανα πως προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις με ανοιχτά χαρτιά, ειλικρινή διάθεση συμβιβασμού και χωρίς άλλες σκέψεις. Έχουμε ήδη κάνει δύσκολες παραχωρήσεις και τώρα περιμένουμε επιτέλους την ίδια καθαρότητα προθέσεων και από τους εταίρους μας.
Προσωπικά θεωρώ ότι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δεν αποτελεί μια λύση φιλική προς τα θύματα της κρίσης, τα χαμηλά και τα μεσαία στρώματα, αφού σε μια τέτοια περίπτωση αυτό που θα συνέβαινε θα ήταν η υποκατάσταση της βίαιης εσωτερικής υποτίμησης, που συντελέστηκε τα πέντε τελευταία χρόνια, με μια βίαιη νομισματική υποτίμηση, που θα επηρέαζε με μεγάλη σκληρότητα τους μισθούς και τις συντάξεις, την ίδια ώρα που οι κάτοχοι του μεγάλου πλούτου δεν θα επηρεάζονταν το ίδιο, αφού έχουν ήδη μεταφέρει το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεών τους σε τράπεζες του εξωτερικού. Σημασία λοιπόν για τα χαμηλά και τα μεσαία στρώματα δεν έχει ο «καυγάς» για το αν η νομισματική υποτίμηση είναι προτιμότερη από την εσωτερική υποτίμηση. Σημασία έχει, μέσα από την αλλαγή πολιτικής στην Ελλάδα και τη μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, να καταρρίψουμε την στρατηγική της λιτότητας και της υποτίμησης της εργασίας, αλλά και να προχωρήσουμε στη ριζική αναδιανομή του πλούτου από «πάνω» προς τα «κάτω».
Ερώτηση:
Κύριε Μπουρνού μας πληρώνουν για να ζήσουμε; Δηλαδή μας ταΐζουν οι δανειστές μας και οι εταίροι μας;
Απ.
Η ερώτησή σας μου δίνει τη δυνατότητα να διαψεύσω ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που κυκλοφορούν οι δυνάμεις της λιτότητας στην Ευρώπη. Μόλις 8% των δανείων κάλυψε ένα μικρό μέρος των ελλειμμάτων του ελληνικού προϋπολογισμού των πρώτων χρόνων του μνημονίου και αυτό γιατί η ΕΚΤ αρνείται να κάνει τη δουλειά που κάνουν οι Κεντρικές Τράπεζες όλων των χωρών του κόσμου, να λειτουργεί δηλαδή σαν δανειστής τελευταίας καταφυγής για τις κυβερνήσεις. Το υπόλοιπο 92% των δανείων που δόθηκαν με το πρόγραμμα διάσωσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, χρησιμοποιήθηκε για την αποπληρωμή των ομολογιούχων και ιδιαίτερα των ευρωπαϊκών τραπεζών που κατείχαν τα περισσότερα ελληνικά ομόλογα. Αντί για διαγραφή του μη βιώσιμου χρέους, την οποία θεωρούσε απαραίτητη ακόμα και το ΔΝΤ, έγινε μεταφορά χρέους από τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας, στους ώμους των Ευρωπαίων φορολογουμένων, με την Ελλάδα να επιβαρύνεται με ένα αστρονομικό χρέος. Με άλλα λόγια χρησιμοποιήθηκε δημόσιο χρήμα για να γίνει ένα σιωπηρό bail–out ορισμένων ευνοημένων τραπεζών, ενώ ταυτόχρονα συνετρίβη μια χώρα σαν την Ελλάδα και τιμωρήθηκαν με πρωτοφανή σκληρότητα άλλα κράτη της Ευρωζώνης (Κύπρος, Πορτογαλία, Ιρλανδία).
Ερχόμενοι στο παρόν, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση έχουν διακηρύξει σε κάθε κατεύθυνση πως το πρόγραμμά μας θα εφαρμοστεί σε συνθήκες ισοσκελισμένων ή πλεονασματικών προϋπολογισμών, καθώς η πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίου είναι προς το παρόν αδύνατη. Δηλαδή κάθε δημόσια δαπάνη θα καλύπτεται από δημόσια έσοδα, τα οποία, όμως, δεν θα προέρχονται πια από την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης (όπως συνέβη στα χρόνια του μνημονίου), αλλά από ένα πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα, την –ήδη εφαρμοζόμενη- ρύθμιση των χρεών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων (ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους προς το κράτος), αλλά και την τόνωση της πραγματικής οικονομίας μέσω του αναπτυξιακού μας προγράμματος. Επίσης, η κυβέρνηση έχει ήδη καταφέρει ισχυρά πλήγματα κατά της φοροδιαφυγής, ώστε να διευρύνει τη δυνατότητά της να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις της.
Ερώτηση:
Ο κύριος Σαμαράς και ο κύριος Βενιζέλος καυχώνται πως παρέλαβαν ελλείμματα και σας παρέδωσαν πλεονάσματα και ότι εσείς οδηγείτε τη χώρα στην χρεοκοπία και την καταστροφή. Τι απαντάτε κύριε Μπουρνού;
Απ.
Πρόκειται για θρασύτατο ψέμα. Στην πραγματικότητα, η προηγούμενη κυβέρνηση σε συνεργασία με κύκλους των δανειστών, επιχείρησαν να παγιδεύσουν την κυβέρνησή μας, να της μεταφέρουν το πρόβλημα που είχαν δει να δημιουργείται στα ταμεία του κράτους. Ήξεραν ότι στα τέλη Φεβρουαρίου θα εμφανιζόταν ταμειακό έλλειμμα πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ, που θα εμπόδιζε την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Κάπως έτσι φτιάχτηκαν τα σενάρια για «αριστερή παρένθεση» και σύντομη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνησή μας έκανε ό, τι χρειαζόταν για να τους χαλάσει τα σχέδια. Στα μέσα Μαΐου εμφανίσαμε ένα δημοσιονομικό πλεόνασμα 2 δις αντί για προβλεπόμενο έλλειμμα 216 εκατομμυρίων ευρώ, δείχνοντας ποιος εννοεί όσα λέει για περιορισμό της σπατάλης και αύξηση των εσόδων από φοροδιαφυγή, αλλά και από ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και νοικοκυριών.
Ερώτηση:
Η Ελλάδα οδηγείται στη χρεοκοπία ή μήπως διαχειρίζεστε μία κατάσταση χρεοκοπίας, όπως πολλοί ισχυρίζονται;
Απ.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010. Αντί –κατά την πάγια διεθνή πρακτική– να κουρευτεί το ελληνικό χρέος, ώστε να καταστεί βιώσιμο, στήθηκε σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και των Ευρωπαίων φορολογουμένων μια αισχρή απάτη, προκειμένου να καλυφθούν οι ζημιές στους ισολογισμούς μερικών μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών. Από αυτό το κολοσσιαίο έγκλημα δεν έχουμε συνέλθει ακόμα στην Ελλάδα. Ούτε όμως και στην Ευρωζώνη της μηδενικής ανάπτυξης και των τραπεζών-ζόμπι. Η νέα συμφωνία που επιδιώκουμε, θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα του ελληνικού χρέους.
Ερώτηση:
Ποια είναι η σημερινή σχέση της Ελλάδας και ειδικά της κυβέρνησης με τη Ρωσία και τον Πούτιν και τι ελπίζει ή τι προσδοκά η κυβέρνηση από την ανάπτυξη των σχέσεων της χώρας με τη Ρωσία;
Απ.
Η κυβέρνησή μας εφαρμόζει το νέο δόγμα μιας ενεργητικής, ειρηνικής, πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά όπως εξάλλου και η Γερμανία, επιδιώκουμε καλύτερες σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα, ιδιαίτερα στον ενεργειακό, εμπορικό και τουριστικό τομέα. Πρόσφατα λάβαμε τιμητική πρόσκληση για την ένταξη της χώρας μας στη New Development Bank των χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική), την οποία εξετάζουμε με ενδιαφέρον. Κατά τα άλλα, είναι γνωστή η συμπάθεια των Ελλήνων για τη Ρωσία και τον πολιτισμό της και το αντίστροφο. Μόνο κερδισμένοι θα βγουν και η Ελλάδα και η Ευρώπη από την οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης, σταθερότητας και οικονομικής συνεργασίας με τη Ρωσία.
Ερώτηση:
Κύριε Μπουρνού, ανησυχούμε πολύ. Ποιο είναι το μέλλον της Πατρίδας μας; Και τι λέτε στη νέα φουρνιά μεταναστών που εγκαταλείπουν τα χώματα της πατρίδας και τα νεανικά τους όνειρα αναζητώντας τη διέξοδο σε άλλες θετές πατρίδες…
Απ.
Τα χειρότερα είναι πια πίσω μας, αλλά η κατάσταση με τη φτώχεια και την ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, είναι απελπιστική. Η Ελλάδα, ο λαός της, οι νέοι της αξίζουν κάτι καλύτερο από αυτό που της επιφύλασσαν οι εγωιστικές, διεφθαρμένες ελίτ που την κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν θέλω να υπαγορεύσω σε κανένα τι να κάνει με τη ζωή του, αλλά πιστεύω πως μπορούμε να εργαστούμε όλοι μαζί για μια χώρα που θα δίνει ευκαιρίες στους νέους να προκόψουν στον τόπο τους. Ο τερματισμός της λιτότητας και η έμφαση που στοχεύει να δώσει η νέα κυβέρνηση στην παραγωγική ανασυγκρότηση, στις επιχειρήσεις νέας τεχνολογίας και στα start–ups θα προσελκύσει ελπίζουμε και νέους Έλληνες επιστήμονες που εργάζονται στο εξωτερικό, ώστε να επιστρέψουν και να μας μπολιάσουν με την εμπειρία τους.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 14.3.2015