Και ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ ήθελαν να καθυποτάξουν την Ελλάδα. Ο μεν πρώτος για να έχει μια στρατιωτική επιτυχία έναντι του συμμάχου του, και ο δεύτερος για να σώσει το γόητρο του πρώτου.
Απέναντι στο γερμανικό όγκο στρατού, αεροπορίας και όπλων στέκονται τα Οχυρά μας: Νυμφαία (Ταγματάρχης Αναγνωστός), Λίσσε (Ταγματάρχης Δετοράκης), Περιθώρι (Λοχαγός Δαράτος), Μπαμπαζώρα (Λοχαγός Ρογκάκος), Παρταλούσκα (Λοχαγός Δρακουλαράκος), Μάλιαγκα (Λοχαγός Θεοδωρόπουλος), Άγιος Νικόλαος (Λοχαγός Χατζίκος), Ρούπελ (Αντισυνταγματάρχης Δουράτσος), Μπαρτιστέλα (Λοχαγός Διομήδης), Κάλη (Ταγματάρχης Κωστόπουλος), Περσέκ (Λοχαγός Θύμης) και αποκρούουν τις συνεχείς γερμανικές επιθέσεις με το πνεύμα των προγόνων πολεμιστών και τις επιταγές της πολεμικής ελληνικής αρετής. ‘
Η Γιουγκοσλαβία καταρρέει το πρώτο εικοσιτετράωρο κι έτσι ανοίγεται ο δρόμος για την κύκλωση των οχυρών μας.
Όμως ούτε τα φλογοβόλα, ούτε τα καπνογόνα στις θυρίδες των οχυρών, ούτε οι λυσσαλέες γερμανικές επιθέσεις κατόρθωσαν τίποτε σε αυτήν την επική άμυνα των υπερασπιστών μας.
Σε αυτούς τους άνδρες, τους στρατιώτες μας των οχυρών, που ο καθ΄ ένας τους ήταν πατέρας, αδελφός, δικός για όλους μας υποκλίθηκαν οι Γερμανοί όταν τα οχυρά παραδόθηκαν. Δεν καταλήφθηκαν. Παραδόθηκαν όταν στην θαλάμη του όπλου τους δεν έμεινε ούτε φυσίγγιο όπως είπε και ο ίδιος ο Χίτλερ στην ομιλία του στην Καγγελαρία.
Οι στρατιώτες μας των οχυρών δεν δείλιασαν μπροστά στη γερμανική υπεροπλία. Κι όταν οι Γερμανοί στην περιοχή Μολών Λαβέ του οχυρού Ρούπελ διάβασαν την επιγραφή «Στις Θερμοπύλες έπεσαν οι τριακόσιοι. Εδώ θα πεθάνουμε οι ογδόντα» τότε κατάλαβαν ποιον στρατό αντιμετώπισαν.
Ο διοικητής του 30ου Σώματος Στρατού είπε στον ταγματάρχη Αναγνωστό του οχυρού Νυμφαίου: «Το γερμανικό έθνος δι’ εμού συγχαίρει τους υπερασπιστές του οχυρού οι οποίοι επισκίασαν τη δόξα του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή. Σας παρακαλώ πολύ αυτά να τα διαβιβάσετε σε όλους τους αξιωματικούς και οπλίτες του οχυρού. Χθες το βράδυ τα ραδιόφωνα του Βερολίνου και του Λονδίνου έψαλλαν ύμνους για σας».
Και ο στρατάρχης Φον Λιστ ομολόγησε ότι: «οι Έλληνες υπερασπίσθηκαν την πατρίδα τους γενναία». Εχθροί και φίλοι είπαν εγκώμια και ύμνους για τους στρατιώτες μας.
Ξεχάστηκαν όμως γρήγορα και οι εχθροί, ας πούμε ότι έχουν κάποια δικαιολογία. Οι «φίλοι» όμως; Χαλάλι και στους δυο τους.
Όσες σελίδες κι αν ξεχαστούν, ότι κι αν γίνει στο πέρασμα του χρόνου, τα Οχυρά μας θα είναι στην ίδια πάντοτε θέση για να θυμίζουν κάθε μέρα, κάθε φορά σε εχθρούς και φίλους την τιμή της μάχης των Οχυρών κατά των Γερμανών εισβολέων, αλλά και την αλήθεια για το πώς γράφεται η ιστορία μας και ποια είναι η ελληνική πολεμική αρετή.
Διονύσης Αρβανιτάκης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 6.4.2015