Τήν αγαπούσε οπως ήταν
μ΄όλα τά ελαττώματα.
Εκλεινε τά μάτια στίς μικρές κακιες
πού σπιθιζαν στό σκοτάδι τών ματιών της.
Εκλεινε τ’ αυτιά στή σκληρή φωνή της.
Εκρυβε στίς εσοχές τών αναμνήσεων
το ειδωλο τής τελειότητας
πού έπλασε η φαντασία του.
Οχι δέν θά μπορούσε ν’ αγαπήσει
κάτι εντελώς τέλειο.
Οχι δέν θά μπορούσε
ν΄αγαπήσει άλλη Πατριδα πιό τέλεια
αφού τό περιγραμμά της
είχε σφραγίσει τή ζωή του ολόκληρη.
Ζολιώ Λαδά-Βαρβαρέσου
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 28.4.2015