εκεί που δεν υπάρχει αρχή και τέλος για τόσους και τόσους συναδέλφους τους, στην πτήση της αιωνιότητας. Σε μια στιγμή είδαμε τον σμηναγό που κρατούσε το πηλίκιο του ενός των αξιωματικών στο χέρι να αναλύεται σε δάκρυα και το έφερε στα χείλη του να φιλήσει το εθνόσημο. Ποιο ωραιότερο κατευόδιο θα μπορούσε να υπάρξει και να δηλώσει την προσήλωση αυτών των ανδρών προς στο καθήκον; Πού αλλού είδαμε τέτοια πράξη;
Οι Έλληνες αεροπόροι είναι όντως οι ευγενείς των αιθέρων και αξίζουν και την ανθρώπινη και την στρατιωτική αναγνώριση.
Καλό σας ταξίδι κύριοι σμηναγοί.
Διονύσης Αρβανιτάκης για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ