Φέρανε και την Ιταλική σημαία, μας πήραν και το σπίτι μας, εμείς ως Έλληνες ήμασταν υπό, κανένα δικαίωμα.
Μετά έφυγαν οι Ιταλοί, ήρθαν οι Γερμανοί περνούσαν μπροστά μας με τα οπλοπολυβόλα στον ώμο τους και χειροβομβίδες με χειρολαβές κρεμασμένες, έμπαιναν στα σπίτια μας, κοίταζαν ερευνούσαν για όπλα, μετά για οποιαδήποτε αμφιβολία, ή αν έτρεχες να φύγεις σου έριχναν σε τουφέκιζαν.
Εμείς ήμασταν Έλληνες χωρίς κανένα δικαίωμα, μας υποχρέωσαν να γράφουμε με δήλωση στην αστυνομία πόσα άτομα μένουν στο σπίτι, ήταν τοιχοκολλημένο πίσω στην πόρτα. Αλοίμονό σου αν φιλοξενούσες κάποιον. Απαγορευόταν τα ταξίδια οι μετακινήσεις, κυκλοφόρησαν χαρτονομίσματα πληθωριστικές δραχμές, όπου το χαρτί της εκτύπωσης είχε πιο πολύ αξία από την ονομαστική, αφού μέχρι να ψάξεις να βρεις καμιά λίτρα καλαμπόκι, ή αλάτι από κανένα μαυραγορίτη μέχρι να φτάσεις είχα αλλάξει και η αξία του χαρτονομίσματος.
Έτσι δεν ζητούσαν πια δραχμές αλλά ανταλλαγή…
Και ήμασταν όλοι Έλληνες, ρακένδυτοι ζητιάνοι, ξένοι κυβερνούσαν,
Σήμερα άλλαξαν τα πράγματα, μορφώθηκε ο λαός, εκμοντερνιστήκαμε μπήκαν και αρκετές λέξεις ξενόφερτες στην αθάνατη ελληνική γλώσσα όπου η τηλεόραση τις επιδεικνύει για να φανεί κι αυτή ότι συμβαδίζει με τον εκσυγχρονισμό μας. Τα χάλια της…
Σήμερα ήμαστε όλοι Έλληνες, άνεργοι, χρεωμένοι, πάλι ξένοι κυβερνούν!
Με μια διαφορά σήμερα δεν υπάρχουν δραχμές…
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 8.2.2015, Β. Λορεντζάτος